Αναλυσεις... και κυνισμος

Σε ανάλυση για τη Μέση Ανατολή, ένας πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και νυν «επιφανής» λομπίστας, ο καθηγητής Ανρί Μπάρκεϊ, κάνει την εξής εκτίμηση για την κατάσταση στη Συρία και τις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας: «Από την οπτική της κυβέρνησης Τραμπ, όσο οι Τούρκοι δεν παρεμβαίνουν στη συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους, τα πράγματα θα είναι υπό έλεγχο. Οχι ότι οι Αμερικανοί έχουν κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στους Κούρδους. Είναι πολύ χρήσιμα πιόνια σε μια μεγάλη σκακιέρα. Και κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πως έχουν αποδειχθεί εξαιρετικοί μαχητές (...) Για το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο δεν υπάρχει εναλλακτική από τους Κούρδους». Σε άλλο σημείο, ο ίδιος εκτιμάει ότι η «στρατηγική αξία» της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον «δεν ήταν ποτέ πιο χαμηλά» και ότι «η βάση του Ιντσιρλίκ είναι πιο σημαντική για τον Ερντογάν από ό,τι είναι για μας (σ.σ. τις ΗΠΑ). Εξάλλου, την είχε κλείσει, και μετά το Κομπάνι μάς ζήτησε να την ξαναχρησιμοποιούμε, γιατί αντιλήφθηκε ότι έχανε επιρροή».

Τα γεγονότα και οι εξελίξεις στη Συρία και στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας επιβεβαιώνουν ότι απόψεις όπως αυτές μόνο προσωπικές δεν είναι. Αυτό που ξεχωρίζει, πάντως, είναι η προσέγγιση για τους Κούρδους, οι οποίοι παρουσιάζονται, από τη μια, ως η μοναδική «εναλλακτική» για τις ΗΠΑ και, από την άλλη, ως «χρήσιμα πιόνια σε μια μεγάλη σκακιέρα», περιγράφοντας με ωμό κυνισμό το υπόβαθρο των σχέσεων και των συμμαχιών που αναπτύσσονται ή γκρεμίζονται στην περιοχή, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται. Και το συμπέρασμα αυτό σίγουρα δεν αφορά μόνο τους Κούρδους...