Εκμεταλλευση, φοβος και φασιστικες επιθεσεις

Οι μετανάστες εργάτες γης

βιώνουν άγρια εκμετάλλευση

Μπαίνοντας κανείς στην παραλιακή ζώνη του Θριασίου Πεδίου, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι ο πλούτος που παράγεται σε όλη τη βιομηχανική ζώνη είναι τεράστιος. Εκεί συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος της βαριάς βιομηχανίας της Αττικής: Χαλυβουργίες, Ναυπηγεία, Τσιμεντάδικα, Πετρελαιοειδή, Ανακύκλωση, Χημική Βιομηχανία, μεγάλες αποθήκες, Logistics. Ειδικά στον Ασπρόπυργο, δίπλα στις μεγάλες βιομηχανίες, εκτείνονται αγροτικές καλλιέργειες και κτηνοτροφικές δραστηριότητες και όλα αυτά μια ανάσα από την υγειονομική βόμβα της χωματερής της Φυλής.

Η παραγωγική δραστηριότητα δεν σταματά. Χιλιάδες είναι οι εργάτες που βρίσκουν δουλειά σε όλη την περιοχή, ανάμεσά τους και εκατοντάδες μετανάστες από Ασία και άλλες περιοχές.

Πλάι σε αυτήν την τεράστια συγκέντρωση πλούτου συγκεντρώνεται και η φτώχεια, αλωνίζουν οι φασιστικές και κάθε είδους εγκληματικές συμμορίες, που έχουν αμολήσει οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι για να κρατούν έξω από τις μπίζνες τους την οργανωμένη πάλη και τη διεκδίκηση, για να μη θιγούν τα κέρδη τους. Η εγκατάλειψη της περιοχής και η υποβάθμιση που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα έχουν δημιουργήσει περιοχές - γκέτο, όπου συσσωρεύονται η φτώχεια και η εξαθλίωση, η μαζική ανεργία, το υπόστρωμα δηλαδή για την ανάπτυξη κάθε είδους εγκληματικής δραστηριότητας.

Αφορμή για την επίσκεψη του «Ριζοσπάστη» στον Ασπρόπυργο στάθηκαν οι πρόσφατες επιθέσεις των φασιστοειδών σε μετανάστες εργάτες γης, στέλνοντας τον έναν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα. Την προηγούμενη βδομάδα, με αφορμή τη συγκέντρωση του ΚΚΕ ενάντια στη δράση της Χρυσής Αυγής, επισκεφθήκαμε χωράφια, όπου οι μετανάστες εργάζονται ήλιο με ήλιο. Πριν από μερικές μέρες βρεθήκαμε σε σπίτια μεταναστών από το Πακιστάν, που δουλεύουν σε εργοστάσια του Ασπροπύργου. Στις λίγες ώρες που μας φιλοξένησαν, μας περιέγραψαν τα μεγαλύτερα προβλήματά τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται τις πολιτικές εξελίξεις, τη γνώμη τους για το ΚΚΕ. Οπως μας είπαν, στον Ασπρόπυργο μένουν τουλάχιστον 2.000 Πακιστανοί, δηλαδή μια πολύ μεγάλη μάζα φθηνού εργατικού δυναμικού.

Εντονος ο φόβος

Από την πρόσφατη κινητοποίηση του ΚΚΕ

Ως βασικότερο πρόβλημα περιγράφουν το φόβο από τη δράση των χρυσαυγιτών και των κάθε λογής συμμοριών, που τους «κυνηγάνε». «Οι περισσότεροι βγαίνουν μόνο για να πάνε στη δουλειά», αναφέρει χαρακτηριστικά 29χρονος Πακιστανός, που μένει κοντά 10 χρόνια στην Ελλάδα. Οπως μας εξηγεί, ο λόγος είναι ο φόβος. Είτε έχει χαρτιά είτε όχι, ο μετανάστης εργάτης πρέπει να «φυλάγεται», αφού οι επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί, οι κλοπές είναι καθημερινά φαινόμενα. Για παράδειγμα μας λέει: «Οποιοι εργάζονται στην Ανακύκλωση φεύγουν στις 4.30, ξημερώματα. Εκείνη την ώρα γίνονται συνέχεια επιθέσεις. Φεύγουμε για τη δουλειά και ξέρουμε ότι μπορεί να καταλήξουμε στο νοσοκομείο. Πάμε ομαδικά, με ένα κινητό τηλέφωνο για όλους, τα υπόλοιπα τα αφήνουμε εδώ, αλλιώς θα μας τα πάρουν. Δεν παίρνουμε ούτε τα "χαρτιά" μαζί μας(σ.σ. άδειες παραμονής κ.λπ.), γιατί μας τα παίρνουν και τα σκίζουν και μετά πρέπει να πάμε στην αστυνομία. Εκεί δεν βγάζουμε άκρη... Υπάρχουν και γειτονιές που δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε καθόλου, όπως στην Γκορυτσά. Εκεί χτύπησαν τον Ασφάκ (σ.σ. τον Πακιστανό μετανάστη που χτύπησαν στις 7/10)...».

«Δεν θέλουμε πολυτέλειες. Θέλουμε να ζούμε κανονικά. Να μπορούμε να πάμε βόλτα στην πλατεία, να πάρουμε άδεια από τη δουλειά και να ξεκουραστούμε να μην κοιτάμε συνέχεια πίσω μας, μήπως κάποιος μας παρακολουθεί», προσθέτει ένας ακόμα εργάτης, που δουλεύει σε αποθήκη. Οπως μας εξήγησε, ακόμα και η βόλτα στην πλατεία είναι σχεδόν απαγορευμένη. Εκεί κάποιος θα βρεθεί να τους διώξει... «Αλλού δεν συμβαίνουν αυτά. Εδώ είναι τα εργοστάσια. Εκεί που μένουν τα αφεντικά δεν έχει ούτε συμμορίες, ούτε φτώχεια...», προσθέτει.

Μεγάλα είναι τα παράπονά τους και για την αστυνομία. Οι προσαγωγές είναι καθημερινές όπως και η πολύωρη παραμονή στο Τμήμα χωρίς ουσιαστικό λόγο. «Οταν μας πιάνουν μας συμπεριφέρονται πολύ άσχημα. Με έπιασαν και ενώ είχα όλα τα χαρτιά με κράτησαν στο τμήμα 5 ώρες, τους ρωτούσα τι θέλουν, τι έκανα και δεν μου έδιναν σημασία. Με έβριζαν. Μας φέρονται σαν να είμαστε σκουπίδια», αναφέρει άλλος εργάτης. Ο αδελφός του μάλιστα είναι στο κρατητήριο εδώ και 5 μήνες, γιατί είχαν λήξει τα «χαρτιά» του. Μας εξηγούν ότι για όποιον δεν έχει χαρτιά, η καθημερινότητα είναι ένας Γολγοθάς. Πολλοί πέφτουν θύματα των κυκλωμάτων, άλλοι έρχονται σε επαφή με διάφορους δικηγόρους, που τους ζητούν χιλιάδες ευρώ για να «τρέξουν» τις υποθέσεις τους. Το κράτος αφήνει σκόπιμα στην τύχη της όλη αυτήν την κατάσταση, για να επικρατεί η ανασφάλεια ανάμεσα στους μετανάστες, να είναι έτσι «ήσυχοι», να «μη ζητάνε πολλά» και να σκύβουν το κεφάλι.

Η συζήτηση πηγαίνει στη δράση της Χρυσής Αυγής και των άλλων συμμοριών. Καθένας έχει και μια ιστορία να διηγηθεί. Αλλος δέχτηκε επίθεση στο δρόμο, άλλος στη δουλειά, σε άλλον επιχείρησε να του κάνει έλεγχο στοιχείων κάποιος που παρίστανε τον αστυνομικό και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν. «Τι θέλουν από εμάς; Δουλεύουμε, δεν κλέβουμε. Αυτοί μας κλέβουν». «Αυτά δεν τα κάνουν στις γειτονιές που μένουν οι πλούσιοι, μόνο στον Ασπρόπυργο, στο Μενίδι, εκεί που μένουμε εμείς έρχονται...», θα συμπληρώσει ο μεταλλεργάτης της παρέας. Τους ενημερώνουμε ότι οι φασίστες δεν χτυπάνε μόνο μετανάστες, αλλά και Ελληνες εργάτες. Χτυπάνε, όσους διεκδικούν να πληρώνονται για τη δουλειά τους, όπως έκαναν στο Πέραμα.

Αγρια εκμετάλλευση

Η συζήτηση πάει στις συνθήκες δουλειάς. Αναμφίβολα οι μετανάστες εργάτες είναι το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Ενας από τους Πακιστανούς μάς δείχνει τα τραύματά του. Πριν από 5 μήνες έπιασε φωτιά στη δουλειά, κάηκε το αριστερό του χέρι και η πλάτη του. Εμεινε 2,5 μήνες στο νοσοκομείο και από τότε δεν μπορεί ακόμα να δουλέψει, τα χειρουργεία είναι απανωτά. Ούτε λόγος να πληρωθεί για όλο αυτό το διάστημα. Ζει με τους συμπατριώτες του και με τη στήριξή τους...

«Καλός εργοδότης» είναι αυτός που πληρώνει το ισχνό μεροκάματο χωρίς καθυστερήσεις. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από όσα μας μεταφέρουν. Κι αυτό γιατί κυριαρχεί η απληρωσιά, η μισή ή και καθόλου ασφάλιση, η τρομοκρατία. Ολοι έχουν να πουν για τη δουλειά στα χωράφια. «Τα λεφτά είναι πολύ λίγα και δεν υπάρχει ωράριο. Είμαστε όσο χρειαστεί, μπορεί και από το πρωί μέχρι το βράδυ για 10 ευρώ. Στα χωράφια βρίσκουν δουλειά πιο εύκολα όσοι δεν έχουν χαρτιά», θα μας πει ένας από την παρέα. «Ομως αυτοί που δεν έχουν χαρτιά, είναι αυτοί που φοβούνται και περισσότερο την κράτηση και την απέλαση». Αυτό το εκμεταλλεύονται τα αφεντικά. Δεν πληρώνουν ή πληρώνουν όποτε «μπορούν» και δεν βάζουν ένσημα, γιατί ξέρουν ότι ο μετανάστης δεν θα τους καταγγείλει αφού φοβάται ότι θα μπλέξει. Κι αν τη γλιτώσει από την αστυνομία θα αναλάβει η Χρυσή Αυγή. Αλλοι εργοδότες δεν δίνουν καθόλου άδεια, ή τα νόμιμα δώρα και επιδόματα.

Οι περισσότεροι από όσους συζητήσαμε έχουν πάνω από 10 χρόνια να πάνε στην πατρίδα τους, έστω και για λίγες μέρες. Εκτός από το οικονομικό πρόβλημα, φοβούνται ότι αν φύγουν δεν θα τους επιτραπεί να ξαναγυρίσουν.

Με το ΚΚΕ

Σε ερώτηση πώς βλέπουν την κυβέρνηση, οι περισσότεροι χαμογελούν. «Τίποτα δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, που άλλαξε η κυβέρνηση. Ούτε η αστυνομία μάς συμπεριφέρεται καλύτερα, ούτε η Χρυσή Αυγή σταμάτησε να μας κυνηγάει, ούτε μπορέσαμε να βγάλουμε άδειες, να είμαστε νόμιμα εδώ, να μη φοβόμαστε...». Ενας από τους μετανάστες σχολιάζει τη συνάντηση Τσίπρα - Τραμπ. Σημειώνει ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με έναν από τους «χειρότερους προέδρους του κόσμου», και το επισημαίνει με αφορμή την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στους μετανάστες.

Η συζήτηση πάει και στον πόλεμο. Τους εξηγούμε ποιος είναι ο ρόλος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ότι στις βάσεις, όπως στην Κρήτη, φιλοξενούνται αεροπλάνα και όπλα με τα οποία επιτίθενται στους λαούς. Για όλα αυτά οι μετανάστες δηλώνουν άγνοια, έως και έκπληξη. «Αν υπήρχαν δουλειές στη χώρα μας, αν δεν βομβάρδιζαν το Αφγανιστάν, αν μας άφηναν να αποφασίζουμε πώς θα ζούμε δεν θα ερχόταν κανένας μετανάστης εδώ...», τονίζει Αφγανός εργάτης.

Ζητήσαμε, τέλος, από τους μετανάστες να μας πουν για το ΚΚΕ και την πολιτική του. «Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να μας υποστηρίζει, να είναι δίπλα μας. Τα μέλη του ΚΚΕ μπορούμε να τα εμπιστευτούμε. Μας ενημερώνουν, κάνουν αγώνες, έρχονται στη δουλειά όταν έχουμε προβλήματα με τα αφεντικά». Παραπονιούνται επειδή «δεν μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές». Τους εξηγούμε ότι αυτό που σήμερα έχει σημασία είναι να συμμετάσχουν στην καθημερινή πάλη. Να είναι δραστήριοι στο σωματείο τους, να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Οι περισσότεροι από όσους μιλήσαμε είναι γραμμένοι στα σωματεία τους και ένας από αυτούς δραστηριοποιείται πιο ενεργά. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος μετανάστης έφερε σε επαφή και τους υπόλοιπους με τα σωματεία τους. «Προσπαθούμε να είμαστε συνέχεια σε επαφή με όσο γίνεται περισσότερους συναδέλφους, να είναι οργανωμένοι, να συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις».

Σχολιάζοντας τη συγκέντρωση την προηγούμενη Παρασκευή όλοι σημειώνουν ότι πήραν θάρρος, ότι η κινητοποίηση βοήθησε κι άλλους μετανάστες να δουν ότι μπορεί να σπάσει ο φόβος, με την οργάνωση και τη δράση, με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Δ. Παπ.