Ο ΣΥΡΙΖΑ εκδρομη στη Μακρονησο παει

Πριν από 10 χρόνια η ΚΝΕ διοργάνωσε το αντιιμπεριαλιστικό της διήμερο στο Λαύριο με επίσκεψη και στη Μακρόνησο. Σε αυτή την «εκδρομή» είχε έρθει μαζί μας και ένας παλιός εξόριστος ο οποίος με τη χαρακτηριστική σεμνότητα της γενιάς του μας διηγούνταν με απόλυτη ηρεμία και χωρίς κανένα στόμφο τα όσα εξωπραγματικά και απάνθρωπα συνέβαιναν σε αυτό το βράχο.

Να εδώ έριξαν το σύντροφο τάδε. Να εκεί πυροβόλησαν εξ επαφής τον άλλο σύντροφο. Σε αυτό το σημείο πετούσαν εξόριστους μέσα σε σακιά με γάτες. Εμείς ακούγαμε αποσβολωμένοι όχι γιατί δεν τα ξέραμε τα περισσότερα αλλά επειδή ο ηλικιωμένος σύντροφος τα περιέγραφε με τη φυσικότητα που θα περιγράφαμε μια έξοδο για καφέ. Αλλά, αυτό που τελικά μας ανατρίχιασε ήταν άλλο.

Έχοντας περιγράψει όλα αυτά και διάφορα άλλα που είχαν συμβεί και στον ίδιο, μας λέει εντάξει και εμείς αγωνιστήκαμε και υποφέραμε αλλά ο αγώνας μας ήταν εύκολος. Ο εχθρός ήταν ορατός, ήταν ο φασισμός, οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι και οι Έλληνες συνεργάτες τους. Εσάς ο αγώνας είναι πιο δύσκολος. Ο εχθρός δε φαίνεται πάντα και μπορεί κάποιες φορές να έρχεται σα φίλος.

Παρακολουθώντας σήμερα τις φωτογραφίες από την επίσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στη Μακρόνησο, κατάλαβα απόλυτα αυτά τα λόγια. Οι φωτογραφίες υπουργών που δηλώνουν ότι θα παλέψουν ως την τελική νίκη αρχικά προκαλούν γέλιο, μετά οργή και στο τέλος προβληματισμό για το αν θα καταφέρουν να πετύχουν τον τελικό τους στόχο. Την απαξίωση και την ισοπέδωση. Και ελπίζω και εύχομαι να μην το κάνουν.

Ας το ορκιστούμε (όσο κι αν ακούγονται λαϊκισμός) στη μνήμη αυτών των συντρόφων.

“…Σε πήρανε για το στρατοδικείο

κι από κει για το θάνατο, σύντροφε,

κι από κει για να γυρίσεις πίσω σύντροφε, σ’ όλες τις καρδιές,

σ’ όλη τη ζωή, σ’ όλα τα μάτια, σ’ όλα τα δέντρα, σύντροφε.

Γι’ αυτό είσαι τόσο πικραμένος

τόσο σίγουρος

τόσο χαρούμενος

ένα άστρο αναβοσβήνει μες στα μάτια σου,

αυτό το κόκκινο άστρο που ποτέ δε μας ξεχνάει.

Σήμερα γίνηκες πιο σύντροφος, σύντροφε».

Γιάννης Ρίτσος

(Καντάτα για τη Μακρόνησο)

Mariori