Προσκλητηριο επενδυτων με "ντελαλη" την αντιλαϊκη πολιτικη

Στα «γεμάτα» ξεκινούν από σήμερα, Δευτέρα, οι συνεννοήσεις της κυβέρνησης με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, που επανέρχονται στην Αθήνα στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης» του μνημονίου, ενώ στη «μεγάλη εικόνα» προβάλλουν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Ευρωζώνη, όπως είναι η κυοφορούμενη αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) ως «θεσμού» αξιόπιστης διαχείρισης και επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, καθώς και η ενδοαστική διαπάλη γύρω από τις εκκρεμότητες της «τραπεζικής ένωσης», ζήτημα που με τη σειρά του «ακουμπάει» τις υποθέσεις των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, ειδικά σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια.

Νέα "προαπαιτούμενα" από τα κιτάπια του κεφαλαίου

Στην ημερήσια διάταξη του 3ου κύκλου «αξιολόγησης» του μνημονίου περιλαμβάνονται η νομοθέτηση και η εφαρμογή της νέας φουρνιάς με τα 95 αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα», όπως η τελική διαμόρφωση των μεγεθών του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, η «αναθεώρηση» των κοινωνικών παροχών - όποια προνοιακά και άλλα επιδόματα έχουν απομείνει στις λαϊκές οικογένειες -, τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά και τα νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργιών, η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες, οι «απελευθερώσεις» στην αγορά Ενέργειας, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.

Πρόκειται για μια σειρά από διαρθρωτικές παρεμβάσεις που βέβαια βρίσκονται μόνιμα στην ατζέντα των αξιώσεων του εγχώριου κεφαλαίου, με στόχο την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και των επιχειρηματικών κερδών, στον άξονα της προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

Επενδυτικές ευκαιρίες σε ολόκληρο το φάσμα

Χαρακτηριστικά ως προς το τελευταίο είναι τα όσα είπε ο επικεφαλής της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, Ν. Καραμούζης, στο πλαίσιο συνεδρίου που διοργανώθηκε από το Ελληνο-γερμανικό Επιμελητήριο και το «Capital»: «Χρειαζόμαστε 75 - 80 δισ. ευρώ καθαρές επενδύσεις τα επόμενα χρόνια για να επανέλθουμε στα επίπεδα του ΑΕΠ του 2010. Χρειαζόμαστε σημαντική εισροή ξένων επενδύσεων, κάθε μορφής. Από αγορές ομολόγων μέχρι επιχειρήσεων. Διαφορετικά η όποια ανάπτυξη θα είναι αναιμική».

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα προσφερόμενα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην ελληνική οικονομία εστιάζουν, μεταξύ άλλων, στη «μείωση του πολιτικού κινδύνου» (με άλλα λόγια, στη στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης και υπόλοιπων κομμάτων της αστικής διαχείρισης), στην «ανάγκη μεταρρυθμίσεων», στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, καθώς, όπως είπε, «η χώρα διαθέτει εξειδικευμένο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό και ανταγωνιστικό κόστος εργασίας».

Ταυτόχρονα, οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει σημαντικά (επομένως, προσφέρονται καλές ευκαιρίες σε μεγάλα χαρτοφυλάκια), ενώ παράλληλα βρίσκονται σε εξέλιξη το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και τα κάθε είδους πακέτα ενίσχυσης των επενδυτών ύψους 36 δισ. ευρώ (Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων, ΕΣΠΑ κ.ά.). Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση του Ν. Καραμούζη σχετικά με την ανάγκη για «πειστική διασφάλιση της διαχρονικής δημοσιονομικής σταθερότητας ως σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό αγαθό, μεσυνταγματική προστασία στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση και εισαγωγή δεσμευτικών περιορισμών αναφορικά με το ύψος των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους».Οπως είπε, «μια τέτοια πρωτοβουλία θα ενίσχυε σημαντικά την εμπιστοσύνη των αγορών και θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία».

Από την πλευρά του, ο πρώην πρόεδρος της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Ε. Βέλτεκε, μιλώντας στο συνέδριο του Ελληνο-γερμανικού Επιμελητηρίου, υπογράμμισε ότι «πίσω από τη βοήθεια στην Ελλάδα υπήρχε ίδιον ενδιαφέρον για τη διάσωση των γερμανικών τραπεζών, την ενίσχυση των γερμανικών επιχειρήσεων, αλλά και τη σταθεροποίηση των αγορών, στις οποίες εξάγουν οι γερμανικές επιχειρήσεις».

Στον "αφρό" τα "κόκκινα" δάνεια

Την ίδια ώρα, το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων αποτελεί νευραλγικό σημείο τόσο της τρέχουσας όσο και των επόμενων κύκλων «αξιολόγησης» και των παζαριών με το κουαρτέτο, με κυρίαρχο ζήτημα, σε αυτή τη φάση, την άμεση έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ζήτημα που αποτελεί «προαπαιτούμενο» για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης».

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, το 60% των «μη εξυπηρετούμενων δανείων» εξασφαλίζονται με εμπράγματη ασφάλεια επί ακινήτων, τα οποία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, «αποτιμώνται σήμερα σε πολύ χαμηλές τιμές» και κάποια από αυτά σε τιμές κατά 40% χαμηλότερες από τα υψηλά επίπεδα που είχαν στην αρχή της κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα εγχείρημα τεραστίων διαστάσεων, με στόχο την απομείωση των «κόκκινων» δανείων (επιχειρήσεις και νοικοκυριά) κατά 40 δισ. ευρώ (της τάξης δηλαδή του 38%) μέχρι το τέλος του 2019. Βέβαια, αυτή η κατεύθυνση υποστηρίζεται από το γεγονός ότι «μετά από χρόνια καθυστερήσεων στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε πλέον το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο», ειδικότερα από τη δυνατότητα πώλησης δανείων στη δευτερογενή αγορά, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, το νέο πτωχευτικό κώδικα, τις αδειοδοτήσεις εταιρειών διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων κ.ά., που συγκαταλέγονται στα «έργα» της σημερινής κυβέρνησης.

Οι παρεμβάσεις αυτές στοχεύουν στην ενίσχυση των τραπεζών, στην τόνωση της τραπεζικής χρηματοδότησης σε «βιώσιμες» επιχειρήσεις και ομίλους, σε συνδυασμό βέβαια με την οριστική αποβολή από το «κάδρο» της επιχειρηματικότητας των αδύναμων «κρίκων», ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις (συγχωνεύσεις, εξαγορές κ.ά.), με κατεύθυνση τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.

Α. Σ.