ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ: "Μελλον της εργασιας"... το βαθεμα της εργασιακης ζουγκλας!

"Το μέλλον της εργασίας μετά το μνημόνιο" ήταν ο τίτλος συνεδρίου που διοργάνωσε ο ΣΕΒ την περασμένη Τρίτη, στο οποίο συμμετείχαν οι πρόεδροι των «κοινωνικών εταίρων» (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ).

Οι αντεργατικοί στόχοι των βιομηχάνων και συνολικά του κεφαλαίου, όπως αποτυπώθηκαν στο εν λόγω συνέδριο και στη σχετική «ειδική έκθεση» που προηγήθηκε, συμπυκνώνονται στη φράση «σύγχρονο, ευέλικτο και παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον που θα υπηρετεί μια ανοιχτή διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία»... Σε απλά ελληνικά, για τους εργαζόμενους αυτό σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, παγίωση και παραπέρα απογείωση της «ευελιξίας», της δουλειάς - λάστιχο χωρίς... «αναχρονιστικά» εργατικά δικαιώματα, προκειμένου να ενισχύεται η διεθνής ανταγωνιστικότητα του εγχώριου κεφαλαίου, με προσανατολισμό όπως αναφέρεται στα «εμπορεύσιμα διεθνώς προϊόντα».

Για να γίνει αυτό, όπως ξεκαθάρισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, πρέπει να αποκλειστεί «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων πριν την κρίση»...

Μιλώντας και αυτός με την ίδια ορολογία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, για «στήριξη ενός νέου παραγωγικού μοντέλου στην Ελλάδα», αξίωσε απροκάλυπτα νέες αντεργατικές ανατροπές, καθώς, όπως ισχυρίστηκε, «χρειάζεται μεταξύ άλλων και το κατάλληλο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας και ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων»!

Το πώς εννοεί ο ΣΕΒ την «κατάλληλη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων», ξεκαθαρίζεται από τις επισημάνσεις - αξιώσεις του:

• «Η υπερ-ρύθμιση όπως και η υπερφορολόγηση οδηγεί τις μεγάλες μεν επιχειρήσεις σε απώλεια ανταγωνιστικότητας και θέσεων εργασίας και τις μικρές επιχειρήσεις στην παραοικονομία». Οι βιομήχανοι τολμούν και μιλούν για «υπερ-ρύθμιση», όταν δεν έχει μείνει «πέτρα πάνω στην πέτρα» σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη μείωση της φορολόγησης του κεφαλαίου, δηλαδή νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές, κάτι για το οποίο δεσμεύονται ήδη η κυβέρνηση και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, πατώντας στην απογείωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Και φυσικά, κανέναν καημό δεν έχει το μεγάλο κεφάλαιο για τις μικρές επιχειρήσεις, τις οποίες εξωθεί στο περιθώριο επιδιώκοντας μεγαλύτερη συγκέντρωση και μερίδια αγοράς.
• «Ο μόνος τρόπος για τη διασφάλιση βιώσιμων θέσεων εργασίας είναι η πορεία των μισθών να συνδέεται και να εξαρτάται από την πορεία των παραγωγικοτήτων». Με την απάτη των «βιώσιμων θέσεων εργασίας»... σε ένα πιο «ευέλικτο» και «απορυθμισμένο» εργασιακό περιβάλλον, το κεφάλαιο εκβιάζει τους εργάτες να είναι ακόμα πιο φτηνοί και ακόμα πιο παραγωγικοί. Αποδίδει μάλιστα ο ΣΕΒ τη σχετική μείωση της ανεργίας των τελευταίων χρόνων στη μείωση των μισθών, αποκρύπτοντας και αυτός, όπως και η κυβέρνηση, ότι η όποια στατιστική μείωση της ανεργίας οφείλεται στη μεγάλη «ευελιξία», στο μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε περισσότερες θέσεις υποαπασχόλησης ή προσωρινής απασχόλησης.
• «Οι ευέλικτες μορφές εργασίας δεν είναι ανάθεμα...». Πράγματι, η «ευελιξία», η απόλυτη προσαρμογή των ωραρίων, της αμοιβής και όλων των όρων εργασίας του εργαζόμενου στις εκάστοτε ανάγκες της εργοδοσίας, δεν αποτελεί «ανάθεμα» για το κεφάλαιο, αλλά «μάννα εξ ουρανού»!
• «Απαιτούνται ριζικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, αποτελεσματικότερη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την επιχείρηση και βελτίωση των επιδόσεών μας στην ψηφιακή οικονομία». Εδώ, ο ΣΕΒ στρέφει τα μάτια στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης και απαιτεί η εκπαίδευση να είναι ακόμα πιο προσαρμοσμένη στους στόχους και τις ιεραρχήσεις της αντεργατικής στρατηγικής του κεφαλαίου.
• «Ο κοινωνικός διάλογος είναι κομβικός και πρέπει να διευρυνθεί με άλλα ζητήματα... Τέτοια ζητήματα είναι το Ασφαλιστικό, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και η επιχειρησιακή απόδοση, η υπερφορολόγηση, η επιχειρηματική μεγέθυνση». Συμπληρωματικά στο απατηλό αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης» που λανσάρουν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά επιτελεία, οι βιομήχανοι θέλουν μέσω της ενίσχυσης του «κοινωνικού διαλόγου» να σύρουν πιο αποτελεσματικά τους εργάτες κάτω από τις δικές τους σημαίες, να παλεύουν όχι για τις ανάγκες τους απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά στο πλευρό του, για μείωση της φορολογίας του, για στήριξη της «επιχειρηματικής μεγέθυνσης» κ.ο.κ. Και σε αυτήν την άθλια υπόθεση έχει «πλούσια» συνεισφορά η ΓΣΕΕ, με τον πρόεδρό της να σπεύδει και αυτήν τη φορά να πάρει θέση ομιλητή στην παρουσίαση του αντεργατικού μανιφέστου του εγχώριου κεφαλαίου.

Ζ.