Τους φταινε οι ανεργοι

Τις προηγούμενες μέρες, με ένα μπαράζ ερευνών και δημοσιευμάτων, επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί το πρόβλημα της ανεργίας ως ευθύνη των ίδιων των ανέργων, που δεν έχουν τάχα τα προσόντα και τις ικανότητες που αναζητούν οι επιχειρήσεις. Βέβαια, οι ανάγκες του κεφαλαίου για εργατικό δυναμικό μεταβάλλονται διαρκώς κι αυτό απασχολεί σοβαρά τους καπιταλιστές, που ζητάνε διαρκείς προσαρμογές στο σύστημα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, ώστε να είναι συμβατά με αυτό που απαιτεί κάθε φορά η αγορά. Αυτό, όμως, απέχει πολύ από το να αποδίδεται η ανεργία στην έλλειψη προσόντων των ανέργων. Αλλωστε, δεν είναι λίγοι οι άνεργοι που καταρτίζονται και επανακαταρτίζονται, αλλά εκτός από λίγα μεροκάματα, τίποτα περισσότερο δεν καταφέρνουν, ενώ για το διάστημα της κατάρτισης εξαφανίζονται και από τις λίστες της καταγεγραμμένης ανεργίας.

Υπάρχει, όμως, και το εξής ενδεικτικό στοιχείο από την ΕΛΣΤΑΤ: Το πρώτο τρίμηνο του 2017, οι κενές προσφερόμενες θέσεις εργασίας ανέρχονταν σε 18.666. Το ίδιο διάστημα, όμως, ο ΟΑΕΔ κατέγραφε ως εξής τον αριθμό των ανέργων που αναζητούν εργασία: Γενάρης 928.962 άνεργοι, Φλεβάρης 936.110 άνεργοι, Μάρτης 918.181 άνεργοι.

Είναι αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους δεν υπάρχει ένας ικανός αριθμός για να καλύψει την περιορισμένη ούτως ή άλλως ζήτηση. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό και δεν μπορεί να εξαλειφθεί στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, το οποίο προσπαθεί παράλληλα να πετάξει από πάνω του την ευθύνη για τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους αλλά και τη στοιχειώδη προστασία τους.