Με τον ΣΕΒ... στο ιδιο τραπεζι

"Βούιξε ο τόπος" με τις προτάσεις του ΣΕΒ για τα Εργασιακά, σαν να ήταν η πρώτη φορά που οι βιομήχανοι έβαλαν την ατζέντα τους για τη μεταμνημονιακή εποχή. Αυτή που ανέβηκε στα κεραμίδια ήταν η κυβέρνηση, η οποία βρήκε στην τελευταία έκθεση του ΣΕΒ έναν βολικό «μπαμπούλα», για να πείσει ότι η δική της αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική είναι πιο «ήπια» και ότι ανθίσταται στο «νεοφιλελευθερισμό» που εκπροσωπούν οι βιομήχανοι. Αλήθεια, τώρα ανακάλυψαν τι λέει η μεγαλοεργοδοσία; Οταν ο πρωθυπουργός μαζί με τον πρόεδρο της ΝΔ πήγαιναν στις Γενικές Συνελεύσεις του ΣΕΒ, δεν άκουγαν τις προτάσεις του; Οχι μόνο τις άκουγαν, αλλά παρακολουθούσαν με ευαρέσκεια τον πρόεδρο των βιομηχάνων να «στάζει μέλι» για το γεγονός ότι πλέον συμφωνούν μεταξύ τους για το πού και πώς πρέπει να κινηθούν τα πράγματα.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Μόλις πρόσφατα, η ΕΚΤ δημοσίεσε μια έκθεση και μια έρευνα, με τις οποίες «σπρώχνει» στην παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, στην παράλληλη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» και στην πλήρη απαξίωση των κλαδικών συμβάσεων (όπου υπάρχουν) προς όφελος των επιχειρησιακών. Επιπλέον, η σημερινή νομοθεσία και η πραγματικότητα που την ξεπερνάει στην αγορά εργασίας, ελάχιστα απέχουν από τη ζούγκλα που εύχεται και ζητάει ο ΣΕΒ, ενώ ανάλογη είναι η τάση σε ολόκληρη την ΕΕ. Επομένως, οι κραυγές τους για τις προτάσεις του ΣΕΒ υποκρύπτουν σκοπιμότητα και υποκρισία. Ολοι μαζί, βιομήχανοι, κυβέρνηση, αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ΕΕ και ΔΝΤ βρίσκονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, απέναντι από το λαό, και τον υποβάλλουν σε θυσίες δίχως τέλος για τα κέρδη του κεφαλαίου.