Η δεξια, η κυβερνηση και η εργατικη ταξη

Μέσα στους  κυβερνητικούς και μιντιακούς πανηγυρισμούς για τον πανωλεθρίαμβο της μονιμοποίησης των μνημονίων στην Ελλάδα μέχρι το 2060, μια άλλη χαρακτηριστική είδηση  είδε το φως της δημοσιότητας. Ο αναπληρωτής  τομεάρχης εργασίας της Ν.Δ Νότης Μηταράκης καταδικάστηκε για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας , με το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών να του επιβάλει την καταβολή του ποσού των 6.601,94 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο, σε πρώην υπάλληλό του.

Η πρώην υπάλληλος του βουλευτή απασχολήθηκε στο γραφείο του κατά την τετραετία 2011-2015, υπογράφοντας όμως σύμβαση εξαρτημένης εργασίας με… σουπερμάρκετ. Όπως ανέφερε στην αγωγή της, ο βουλευτής της ΝΔ, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι είχε άμεση ανάγκη από χρήματα αλλά και ασφάλισης, προκειμένου να αποκτήσει ασφαλιστικά δικαιώματα το ανήλικο παιδί της, επικαλούμενος φορολογικούς και λογιστικούς λόγους της πρότεινε να δηλωθεί ως υπάλληλος της συγκεκριμένης εταιρείας της οποίας νόμιμος εκπρόσωπος είναι ένας στενός του φίλος κι εκείνη αναγκάστηκε να το δεχτεί.

‘Οπως υποστήριξε η υπάλληλος, αμειβόταν για το πρώτο τετράμηνο με 200 ευρώ καθαρά και για τους επόμενους 4 μήνες έπαιρνε 400 ευρώ. Από την 1η Ιανουαρίου του 2013 ο μισθός της ανέβηκε στα 751,39 ευρώ μεικτά μηνιαίως. Επίσης, αν και υποχρεωνόταν σε υπερωρίες με αποτέλεσμα να δουλεύει 12 ώρες την ημέρα επί 7 μέρες την εβδομάδα, ο βουλευτής δεν τις κατέβαλλε τις υποχρεωτικές από τον νόμο απολαβές για αυτές.

Την 1η Οκτωβρίου του 2015 ο Νότης  Μηταράκης την απέλυσε προφορικά, χωρίς να της καταβάλλει τη νόμιμη αποζημίωση, αφού δεν την είχε καταχωρήσει στα τηρούμενα για το ΙΚΑ μισθολόγια. Στη συνέχεια, σύμφωνα με την καταγγελία της, της πρότειναν να προσληφθεί εν τέλει πραγματικά κι όχι μόνο εικονικά ως εργάτρια αποθήκης.

Η εργαζόμενη προσέφυγε στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, με τον βουλευτή αλλά και κύκλους του να αρνούνται τα καταγγελλόμενα, ισχυριζόμενοι ότι η συγκεκριμένη γυναίκα παρείχε τις υπηρεσίες της στο πολιτικό γραφείο «εθελοντικά κι αμισθί».

Σε όσους  λοιπόν έχουν έστω και μικρή εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα, η υπόθεση είναι πολύ οικεία. Βέβαια ο συμβολισμός στο συγκεκριμένο περιστατικό δεν θα μπορούσε να είναι ισχυρότερος: Αυτοί που προσπαθούν να παρουσιαστούν ως «εναλλακτική» και επόμενη κυβέρνηση είναι ακριβώς οι ίδιοι που εφαρμόζουν σαν εργοδότες τις αντεργατικές πρακτικές.  Αυτή είναι η πραγματικότητα της «ελεύθερης αγοράς» και  της «πραγματικής οικονομίας» που έχει επιβάλλει  το πολιτικό προσωπικό-κάθε απόχρωσης- της αστικής τάξης στην Ελλάδα και την Ε.Ε. 

Από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από την προσπάθεια  του ΣΥΡΙΖΑ (και των αντίστοιχων ΜΜΕ) να προβάλλουν το περιστατικό για να παρουσιαστούν ως «φιλεργατικές» δυνάμεις. Δηλαδή ακριβώς  τις μέρες  που η κυβέρνηση ψήφισε την μονιμοποίηση όλων των αντεργατικών μέτρων και της εργασιακής ζούγκλας, που δημιουργούν καθημερινά αμέτρητα τέτοιες εργοδοτικές πρακτικές, προσπαθεί να εμφανίσει το συγκεκριμένο περιστατικό ως προσωπική επιλογή των στελεχών της δεξιάς.Όμως δεν πρόκειται για προσωπική αντίληψη των στελεχών της Ν.Δ αλλά για  θεσμοποιημένη (στην πράξη) πραγματικότητα, που αξιοποιούν και  εφαρμόζουν οι περισσότεροι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις. Πραγματικότητα την οποία προωθεί και εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλα τα αστικά κόμματα ενάντια στο εργατικό κίνημα.

Αυτήν την πραγματικότητα την γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι σε πολλούς χώρους εργασίας. Την γνωρίζουν καλά από  «πατριώτες» δεξιούς  εργοδότες και  προϊστάμενους που βρίζουν τους  Γερμανούς (γενικά), μιλάνε για «κατοχή», μουτζώνουν  τους  πολιτικούς όταν είναι ανοιχτή η τηλεόραση και μετά αρχίζουν τα «δεν βγαίνω» και «θα σε δηλώσω έτσι αλλά θα σε πληρώνω αλλιώς» κλπ.  Τα ίδια  ισχύουν και για αριστερούς  εργοδότες   που βρίζουν την δεξιά, τους Αμερικάνους , το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και όταν έρθει η ώρα του «ταμείου» θυμούνται ότι «το θέμα σήμερα είναι να έχεις δουλειά, δεν βλέπεις τι γίνεται» η «τι φταίω εγώ που μας τα έκανε έτσι το μνημόνιο» και άλλα τέτοια. Για να μην αναφερθεί κανείς στους αριστερούς  προϊστάμενους του ΣΥΡΙΖΑ  που σε μεγάλους κλάδους  (όπως τα σουπερμάρκετ η το φάρμακο) έχουν ενεργό ρόλο στην υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων μέσα στους  χώρους  δουλειάς.

Μέσα στο κόλπο όλοι  λοιπόν . Και η εργασιακή ζούγκλα  της ανέχειας, της απάτης, του φόβου και του εξευτελισμού των εργαζομένων συνεχίζεται. Μέχρι το εργατικό κίνημα να στείλει αυτές τις πολιτικές και τους πολύχρωμους εκπροσώπους τους εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Κατερίνα Μαργαρίτη