Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου

Στην ατζέντα του Γιούρογκρουπ
της Δευτέρας κυριαρχεί το θέμα
της "βιωσιμότητας" των συνταξιοδοτικών
συστημάτων, που συνδέεται και με
τις απαιτήσεις των βιομηχάνων
για νέες αντεργατικές ανατροπές

Με κυρίαρχο ζήτημα τις προετοιμασίες των αντιλαϊκών μέτρων γύρω από τη λεγόμενη «βιωσιμότητα» των συνταξιοδοτικών συστημάτων, συνολικά στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό και με τις «παρεμβάσεις» στις «αγορές εργασίας», συνεδριάζει την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες το συμβούλιο Γιούρογκρουπ. Από την πλευρά της, η Ενωση των Ευρωπαίων βιομηχάνων και εργοδοτών της «Βusiness Europe» δίνει τον τόνο των σχεδιαζόμενων αντεργατικών ανατροπών, με γνώμονα, βέβαια, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε σχέση με τις άλλες «μεγάλες οικονομίες του πλανήτη». Οι διεργασίες αυτές έρχονται να «δέσουν» με τα «υπό συζήτηση» «5 σενάρια» της «Λευκής Βίβλου» της Κομισιόν για το μέλλον της ΕΕ, που έχουν κοινό παρανομαστή την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα από τη φάση του οικονομικού κύκλου, είτε σε περιόδους κατρακύλας και κόπωσης της οικονομικής δραστηριότητας και του παραγόμενου ΑΕΠ, είτε σε περιόδους ανάκαμψης και ρυθμών ανάπτυξης του κεφαλαίου.

Αυτόματοι "κόφτες" στο Ασφαλιστικό

Στην ατζέντα της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, κυριαρχεί η «θεματική συζήτηση» για τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων στα κράτη της Ευρωζώνης.

«Οι υπουργοί θα εξετάσουν τη δυνατότητα πραγματοποίησης συγκριτικής αξιολόγησης σε αυτόν τον τομέα πολιτικής. Επίσης, θα συζητήσουν σχετικά με την επιλογή των δεικτών και τη συχνότητα της υποβολής εκθέσεων», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ατζέντα της προσεχούς συνεδρίασης. Η διατύπωση του Γιούρογκρουπ, σχετικά με την επιλογή ειδικών, συγκρίσιμων δεικτών, καθώς και για τη συχνότητα υποβολής εκθέσεων και αξιολογήσεων, παραπέμπει στην αναβάθμιση του ζητήματος, στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων της διαδικασίας του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», το οποίο, ουσιαστικά, σηματοδοτεί τα μνημόνια διαρκείας απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς, ανεξάρτητα από δανειακές συμβάσεις στήριξης με τα κράτη - μέλη.

Σε προηγούμενη συνεδρίαση του συμβουλίου Γιούρογκρουπ, τον Ιούνη του 2016, τόνιζαν: «Ηεπιτυχία των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων εξαρτάται από παράγοντες όπως οι αποτελεσματικές πολιτικές για την αγορά εργασίας», συνδέοντας, δηλαδή, τη «βιωσιμότητα» των ασφαλιστικών συστημάτων με το ζήτημα της διαμόρφωσης ολοένα και περισσότερο «ευέλικτων» σχέσεων εργασίας, καθώς και με τον «περιορισμό των δυνατοτήτων για πρόωρη έξοδο του εργατικού δυναμικού». Μάλιστα, με φόντο τους μελλοντικούς «δημοσιονομικούς κινδύνους», εστιάζουν στον παράγοντα της λεγόμενης «δημογραφικής γήρανσης».

Επιπλέον το Γιούρογκρουπ (συνεδρίαση Ιούνη 2016) «εξέτασε τις βέλτιστες πρακτικές σχετικά με τις αυτόματες διορθώσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων ως αντίδραση στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης».

Σε αυτό το πλαίσιο, επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ θα γίνονται ολοένα και χειρότερες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, γίνεται φανερό το γεγονός ότι η συζήτηση για τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά στην Ελλάδα, με αφορμή τη δεύτερη «αξιολόγηση», είναι άρρηκτα δεμένη με τις γενικότερες αντιλαϊκές διεργασίες και με τα παζάρια σε επίπεδο Ευρωζώνης.

Μόνιμα στην πρέσα οι μισθοί

Σύμφωνα με την αρχική «έκθεση των 5 προέδρων» για την εμβάθυνση της ΟΝΕ - που, βέβαια, η ουσία της και οι στόχοι δεν φεύγουν από το τραπέζι, παρά τα εναλλακτικά σενάρια που εξετάζουν τα αστικά επιτελεία για το μέλλον της ΕΕ - προβλέπεται η δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου, ο οποίος, σε συνεργασία με τις εθνικές αρχές, θα έχει αρμοδιότητα την αποτροπή των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα των μισθών. Τα συμβούλια ανταγωνιστικότητας (κρατικά και σε επίπεδο ΕΕ) θα αξιολογούν το βαθμό στον οποίο η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα και, μάλιστα, τόσο με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, όσο και με τους «κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους» της ΕΕ. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει τη συμπίεση του μισθολογικού κόστους των επιχειρηματικών ομίλων, με γνώμονα τις συνθήκες της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στη διαρκή διαπάλη τους για την απόσπαση μεριδίων και αγορών.

Επιπλέον, σύμφωνα με πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Μάρτης 2016), «είναι σαφές ότι η μελλοντική επιτυχία της ζώνης του ευρώ εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την αποτελεσματικότητα των εθνικών αγορών εργασίας και των συστημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας και από την ικανότητα της οικονομίας να απορροφά τους κλυδωνισμούς και να προσαρμόζεται».

Επιπλέον, τονίζεται: «Η ταχύτητα και η έκταση των αλλαγών που συντελούνται επί του παρόντος στον κόσμο της εργασίας, σε συνδυασμό με τις δημογραφικές τάσεις, μεταβάλλουν περαιτέρω τους όρους εργασίας».

Αναπτυξιακά "αντίβαρα" για το κεφάλαιο

Οι παραπάνω παρεμβάσεις έρχονται να «δέσουν» και με την πρόσφατη δέσμη προτάσεων των Ευρωπαίων βιομηχάνων της «Βusiness Europe», στον οποίο ανήκει και ο ΣΕΒ, τονίζοντας: «Ας αξιολογήσουν λοιπόν τα αναπτυξιακά μέτρα που καλούνται να λάβουν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, για να τα ενσωματώσουν στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς δεύτερη σκέψη».

Οπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ο πυρήνας των προτάσεων των Ευρωπαίων βιομηχάνων (και του ΣΕΒ) αποτελεί τον άξονα των διαβουλεύσεων συγκυβέρνησης και κουαρτέτου, βέβαια με τις αναγκαίες εξειδικεύσεις και προσαρμογές στη σημερινή φάση της ελληνικής οικονομίας.

Μεταξύ άλλων, προτείνονται:

-- Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, που να στοχεύουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Πρόκειται για την κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων με την εντατικοποίηση της απόλυτης και σχετικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με κατεύθυνση της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

-- «Εξορθολογισμός» του ρυθμιστικού περιβάλλοντος εργασίας, ώστε να γίνει «πιο απλό, ευέλικτο και σαφές».

-- Παραμονή στην εργασία για «μακρύτερο χρονικό διάστημα», ώστε να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος.

-- Μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» μέσω στοχευμένων μειώσεων στις εργοδοτικές εισφορές.

-- Αντιμετώπιση των ελλείψεων σε εργασιακές εξειδικεύσεις μέσω καλύτερης στόχευσης του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος επαγγελματικής κατάρτισης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας.

--Αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής προς την κατεύθυνση μείωσης των μη παραγωγικών δαπανών και τόνωσης των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, με παράλληλη μείωση της υπερφορολόγησης.

-- Μείωση των τιμών Ενέργειας, μέσω μείωσης ενεργειακών φόρων και απελευθέρωσης της αγοράς. Στόχος, όπως αναφέρουν, είναι να «μετριαστεί η διαφορά κόστους χρήσης της Ενέργειας μεταξύ ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και των ανταγωνιστών τους», καθώς και να προωθηθεί η «ενεργειακή ασφάλεια».

-- Επέκταση των ευρωπαϊκών υποδομών Μεταφοράς και Ενέργειας, μέσω άρσης όλων των εμποδίων (ρυθμιστικών, διοικητικών, τεχνικών).

Βέβαια, όλα τα παραπάνω αποτελούν πλευρές των «βέλτιστων πρακτικών» που προωθούνται στην ΕΕ, με τον ΣΕΒ μάλιστα να «προειδοποιεί» πως «η ενίσχυση των σχημάτων πολλών ταχυτήτων στην ΕΕ σημαίνει ότι οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο την απόστασή τους από τις υπόλοιπες και φυσικά από την Ελλάδα».

Συνοψίζοντας, ο ΣΕΒ καταλήγει: «Είναι επιτακτικό για τη χώρα μας, αν δεν θέλει να μείνει στην τελευταία ταχύτητα, να εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές».

Α. Σ.