Πολυ συγκινηθηκα που συγκινηθηκε ο Γλεζος!

Συγκλονιστικός όπως πάντα ήταν ο Γλέζος στην παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Ακρωνύμια», στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βουλής των Ελλήνων, όταν μίλησε για τους συντρόφους του, τους συναγωνιστές του. Είπε χαρακτηριστικά: «Αγαπητοί φίλοι, στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;»

Συγκλονιστικότατος ο Μανώλης Γλέζος! Μ’ έκανε να κλάψω! Μα πιο πολύ έκλαψα και συγκινήθηκα που με την συγκίνηση του Μανώλη συγκινήθηκε ο πρωθυπουργός μας, ο οποίος παραβρισκόταν στην εκδήλωση! Πιο πολύ συγκινήθηκα που με την συγκίνηση του Μανώλη συγκινήθηκαν και οι υπόλοιποι παραβρισκόμενοι στην εκδήλωση, ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου, ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μπαλάφας, η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας, οι πρώην υπουργοί Γιάννης Πανούσης και Αριστείδης Μπαλτάς, οι βουλευτές Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Νίκος Μανιός και Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου!

Τέτοια συγκίνηση πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωθα! Πώς να μην συγκινηθείς όταν βλέπεις όλους αυτούς που σε έχουν εξανδραποδίσει να κάνουν πως συγκινούνται στην θύμηση όλων όσων έδωσαν την ζωή τους για να μην εξανδραποδιστείς;! Πώς να μην συγκινηθείς όταν όλοι αυτοί που θέλουν να σ’ αρπάξουν το σπίτι συγκινούνται με τους σκοτωμένους και τους εκτελεσμένους αγωνιστές;!

Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη στην εικόνα του Μανώλη που έκλαιγε! Ήμουν σίγουρος ότι έκλαιγε γιατί έγινε αιτία να ζω σαν το ζώο στην ανεργία, γιατί με κορόιδεψε και αντί να καταργήσει τα παλιά μνημόνια έγινε σκαλοπάτι για νέα πιο βάρβαρα μνημόνια, γιατί με κατάντησε έναν νεκροζωντανό, γιατί έβαλε πλάτη στον Αλέξη για να μου φάει τα σπλάχνα! Μετά είδα όμως να αγκαλιάζεται και να ανταλλάσει ψιθύρους με τον πρωθυπουργό τον οποίον πριν λίγο καιρό κατήγγειλε δήθεν και αποχώρησε από την κυβέρνηση του! Δεν έκλαιγε για εμένα! Για το δικό του μεγαλείο συγκινήθηκε! Εμένα ποιος με λογαριάζει;!

Συγκινήθηκα πολύ με την κωμωδία που παίζουν πάνω στο ετοιμοθάνατο τομάρι μας, συγκινήθηκα πολύ με τους ηρωισμούς του Μανώλη που ο ίδιος έδεσε με λουρί και έσυρε σαν μαϊμούδες στις εμποροπανηγύρεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ!

Θα πει κάποιος ότι γίνομαι ιερόσυλος απέναντι στον ήρωα Μανώλη Γλέζο! Τιμώ τους ηρωισμούς του Μανώλη Γλέζου αλλά δεν τιμώ καθόλου τον άνθρωπο Μανώλη Γλέζο γιατί τα στερνά τιμούν τα πρώτα και ο Μανώλης στα στερνά του πασχίζει να βγάλει την ψυχή μου μαζί και την ψυχή ολόκληρου του Ελληνικού λαού! Αναρωτιέμαι όμως… εκείνοι οι παλιοί συναγωνιστές και σύντροφοι οι οποίοι μαζευόταν στις συνάξεις των μελλοθανάτων και οι οποίοι είπαν στον Μανώλη να πίνει και να χορεύει και γι’ αυτούς και ν’ ακούει τους παφλασμούς των κυμάτων και τον άνεμο και γι’ αυτούς, δεν είπαν ποτέ στον Μανώλη να μην κάνει ποτέ τον ηρωικό τους θάνατο μαχαίρι κοφτερό για να το μπήξει στην πλάτη του λαού;! Δεν το είπαν ποτέ αυτό Μανώλη;!

Καπετάνιος