Με το ΚΚΕ μπροστα για να ξηλωσουμε το νημα που συνδεει ολες τις αντιλαϊκες εξελιξεις

Υπάρχει ένα «νήμα» που συνδέει τις εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα μεταξύ τους: Από την ένταση των ανταγωνισμών στη Μ. Ανατολή και την κλιμάκωση της ΝΑΤΟικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή, με πιο ενεργή την εμπλοκή και της Ελλάδας, μέχρι τα νέα μέτρα που ψήφισε με άθλιες μεθοδεύσεις η συγκυβέρνηση την περασμένη Παρασκευή.

Για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο, γίνεται ακόμα πιο σαφές μετά και την ψήφιση των συμπληρωματικών μέτρων του 4ου μνημονίου, ότι ο δρόμος προς την έξοδο από την κρίση είναι ήδη ναρκοθετημένος με βαρβαρότητα διαρκείας για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Είναι χαρακτηριστικά όσα δήλωσε ο Τ. Βίζερ, επικεφαλής της ομάδας εργασίας του Γιούρογκρουπ, που μίλησε για μέτρα με ορίζοντα πολλών δεκαετιών μπροστά.

Μόνιμη η αντιλαϊκή επίθεση για να "μεγαλώσει η πίτα"

Η κυβέρνηση, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής τάξης, προκειμένου να απαιτήσουν θυσίες από το λαό προπαγανδίζουν ότι με την καπιταλιστική ανάπτυξη θα «μεγαλώσει η πίτα» κι έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, επομένως θα ζήσει ο λαός καλύτερα. Αυτά επανέλαβε και ο πρωθυπουργός από το βήμα του συνεδρίου «Concordia Europe Summit». Πρόκειται για ψέμα που αξιοποιείται πολλαπλώς και χρειάζεται να εξουδετερωθεί από την πολιτική και μαζική δράση των κομμουνιστών στους τόπους δουλειάς και όπου αλλού παρεμβαίνουν. Να αναδειχθεί ότι τα όποια αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης δεν λειτουργούν απλά προς «όφελος» της αστικής τάξης, αλλά επιπλέον προξενούν ζημιά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οτι το πρώτο προϋποθέτει το δεύτερο. Χαρακτηριστικά είναι τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗΣ, για τα οποία τολμά να κομπάζει η κυβέρνηση, που επιβεβαιώνουν τη γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο και για τις προσλήψεις του Μάη.

Είναι χαρακτηριστική η αντιμετώπιση της ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης» από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων, που σε συνέχεια των παρεμβάσεών του, με «συμβουλές» για την επίτευξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας υπογράμμισε την «προσήλωση στη δημοσιονομική προσαρμογή» και την «αποφυγή άσκησης πολιτικής άσκοπων παροχών...». Αλλη μια απόδειξη ότι η διαμόρφωση «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος», για το οποίο οι βιομήχανοι είναι οι πλέον αρμόδιοι να κάνουν συστάσεις, για το λαό σημαίνει μονιμότητα της επίθεσης.

"Ομοφωνία" κυβέρνησης και αστικών κομμάτων για τη "γεωστρατηγική αναβάθμιση"

Από την ίδια σκοπιά πρέπει να αντιμετωπιστεί και η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας, με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στη ΝΑΤΟική δράση και στις αντιθέσεις που κλιμακώνονται στην περιοχή μας. Αλήθεια, ποιον εργαζόμενο, ποιον λαϊκό άνθρωπο μπορεί σήμερα να εκφράζει η πλειοδοσία από κυβερνητικά στελέχη με κάθε αφορμή για τις υπηρεσίες που προσφέρει η χώρα στο ΝΑΤΟ; Τη βδομάδα που μας πέρασε, οι κυβερνητικές τοποθετήσεις με διάφορες αφορμές (συνέδριο του ΝΑΤΟικού ΚΕΝΑΠ στη Σούδα, γενέθλιες φιέστες για τα 70 χρόνια λειτουργίας του αμερικανικού Γραφείου Αμυντικής Συνεργασίας στην Αθήνα, συνέδριο «Concordia») διαφήμιζαν με κάθε τρόπο τη θέληση της κυβέρνησης για πιο ενεργή συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και πιο στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ ώστε, για παράδειγμα, το Ναυτικό της Ελλάδας «να μπορεί να επιχειρεί από την Κρήτη έως το Σουέζ...».

Η με πάθος αυτή εμπλοκή της χώρας μας με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης στους ανταγωνισμούς γίνεται στο φόντο μεγάλων συγκρούσεων σε όλη την ευρύτερη γειτονιά μας με τα ενεργειακά κοιτάσματα και τους αγωγούς μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων να αποτελούν το επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η κρίση που ξέσπασε ανάμεσα στις χώρες του Περσικού Κόλπου, με την Ελλάδα να έχει και εδώ εμπλοκή, αναλαμβάνοντας την εκπροσώπηση του αιγυπτιακού κράτους στην Ντόχα του Κατάρ.

Ολες οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης υποτάσσονται στον στρατηγικό στόχο για αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. Από τα πράγματα, λοιπόν, φαίνεται ότι και η υλοποίηση αυτού του στόχου από την ελληνική κυβέρνηση, για το λαό σημαίνει ότι τον φέρνει όλο και πιο κοντά στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα. Ενας «κυκλώνας» πολεμικός, που είναι εδώ και χρόνια σε εξέλιξη και περιλαμβάνει και τη λεγόμενη «ατομική τρομοκρατία», τις επιθέσεις σε ευρωπαϊκές πόλεις, πρόσφατα στο Ιράν κ.α.

Ποιο είναι, λοιπόν, το «νήμα» που διαπερνά όλες τις παραπάνω εξελίξεις; Δεν είναι άλλο από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το κυνήγι του κέρδους από όλες τις αστικές τάξεις, όλων των χωρών και των συμμαχιών τους. Για να ανακάμψει το κεφάλαιο, η κυβέρνηση «δεν προλαβαίνει» να ψηφίζει μέτρα πάνω στα μέτρα. Για να μεγαλώσουν οι πηγές κερδοφορίας του κεφαλαίου, η κυβέρνηση προσπαθεί να πλασαριστεί σε πρωταγωνιστική δύναμη στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις για την κατοχύρωση δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων κάθε τόσο γεννάει νέα επεισόδια στις συγκρούσεις ανάμεσα σε κράτη, που περιλαμβάνουν και την αξιοποίηση τρομοκρατικών οργανώσεων.

Και προφανώς, αυτό το «νήμα» δεν αμφισβητείται από καμιά αστική πολιτική δύναμη. Γι' αυτό, οι καβγάδες από το βήμα της Βουλής ή τα τηλεοπτικά παράθυρα, ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν γίνονται για τη στρατηγική που υπηρετεί η συγκυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο το «μορατόριουμ» ανάμεσα σε όλα τα άλλα κόμματα σε ό,τι αφορά τον ενεργότερο ρόλο που αναλαμβάνει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, στο γεγονός ότι νερό, γη και αέρας της χώρας μας αξιοποιούνται από την ιμπεριαλιστική δολοφονική συμμαχία στις πολεμικές ασκήσεις της. Ετσι εξηγείται και το «θάψιμο» της πλούσιας δράσης του ΚΚΕ, που πρωταγωνιστεί στην ανάπτυξη της αντιΝΑΤΟικής δράσης. Γι' αυτό δεν βρέθηκε ούτε ένα ΜΜΕ που να ασχολήθηκε με το μπλόκο που απέτρεψε τη διέλευση της αλβανικής - ΝΑΤΟικής φάλαγγας από την Ελλάδα, ούτε με την κινητοποίηση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ενάντια στη ΝΑΤΟική απόβαση.

Μόνη απάντηση η οργάνωση της πάλης και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ

Σήμερα, είναι καιρός να προβληματιστούν «στα γεμάτα» η εργατική τάξη και ο λαός: Γίνεται να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη χωρίς βάρβαρα μέτρα; Είναι δυνατή μια «διαχείριση του χρέους» που δεν θα την πληρώσουν η εργατική τάξη και ο λαός; Υπάρχει καπιταλισμός χωρίς πόλεμο, προσφυγιά, εξαθλίωση; Υπάρχει «έξοδος στις αγορές» χωρίς μνημόνια διαρκείας; Μπαίνει τέλος στην «επιτροπεία» όσο η χώρα είναι μέλος της ΕΕ, δεσμεύεται από συνθήκες, μεσοπρόθεσμα προγράμματα κ.λπ.; Υπάρχει «αύξηση του πλούτου» ή «μεγάλωμα της πίτας» χωρίς ανεργία και ελαστικές εργασιακές σχέσεις; Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι «όχι». Για όσους υποστηρίζουν το αντίθετο, η ίδια η πραγματικότητα είναι πολύ πεισματάρα, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα καπιταλιστικής οικονομίας χωρίς να μαστίζεται περιοδικά από κρίση, χωρίς ανεργία και με το λαό να ικανοποιεί απρόσκοπτα τις ανάγκες του.

Η παραπάνω διαπίστωση δεν είναι καθόλου ηττοπαθής, αλλά το αντίθετο: Φωτίζει το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να βάλουν τέρμα στις θυσίες τους. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη σύγκρουση με αυτό το «νήμα» που διαπερνά όλες τις εξελίξεις, εσωτερικές και διεθνείς, δηλαδή με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Αυτό σημαίνει οργάνωση της πάλης και ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Σήμερα είναι επιτακτική η ενίσχυση του Κόμματος με κάθε τρόπο, σε κάθε τόπο δουλειάς και συνοικία. Στην υλοποίηση αυτού του καθήκοντος κρινόμαστε καθημερινά. Κάθε μικρή και μεγάλη μάχη που δίνουμε μπορεί και πρέπει να αφήνει ως «αποτύπωμα» την αύξηση της επιρροής του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Και το επόμενο διάστημα, η ίδια η καθημερινότητα της δράσης μας αποτελεί «πεδίον δόξης λαμπρόν» για να δουλέψουμε με αυτό το κριτήριο. Από την προετοιμασία της μεγάλης πανελλαδικής αντι-ΝΑΤΟικής κινητοποίησης στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τις δεκάδες εκδηλώσεις και άλλες πρωτοβουλίες των Κομματικών Οργανώσεων καθημερινά, θα έχουμε την ευκαιρία να παλέψουμε στόχους που συμβάλλουν στην προώθηση της στρατηγικής μας. Στο να μετρήσουμε βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στη συσπείρωση εργαζομένων στα σωματεία, στην ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού της δράσης ευρύτερων εργαζομένων, στην αναβάθμιση της λειτουργίας των εργατικών οργανώσεων. Με τέτοιους στόχους θα πρέπει να δεθεί η δράση των κομμουνιστών για την προετοιμασία της διαδήλωσης των συνδικάτων στις 24 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη, στις μάχες που δίνονται σε μικρές ή μεγαλύτερες εστίες αντίστασης στην εργοδοσία και την κυβέρνηση. Στο να μετρήσουμε βήματα στην κοινή δράση εργαζομένων με αυτοαπασχολούμενους μικρούς ΕΒΕ και φτωχούς αγρότες, στην κατεύθυνση της Κοινωνικής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας αναδεικνύεται σε ένα τέτοιο πεδίο.

Κυρίως όμως να σχεδιάσουμε την πολύμορφη δράση μας με στόχο τόσο τη συσπείρωση νέων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων γύρω από το Κόμμα μας, όσο και για να ισχυροποιείται χειροπιαστά το ΚΚΕ, ειδικά στους τόπους δουλειάς αξιοποιώντας και τις πολύμορφες πολιτικές - πολιτιστικές εκδηλώσεις των ΚΟ. Τη σταθερή δουλειά με την διακίνηση του «Ριζοσπάστη». Και ο πιο ασφαλής δείκτης γι' αυτό είναι η οικοδόμηση του Κόμματος, το χτίσιμο νέων Οργανώσεων, η ένταξη στην οργανωμένη πάλη εργατοϋπαλλήλων, ανέργων, νεολαίας, ειδικά από χώρους δουλειάς και κλάδους στρατηγικής σημασίας. Η επιτυχία σε αυτό το μέτωπο είναι και η πιο ελπιδοφόρα παρακαταθήκη που αφήνει η δράση μας, ο δρόμος εκείνος που εξασφαλίζει ότι γίνεται πιο αποτελεσματική η δουλειά μας και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την αλλαγή των συσχετισμών, για την πάλη με άξονα την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Για τη συγκέντρωση δυνάμεων με προοπτική τη σύγκρουση και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

"Ρ"