Για τη συζητηση και τις πρωτοβουλιες στα σχολεια μπροστα στην επετειο της 28ης Οκτωβριου

Τη βδομάδα αυτή, προετοιμάζονται στα σχολεία οι γιορτές για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ανοίγουν συζητήσεις μέσα κι έξω από τις τάξεις, ανοίγει αντικειμενικά ένα πεδίο παρέμβασης κόντρα στην προπαγάνδα της άρχουσας τάξης, κόντρα στις μισές αλήθειες και όσα αποκρύπτουν τα σχολικά βιβλία. Δίνεται η ευκαιρία εκπαιδευτικοί και μαθητές να συζητήσουν για τη δύναμη που έχει ο λαός όταν αποφασίζει να ορθώσει ανάστημα για να σπάσει τα δεσμά του.

Τα τελευταία χρόνια οι κομμουνιστές εκπαιδευτικοί, οι ριζοσπάστες εκπαιδευτικοί που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις της ΚΝΕ έχουν πάρει διάφορες πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιώντας και εναλλακτικές μορφές, πέρα από ανακοινώσεις και επιστολές, όπως υλικά σε ψηφιακή μορφή, ιστορικούς περιπάτους και παιχνίδια μυστηρίου και πολλά άλλα. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και να εμπλουτιστεί. Να αξιοποιηθούν κι άλλες μορφές. Να πάει κόντρα στο κλίμα της βαρεμάρας και της απάθειας που καλλιεργεί το σημερινό σχολείο στους νέους μέσα από τη συνολική λειτουργία του. Να κεντρίζει και να αναζωπυρώνει κάθε φορά το ενδιαφέρον της νεολαίας, οδηγώντας τους μαθητές να θέλουν και να ανακαλύπτουν την ιστορική αλήθεια και ιδιαίτερα τις λαμπρές σελίδες Ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.

Με μεγαλύτερο μεράκι να εμπλουτιστεί αυτή η προσπάθεια

Αντάρτικη ομάδα του ΕΛΑΣ

Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι μια τέτοιου είδους παρέμβαση είναι αναγκαία και επίκαιρη, καθώς, όπως είδαμε και πρόσφατα με τη συζήτηση που φούντωσε και στη χώρα μας με αφορμή την αντικομμουνιστική φιέστα της ΕΕ στην Εσθονία, το αναποδογύρισμα της Ιστορίας και ο αντικομμουνισμός είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ. Πάντα ήταν και πάντα θα είναι, γιατί οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες έχουν ξεκάθαρη γνώση τού ποιος είναι ο εχθρός τους. Αξιοποιούν τον αντικομμουνισμό για να οδηγούν στην υποταγή τους λαούς, για να σβήνουν κάθε ελπίδα ότι υπήρξε και θα υπάρξει ξανά μια ανώτερη κοινωνικοοικονομική οργάνωση του κόσμου από το σημερινό σάπιο σύστημά τους. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι το δηλητήριο του αντικομμουνισμού αξιοποιείται για να προετοιμάζει το έδαφος για νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, για παραπέρα χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ένταση των μέτρων καταστολής, περιορισμό δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, νέο γύρο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.

Πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι οι μαθητές στα 12 χρόνια που φοιτούν στα σχολεία, γύρω από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τις αιτίες του, την έκβασή του, τις συνθήκες στη χώρα μας κατά τη διάρκειά του, μαθαίνουν ελάχιστα επιφανειακά πράγματα και συχνά διαστρεβλωμένα. Στην πλειοψηφία τους οι νέοι που έχουν τελειώσει το σχολείο, 20άρηδες, 25άρηδες σήμερα, ελάχιστη επαφή έχουν με τα γεγονότα της περιόδου, συχνά μόνο μέσα από κάποιες ελληνικές ταινίες που ελάχιστα προσπαθούν να ψελλίσουν κάτι για την Αντίσταση, χωρίς να το καταφέρνουν καλά.

Απέναντι στην άγνοια και τη διαστρέβλωση, όμως, γύρω από την 28η Οκτωβρίου και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούν να αξιοποιηθούν ένας πλούτος τίτλων των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», αρθρογραφία από τον «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ, το περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τα οποία συμβάλλουν στην πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του θέματος.

Να καταρρίψουμε μύθους και στερεότυπα με τα οποία μπολιάζει η αστική τάξη τα μυαλά των παιδιών

Από τις πιο μικρές ηλικίες μέχρι τις τάξεις των Λυκείων, οι εκπαιδευτικοί έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν στους μαθητές τους, να θέσουν ερωτήματα, να προτείνουν δραστηριότητες, να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον με εικόνες και άλλα μέσα, να τους προκαλέσουν, καταρρίπτοντας στερεότυπα που κατά κανόνα έχουν στο κεφάλι τους.

Για παράδειγμα, η αποκάλυψη της αλήθειας ότι δεν ήταν όλοι οι Ελληνες ενάντια στην Κατοχή μπορεί να επιδράσει καταλυτικά. Οπως δεν είναι αμφισβητήσιμο ότι ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου κατέφυγε στο Κάιρο κι ένα άλλο μέρος φόρεσε τη στολή των γερμανοτσολιάδων, όπως τους έλεγαν, και υπηρετούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Γερμανών, έφτιαξαν τα Τάγματα Ασφαλείας, που τα μέλη τους ορκίζονταν πίστη στις εντολές του Χίτλερ και αξιοποιήθηκαν τόσο κατά την Κατοχή όσο και μετά την απελευθέρωση (από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που γύρισαν από την Αίγυπτο) ενάντια στην ψυχή της Αντίστασης, ενάντια στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ.

Σ' αυτό το πνεύμα είναι και η συζήτηση που πολλές φορές ανοίγει στα σχολεία για το ποιος είπε το «όχι». Μια συζήτηση που ανοίγουν συχνά και οι σύγχρονες ναζιστικές δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, που επιδιώκουν η 28η Οκτωβρίου να επικεντρώνεται μόνο στο εξάμηνο του ελληνοϊταλικού πολέμου και να αποκόβεται από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λες και δεν ήταν μέρος του. Γιατί δεν θέλουν να πηγαίνει η συζήτηση στους ναζιστές του Χίτλερ, με τους οποίους ταυτίζονται, ούτε θέλουν να φαίνεται ο πατριωτισμός των κομμουνιστών κόντρα στους δικούς τους πολιτικούς προγόνους, τους ταγματασφαλίτες... Κρύβονται, λοιπόν, πίσω από το τάχα πατριωτικό «όχι» του Μεταξά, που το είπε για να πέσουν μερικοί πυροβολισμοί για την τιμή των όπλων, γιατί αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που συνδέονταν με τη Βρετανία, ενώ όταν τον Απρίλη του '41 επιτέθηκε η ναζιστική Γερμανία, μέσα σε λίγες μέρες δόθηκε η εντολή για συνθηκολόγηση άνευ όρων, ενώ ακόμα πολεμούσαν...

Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου η ίδια η ζωή μάς φέρνει μπροστά στη συζήτηση το ρόλο της ΕΣΣΔ, τα εκατομμύρια των νεκρών που πρόσφερε για το τσάκισμα του φασισμού, την κόκκινη σημαία που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ. Η έντονη επίσημη αστική προπαγάνδα χρόνων και χρόνων γύρω από «τα δύο άκρα» έχει μπολιάσει τις νεανικές συνειδήσεις δημιουργώντας γόνιμο έδαφος για την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Ομως, τον φασισμό τον γέννησε και τον έθρεψε ο καπιταλισμός, το σύστημα που ζούμε σήμερα, τον Χίτλερ τον χρηματοδότησαν επιχειρηματίες από τις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γαλλία και ο ίδιος υπηρέτησε τους βιομηχανικούς κολοσσούς της Γερμανίας ταΐζοντάς τους με το αίμα χιλιάδων εργατών. Αντίθετα, το πρώτο εργατικό κράτος, που γεννήθηκε από τη μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που φέτος γιορτάζουμε τα 100 της χρόνια, διεξήγαγε έναν τεράστιο πατριωτικό πόλεμο για να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, του λαού της, κόντρα στο φασισμό.

Μέσα από μια τέτοια παρέμβαση έχει σημασία ότι μπορεί να εμπεδώνεται στη συνείδηση των νέων ότι ο κόσμος, η Ιστορία μπορεί να κατανοηθούν λογικά, συνολικά και ότι η αλήθεια είναι μία. Ακόμα, αυτού του είδους η παρέμβαση βοηθάει, καθώς επιβεβαιώνει μέσα από την Ιστορία ότι αυτό που μοιάζει ακίνητο, δεδομένο, αυτό που μοιάζει ότι δεν μπορεί να αλλάξει, τελικά είναι δυνατό να ανατραπεί μέσα από τη λαϊκή δράση. Είναι πραγματικά αναζωογονητικό να παρακολουθεί ένας νέος ή ένα παιδί την ιστορική εξέλιξη και κυρίως να «βλέπει μπροστά του» πώς ο γίγαντας λαός μπορεί να γκρεμίζει κάθε εμπόδιο που στέκεται μπροστά του.

Σε τελική ανάλυση, φαίνεται και αποδεικνύεται ότι το δίκαιο σε κάθε περίπτωση είναι αυτό που συμφέρει το λαό, τα μακροπρόθεσμα και άμεσα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτή η διαφορά ανάμεσα στο δίκιο και στο άδικο είναι ο λόγος για τον οποίο η ηθική των επαναστατών, των αγωνιστών, των κομμουνιστών έχει τέτοια δύναμη και διαχρονική απήχηση. Είναι άπειρα τα παραδείγματα της ηρωικής στάσης των κομμουνιστών, της ηθικής δύναμης που προκύπτει από την αταλάντευτη στάση υπέρ του λαού.

Υπόθεση οργανικά δεμένη με τη δουλειά του κομμουνιστή, του ριζοσπάστη εκπαιδευτικού

Η παρέμβαση του κομμουνιστή, του ριζοσπάστη εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη δεν έχει απλά ένα ιδεολογικό, διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα, αποκομμένο από τις σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις. Συνδέεται με τους όρους, μέσα στους οποίους θα ενταχθεί η αυριανή εργατική βάρδια στην ταξική πάλη. Ισχύει, δηλαδή, στο ακέραιο ότι οι ιδέες όταν συναντιούνται με τις μάζες και γίνονται κτήμα τους, γίνονται υλική δύναμη ανατροπής.

Η προσπάθεια αυτή, που πρέπει με επιμονή και αποφασιστικότητα να συνεχίσει να απλώνεται στις σχολικές τάξεις και στις αυλές, δεν είναι μια ευκαιριακή, συγκυριακή δουλειά που γίνεται μπροστά μόνο στην 28η Οκτωβρίου ή με ανάλογο περιεχόμενο μπροστά στις άλλες σχολικές γιορτές και επετείους. Αν τη δει κανείς έτσι, τότε αυτόματα γίνεται μια ρουτινιάρικη υπόθεση, που εύκολα μπορεί να αποκοπεί από τη σχολική ζωή ή να πει κανείς ότι δεν πρόλαβε τις ημερομηνίες για να ετοιμάσει κάτι μπροστά στην επέτειο κι έχασε φέτος την ευκαιρία, οπότε άστο για του χρόνου... κ.ο.κ. Αντίθετα, πρέπει να βλέπουμε αυτήν την παρέμβαση ως οργανικά ενταγμένη υπόθεση στη δουλειά κάθε κομμουνιστή, κάθε ριζοσπάστη εκπαιδευτικού. Γιατί είναι μέρος της αγωνίας τού τι μαθαίνουν σήμερα τα παιδιά του λαού μας.

Γ. Σ.