Απλα μαθηματα κοινωνικου αυτοματισμου

Σε κάποια προφίλ στα social media, η φάση είναι περίπου η εξής:Δεν έχω πρόβλημα με τους απεργούς και τις απεργίες. Έχω και φίλους που έχουν απεργήσει. Αρκεί να μην προκαλούν.

Α, μάλιστα. Και πώς ακριβώς ορίζουμε τις απεργίες που δεν προκαλούν και γίνονται αποδεκτές;

Έχουμε και λέμε.

Αυτές που βγαίνουν στο δρόμο, με συγκέντρωση και πορεία, ταλαιπωρούν τους πολίτες και ρημάζουν οικονομικά το κέντρο (που ως τότε ανθούσε). Άλλο αν αυτές που δε βγαίνουν, δεν πρόκειται να πετύχουν ποτέ. Γιατί, η δουλειά από το σπίτι μπορεί να βγει, η απεργία ποτέ.

Αν οι απεργοί διεκδικούν αιτήματα του κλάδου τους, οι κινητοποιήσεις τους έχουν συντεχνιακό χαρακτήρα. Αλλά αν κάνουν κάτι ευρύτερο, πχ απεργιακή συμπαράσταση σε άλλο κλάδο, τότε είναι τεμπέληδες, που κάνουν απεργίες για ψύλλου πήδημα.

Αν οι απεργίες είναι 24ωρες, τότε είναι τουφεκιές στον αέρα και δεν αξίζουν τον κόπο. Αλλά αν γίνουν διαρκείας, εξαντλούν αυτούς που συμμετέχουν και προπαντός το κοινό, στρέφονται δηλαδή ενάντια στην κοινωνία. Αυτό που στο New Speak της εξουσίας, λέγεται “παράνομες και καταχρηστικές” και χρησιμοποιείται αυτές τις μέρες για τους συμβασιούχους σκουπιδιάρηδες.

Συνοψίζοντας: το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό και στα λόγια πολλοί το αγάπησαν. Μέχρι να γίνει πράξη, οπότε από ιερό, γίνεται ιεροσυλία, περίπου αντεθνικό, σαν τα παραγωγικά σαμποτάζ που γράφει στις εφημερίδες τοίχου της η ΟΑΚΚΕ (μη μου πεις πως δεν τις διαβάζεις).

Κι η μόνη απεργία που μπορεί να γίνει αποδεκτή, είναι να πας στη δουλειά με μια μαύρη κορδέλα, σε ένδειξη απεργίας, όπως λέμε σε ένδειξη πένθους -και για στεφάνι, θα πάμε την Πρωτομαγιά στας εξοχάς, να πλέξουμε εκεί ένα.

Αν τώρα κάποιος τα παρακάμψει όλα αυτά και απεργήσει, μαύρη κορδέλα που τον έφαγε. Κι αυτό είναι ένα απλό μάθημα κοινωνικού αυτοματισμού, από τις πιο “αγνές” παραδόσεις του Σημιτικού εκσυγχρονισμού.

ΜΑΤ-Βία-Αυτοματισμός, αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός.

Κι αυτά είναι τα στάδια της Πασοκοποίησης του κυβερνώντος κόμματος, που ακολουθεί κατά γράμμα τη συνταγή κι έχει στις γραμμές του ένα σωρό Πασόκους, για να του μεταφέρουν τεχνογνωσία.

Σφυροδρέπανος