Νίκος Μπελογιάννης: "Σημαία, σύμβολο, συνείδηση της Ελλάδας" – Οι διεθνείς αντιδράσεις για τη δολοφονία του

Στις 30 Μάρτη συμπληρώνονται 65 χρόνια από τη μέρα που η αστική κυβέρνηση του Πλαστήρα και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι του δολοφόνησαν το Νίκο Μπελογιάννη και τους Καλούμενο, Μπάτση και Αργυριάδη. Η δολοφονία του κομμουνιστή ήρωα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ- του ανθρώπου με το γαρύφαλλο- και των συντρόφων του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα προκαλώντας διεθνή κατακραυγή. Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, φορείς του εργατικού-λαϊκού και φιλειρηνικού κινήματος σε όλο τον κόσμο καταδίκασαν με στεντόρεια φωνή το έγκλημα.

Το αξεπέραστο ηθικό μεγαλείο του κομμουνιστή Μπελογιάννη- που αντιμετώπισε με γενναιότητα το εκτελεστικό απόσπασμα- βρήκε απήχηση σε πλατιές λαϊκές μάζες σε όλο τον κόσμο, συγκλονίζοντας την φιλειρηνική ανθρωπότητα. Να πως περιγράφει τη διεθνή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε ο «Ριζοσπάστης» (φύλλο 28/3/1976):

«Η παγκόσμια διαμαρτυρία και αγανάκτηση εκφράστηκε με τις πιο διαφορετικές μορφές. Διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας, ομιλίες, άρθρα, συσκέψεις, υπομνήματα και εκατοντάδες άλλες εκδηλώσεις δημιούργησαν ένα μεγαλειώδες κίνημα αλληλεγγύης.

Ο Σοβιετικός Τύπος και το ραδιόφωνο δημοσίευσαν επανειλημμένα άρθρα, ειδήσεις, σχόλια γύρω από την «υπόθεση Μπελογιάννη». Έγιναν οι εκφραστές της οργής και αγανάχτησης του Σοβιετικού λαού. Παρακολούθησαν από κοντά την παγκόσμια κατακραυγή που ξεσηκώθηκε κατά των Αμερικανικών και της αμερικανόδουλης κυβέρνησης της Αθήνας. Οι Σοβιετικοί διατράνωσαν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό.

Η δολοφονία του Μπελογιάννη προκάλεσε βαθιά αίσθηση στο γαλλικό λαό. “Μπελογιάννης! Σκοτώσαν το Νίκο Μπελογιάννη! Η καρδιά μας σφίγγεται από τον πόνο, από μίσος ενάντια στους δολοφόνους”. Αυτά τα λόγια της «Ουμανιτέ» και οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στο Παρίσι και σ’ άλλες πόλεις δίνουν μια εικόνα της απήχησης που είχε στο γαλλικό λαό η δολοφονία. Το Γαλλικό ΚΚ, η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Γαλλίας, δεκάδες φημισμένοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, σωματεία, οργανώσεις κ.α. Στιγματίζουν με τα μελανότερα χρώματα τη στυγερή δολοφονία. Ο Ζακ Ντυκλό στη γαλλική Βουλή, χωρίς κανένας συντηρητικός ή αντιδραστικός βουλευτής να τολμήσει να τον διακόψει, βροντοφωνάζει: «Χαιρετίζω τη δοξασμένη μνήμη του Μπελογιάννη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Το αίμα του δεν χύθηκε μάταια. Θα κάνει να βλαστήσουν καινούργιοι μαθητές της λεφτεριάς και της ειρηνής».

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την εκτέλεση

 του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του

 σε εργοστάσιο σιδηροδρόμων της Ρουμανίας

Σε μεγαλειώδη συγκέντρωση που έγινε στη Ρώμη την ίδια μέρα της δολοφονίας ο ηγέτης  του Ιταλικού ΚΚ Τζιάν Κάρλο Παντζέττα λέει: «Σήμερα από κάθε μέρος της Ιταλίας, οι αγρότες της Καλαβρίας, οι ανθρακωρύχοι της Σικελίας και εμείς οι κομμουνιστές της Ρώμης χαιρετίζουμε αυτόν τον ήρωα και αναλαμβάνουμε να αγωνιστούμε με τον ίδιο ηρωισμό, με το ίδιο θάρρος για να γίνει η σημαία του, σημαία της ειρήνης….». Η «Ουνιτά» απηχώντας τα αισθήματα του ιταλικού λαού έγραφε: «Σου το ορκιζόμαστε σύντροφε Μπελογιάννη, να αγωνιστούμε χωρίς ανάπαυση κατά των δολοφόνων των ελεύθερων ανθρώπων. Ήρωα Μπελογιάννη, σε φιλούμε και θα επαναλάβουμε το όνομα σου στα παιδιά μας, ωσότου εντυπωθεί βαθιά στην καρδιά τους».

Εργάτες του εργοστασίου "Ναγκέμπα"

της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας,

το οποίο μετονομάστηκε σε "Μπελογιάννης",

σε πρωτομαγιάτικη εκδήλωση κρατώντας

φωτογραφία του   Μπελογιάννη

Στη Δυτική Γερμανία, την Ισπανία, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία, την Παλαιστίνη, τη Λ.Κίνα, την Αλβανία και σ’ άλλες χώρες η είδηση της δολοφονίας προκαλεί ένα πλατύ δημοκρατικό κύμα διαμαρτυρίας που εκφράζεται με δεκάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις μπροστά στις ελληνικές πρεσβείες. Στη Βιέννη χιλιάδες εργαζόμενοι διαδηλώνουν στους δρόμους- σκηνή που επαναλαμβάνεται σε πολλές πρωτεύουσες των δυτικοευρωπαϊκών κρατών- ενώ στην Ιερουσαλήμ Άραβες διαδηλωτές εμποδίσουν τον εκεί Έλληνα πρόξενο να μπει στην εκκλησία φωνάζοντας «Κάτω οι φασίστες!».

Μυριόστομη ακούστηκε η κραυγή από τις χιλιάδες συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια των εργαζομένων που έγιναν στις Λαϊκές Δημοκρατίες Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας και Γερμανίας: «Στο σκαμνί οι δολοφονόνοι». Εργοστάσια, δρόμοι, εκπαιδευτικά Ιδρύματα, εργατικές ομάδες, πάρκα κ.α. Παίρνουν το όνομα «Νίκος Μπελογιάννης». Το όνομα του εθνικοιύ μας ήρωα γίνεται σύμβολο αρετής και ηρωισμού, ανεπανάλητπ πρότυπο κομμουνιστή, ευψυχίας, αυτοθυσίας. Φωτεινό παράδειγμα πίστης και αφοσίωσης στις αρχές και τα ιδανικά του μαρξισμού-λενινισμού.

Προσωπικότητες παγκόσμιου κύρους όπως οi Λουί Αραγκόν, Πωλ Ελυάρ, Ζαν Πωλ Σαρτρ, Τσάρλι Τσάπλιν, Ζαν Κοκτώ και άλλοι, είχαν κινητοποιηθεί μαζί με εκατομμύρια ανθρώπους για τη σωτηρία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του κατά την περίοδο που διεξάγονταν η δεύτερη δίκη. Η δολοφονία του Μπελογιάννη καταδικάστηκε δημόσια από γνωστές- παγκοσμίου φήμης- προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι εξήραν το μεγαλείο του έλληνα κομμουνιστή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Να τι είπαν/έγραψαν ορισμένοι: 

ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ:

«Το φως από τα λαδοφάναρα που φώτιζε το σκοτάδι μιάς μαγιάτικης βραδιάς στη Μαδρίτη, τα ευγενικά πρόσωπα του τουφεκισμού λαού, που τον δολοφόνησε ο ξένος άρπαγας στον πίνακα του Γκόγια, είναι η ίδια σπορά φρίκης που σπέρνει με τις ανοιχτές φούχτες των προβολέων πάνω στα ορθάνοιχτα στήθια της Ελλάδας, μιά κυβέρνηση που σκορπίζει το θάνατο, το φόβο και το μίσος. Ένα πελώριο άσπρο περιστέρι περνάει κι αφήνει το οργισμένο του πένθος πάνω στο γη».

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ:

«Μέσα στην καρδιά μας σήμερα, δίπλα στ’ αδέρφια μας που πέσαν από τα χιτλερικά βόλια και τις σφαίρες των Γάλλων συνεργατών τους, πρέπει να χαρακτεί η μνήμη του Μπελογιάννη που πεσε θύμα των Αμερικάνων γιάνκηδων και των Ελλήνων συνεργατών τους. Το έγκλημα του Μπελογιάννη, όπως και το έγκλημα του Γκαμπριέλ Περί, ήταν ότι θέλησαν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και την ειρήνη. Το θάρος τους στέκει και θα σταθεί παράδειγμα. Ο αντίλαλος της φωνής των ηρώων όλο και δυναμώνει. Μαζεύει γύρω του όλους τους αθώους. Κι η μάζα τους είναι ακατανίκητη. Και θα θριαμβεύσει ενάντια στην καταπίεση, στην αθλιότητα και τον πόλεμο.»

ΊΛΙΑ ΈΡΕΝΜΠΟΥΡΓΚ:

«…Του κάκου οι Αμερικάνοι και οι Έλληνες που έπαψαν να είναι Έλληνες νομίζουν πως στούπωσαν με το χώμα το στόμα του Νίκου Μπελογιάννη. Ο Μπελογιάννης πέθανε. Ζεί όμως στις καρδιές εκατομμυρίων Ελλήνων. Ζεί στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων της γής. Εκείνη την ώρα οι δήμιοι ανάφεραν το θάνατο του, ο Μπελογιάννης πέρασε στην αθανασία. Έγινε σημαία, σύμβολο, συνείδηση της Ελλάδας…».

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ:

Ο Τούρκος κομμουνιστής ποιητής έγραψε για το Μπελογιάννη το παρακάτω ποίημα, που φέρει τον τίτλο «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».

Έχω πάνω στο τραπέζι μου
τη φωτογραφία του ανθρώπου
με τ᾿ άσπρο γαρούφαλο
που τον τουφέκισαν
στο μισοσκόταδο
πριν την αυγή
κάτω απ᾿ το φως των προβολέων.

Στο δεξί του χέρι
κρατά ένα γαρούφαλο
πού ‘ναι σα μια φούχτα φως
απο την ελληνική θάλασσα
τα μάτια του τα τολμηρά
τα παιδικά
κοιτάζουν άδολα
κάτω απ’ τα βαριά μαύρα τους φρύδια
έτσι άδολα
όπως ανεβαίνει το τραγούδι
σα δίνουν τον όρκο τους
οι κομμουνιστές.

Τα δόντια του είναι κάτασπρα
ο Μπελογιάννης γελά
και το γαρούφαλο στο χέρι του
είναι σαν το λόγο πού ‘πε στους ανθρώπους
τη μέρα της λεβεντιάς
τη μέρα της ντροπής.

Αυτή η φωτογραφία
βγήκε στο δικαστήριο
ύστερ’ απ’ τη θανατική καταδίκη.

ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΦΑΣΤ:

«Η συνείδηση όλων των τίμιων ανθρώπων ξεσηκώνεται ενάντια στα φριχτά γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Οι ειρηνόφιλοι άνθρωποι όλοι του κόσμου πρέπει να ζητήσουν να σταματήσει η τρομοκρατία που ασκεί η ελληνική κυβέρνηση».

ΓΚΙΡΖΙ ΜΑΡΕΚ:

«Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι νεκρός. Το κεφάλι του έπεσε τη χαραυγή. Προτού γλυκοχαράξει η αυγή πάνω από τον ορίζοντα της προδομένης  του πατρίδας, έτρεξε το αίμα του αγωνιστή. Ήταν ένας ήρωας από τη γενιά του Φούτσικ… Ήταν από τη γενιά των απγωνιστών που, ακολουθώντας το παράδειγμα του Δημητρόφ, χρησιμοποιούν το εδώλιο του κατηγορουμένου σαν βήμα κατήγορου και πετούν κατάμουρα στους δικαστές τους το συντριπτικό κατηγορώ».

"Η εκτέλεση του Μπελογιάννη". Πίνακας του Γαλλοβρετανού Πέτερ ντε Φράνσια (1921-2012)

Νίκος Μόττας
υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας