Η ...ζουγκλα και η εξοδος απο αυτην!

«Kαι μεις τι περιμένουμε. Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν; Οι αχόρταγοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν; Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε;»
(Μπ. Μπρεχτ)

Τα στοιχεία που δημοσιεύονται στο «ΒΗΜΑ» (18/6/2017) είναι ανησυχητικά και δίνουν ολοκληρωμένη τη διάσταση της εργασιακή ζούγκλας που κυριαρχεί στις εργασιακές σχέσεις. Αξιοποιώντας στοιχεία μελέτης των Σ. Ρομπόλη- Β. Μπέτση η εφημερίδα αναφέρει τα παρακάτω:

-Η μερική απασχόληση για το 2016 αφορά το 50,3% των προσλήψεων. Μάλιστα για πρώτη φορά η μερική και εκ περιτροπής εργασία ξεπερνά την πλήρη και σταθερή εργασία για μεγάλο χρονικό διάστημα (Γενάρης- Μάιος 2017). Διαλύει έτσι έμπρακτα την κυβερνητική προπαγάνδα που κάνει λόγο «μείωση ανεργίας» μια και αυτό δεν γίνεται ουσιαστικά αλλά…μερικά και άρα προσωρινά! Ταυτόχρονα διαλύει τις ζωές των ανθρώπων που την «ακολουθούν» υποχρεωτικά, τους καταδικάζει σε μόνιμη φτώχεια και έχει δραματικές επιπτώσεις στη διαμόρφωση της κοινωνικής τους συνείδησης του βαθμού συνδικαλιστικής τους οργάνωσης κ.α.

– Το 38% των εργαζομένων έχει αποδοχές χαμηλότερες από τον κατώτατο μισθό. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι «ζει» (;) σε συνθήκες σύγχρονης φτώχειας.

– Επίσης περίπου 900.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ενώ εργάζονται καθημερινά η καταβολή του μισθού τους καθυστερεί από έναν μέχρι 15 μήνες. Δηλαδή δεν παίρνουν ούτε καν τα «ψίχουλα» που προβλέπονται.

– Τέλος γίνεται αναφορά σε πληρωμή μέρους του μισθού σε …είδος (κάτι τέτοιο γινόταν συχνά την περίοδο της κατοχής) με τη μορφή κουπονιών σε σουπερ μάρκετ κ.α. Έτσι όχι μόνο δεν καταβάλουν τα «νόμιμα» αλλά εξασφαλίζουν και υποχρεωτική πελατεία σε συγκεκριμένα π.χ σουπερ μάρκετ.

Η εργασιακή λοιπόν ζούγκλα είναι παρούσα και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μονιμοποιείται, επεκτείνεται και «τρώει τις σάρκες» ολοένα και πιο πολλών εργαζόμενων. Αυτή η εργασιακή ζούγκλα είναι η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα», για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, κρύβοντας ότι τα παραπάνω μέτρα προωθούνται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και είναι απαιτήσεις του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το ζήτημα είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων από την έξοδο από αυτήν και η κατάργηση της.

Η κατάργηση της προφανώς και θα προέρθει από την κατάργηση του συστήματος της «μισθωτής σκλαβιάς» που την γεννά και ,την συντηρεί και την αναπαράγει.

Μέχρι τότε όμως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χρειάζεται ν’ αντιδράσουν, να την αντιπαλέψουν και όχι να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια «μοιραίοι και άβουλοι».

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». (Κώστας Βάρναλης)

Αλέκος Χατζηκώστας