Οι συμβασιουχοι, η Οδηγια της ΕΕ και η αληθεια

Μαζί με τις απειλές για ποινικές διώξεις, επιστρατεύσεις απεργών, δημιουργία απεργοσπαστικών μηχανισμών, επανήλθε στη συζήτηση αυτές τις μέρες, μπροστά στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων στους ΟΤΑ, η γνωστή μυθολογία για την περιβόητη Οδηγία 1999/70/ΕΚ σχετικά με τους συμβασιούχους.

Η ευρω-οδηγία αναφέρει στη «ρήτρα 5» επί λέξει τα εξής: «Για να αποτραπεί η κατάχρηση που μπορεί να προκύψει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, τα κράτη - μέλη (...) λαμβάνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα μέτρα: (...) β) τη μέγιστη συνολική διάρκεια διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου γ) τον αριθμό των ανανεώσεων τέτοιων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας».

Δηλαδή, στο όνομα της αποφυγής δήθεν «κατάχρησης» των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις και απολύονται οι συμβασιούχοι, ώστε να προσλαμβάνονται άλλοι στη θέση τους, να ανακυκλώνεται η ανεργία, να κοπεί κάθε προσδοκία μόνιμης εργασίας. Σε αυτήν την Οδηγία στηρίχθηκε η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που επικαλείται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και έκρινε ότι είναι παράνομες οι ανανεώσεις των συμβάσεων των εργαζομένων στους ΟΤΑ.

Οεμπαιγμός των συμβασιούχων από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει την προϊστορία του. Διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ (παλιότερα ως ΣΥΝ) με παλιότερες δηλώσεις Τσίπρα, ερωτήσεις του Δ. Παπαδημούλη στην Ευρωβουλή, είχε ανέβει στα κεραμίδια, διαφημίζοντας ότι η ευρωένωση των μονοπωλίων υπερασπίζεται τάχα τα συμφέροντα των συμβασιούχων με την Οδηγία του 1999, ενώ και ο τότε βουλευτής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης ...απειλούσε ότι θα προσφύγουν στα όργανα της ΕΕ για να εφαρμοστεί η Οδηγία. Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαφήμιζε τότε σαν «παράδεισο» την Οδηγία της ΕΕ, «που αρνούνταν όμως να εφαρμόσουν οι ντόπιοι κυβερνώντες», σήμερα ως κυβέρνηση επιστρατεύει αυτήν ακριβώς την Οδηγία για να πετάξει στην ανεργία χιλιάδες συμβασιούχους.

Η δε ΝΔ, επί υπουργίας Παυλόπουλου, ενσωμάτωσε το 2008 στην ελληνική νομοθεσία τη συγκεκριμένη Οδηγία. Στην ουσία, μονιμοποιήθηκε η πρακτική της ανακύκλωσης χιλιάδων συμβασιούχων, της εργασιακής και πολιτικής τους ομηρίας, που συνεχίζει σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παραλαμβάνοντας από τους προκατόχους τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη σκυτάλη της ανακύκλωσης της ανεργίας.

Είχε προηγηθεί, το 2001, η αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος, που, πατώντας και στη συγκεκριμένη Οδηγία, προέβλεπε ότι «απαγορεύεται η μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, στο Δημόσιο», δηλαδή τη συνταγματική απαγόρευση της μονιμοποίησης, που είχαν ψηφίσει τότε όλοι μαζί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, και την οποία επικαλούνται σήμερα η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων.

Βέβαια, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η αλήθεια έχει λάμψει εδώ και χρόνια. Με Ερώτησή της, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είχε αποκαλύψει την οργανωμένη διαστρέβλωση από τους υπερασπιστές του ευρωμονόδρομου: Σε απάντησή της σε Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γ. Τούσσα στα τέλη του 2008, ο τότε αρμόδιος επίτροπος V. Spilda, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ξεκαθάριζε χωρίς περιστροφές: «Η Οδηγία 1999/70/ΕΚ (...) δεν προβλέπει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου»!

Με βάση αυτήν την ίδια Οδηγία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε απάντηση και σε νέα Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ πριν λίγες μέρες, με αφορμή τη λήξη των συμβάσεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, όπου η σημερινή επίτροπος Τίσεν, απάντησε ότι «τα κράτη - μέλη λαμβάνουν μέτρα για να αποτραπεί η κατάχρηση που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου». Πρόκειται για ομολογία της ανακύκλωσης των συμβασιούχων, της θεώρησης ως παράνομης της ανανέωσης των συμβάσεών τους, προκειμένου να μην έχουν κανένα δικαίωμα και απαίτηση μετά τη λήξη της σύμβασης και την απόλυσή τους.

Να θυμίσουμε, επίσης, ότι σε άλλη Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα», που αναδείκνυε τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και το δικαίωμά τους σε μόνιμη και σταθερή δουλειά, η ΕΕ είχε απαντήσει κυνικά πως «δεν καθορίζει δικαίωμα σε μόνιμες συμβάσεις». Αλλωστε, με διαφορετικά λόγια, το έχει ομολογήσει και η τελευταία Λευκή Βίβλος της ΕΕ, ότι πλέον ο μέσος εργαζόμενος από τη μια δουλειά για όλο τον εργασιακό του βίο έχει περάσει ήδη στη φάση που «αλλάζει 10 φορές δουλειά στη ζωή του».

Αυτή η «νόρμα» που έχει θέσει η ΕΕ, δεν γίνεται να μην υλοποιηθεί χωρίς συμβάσεις λίγων μηνών, ελαστική εργασία, ανακύκλωση των ανέργων, κινητικότητα. Σε αυτήν, άλλωστε, την κατεύθυνση κινείται και η περιβόητη πρόταση της ΕΕ για τον «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που στο όνομα της κατοχύρωσης δικαιωμάτων των εργαζομένων προωθεί την ενίσχυση της αντεργατικής επίθεσης.

Αυτές είναι οι «βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ» και το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Το να κάνουν «κύκλο» οι άνεργοι ανά 5μηνο, 8μηνο και μετά να πετιούνται στην ανεργία. Ομως, ο χρόνος έχει 12 μήνες και οι εργαζόμενοι ανάγκες που δεν μπορούν να περιμένουν.

Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, καμία απόλυση, μαζικούς μόνιμους διορισμούς για την αντιμετώπιση των λαϊκών αναγκών, αντιστρατεύεται τη στρατηγική του κεφαλαίου για μέγιστη κερδοφορία. Συνδέεται με τις άμεσες σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, που ασφυκτιούν και καταπνίγονται στην εργασιακή γαλέρα που έχουν επιβάλλει οι καπιταλιστές και όλες οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό θα πρέπει να αποτελέσει υπόθεση κάθε εργαζόμενου και συνδικάτου. Να δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη των εργαζομένων και του λαού ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, βάζοντας στο στόχαστρο την αιτία που γεννάει το πρόβλημα, το βάρβαρο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, διεκδικώντας την εξουσία, τα κλειδιά της παραγωγής και της οικονομίας.

Κ. Π.