Ενα φαντασμα πλανιεται….

«Θάνατος στον παγκόσμιο καπιταλισμό»,

Σοβιετική αφίσα, 1931.

Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί.

Ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει κατηγορηθεί σαν κομμουνιστικό από τους αντιπάλους του που κυβερνούν, ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν αντέκρουσε με την κατηγορία του κομμουνισμού τους πιο προοδευτικούς αντιπολιτευόμενους, καθώς και τους αντιδραστικούς αντιπάλους του;

K.Marx/F.Engels, 
Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848)

Λύσσαξαν τις τελευταίες μέρες όλοι οι εκπρόσωποι του φασισμού, της ακροδεξιάς, του (φασιστό) φιλελευθερισμού, του «νόμου και της τάξης» και του δόγματος «πατριδοκαπηλία, χριστεμπορία, νεποτισμός» για τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» του κομμουνισμού και την εξίσωση του με τον…ναζισμό. Αφορμή ήταν η αυτονόητη απόφαση της κυβέρνησης να μην συμμετάσχει σε ένα συνέδριο στην Εσθονία (που έχει την προεδρία της Ε.Ε) αφιερωμένο στην…….αντικομμουνιστική προπαγάνδα (ενώ όλη η Ευρώπη έχει γεμίσει ναζί και φασίστες).

Εσθονοί ναζί, απο αυτούς τους «δημοκρατικούς πολίτες» που τιμούν τα «θύματα του κομμουνισμού». Μεταξύ αυτών και τα γνωστά για την δράση τους σε όλη την Ευρώπη ναζιστικά SS, τους «βετεράνους» τους αλλα και τους συνεργάτες των ναζί, που τιμούνται ανοιχτά σε εκδηλώσεις και τελετές….

Τελευταίο κρούσμα μια ανακοίνωση της ΝΔ η οποία αφού μας ενημερώνει ότι η μη συμμετοχή στο συνέδριο «προσβάλλει τους Έλληνες και Ευρωπαίους πολίτες που διαχρονικά προασπίζονται τα δημοκρατικά ιδεώδη και την πανανθρώπινη αξία της ελευθερίας» (!!!!!!!) καταλήγει στο ότι «Υπάρχουν ιστορικές αλήθειες που πρέπει να λέγονται» και συνεχίζει ότι «ο ναζισμός και ο σταλινισμός είναι σκοτεινές περίοδοι της ευρωπαϊκής ιστορίας ασφαλώς καταδικαστέες από όλους τους δημοκρατικούς πολίτες. Η διαφορετική ιδεολογική τους αφετηρία και η μεταξύ τους σύγκρουση, ούτε εξισώνει, αλλά ούτε και εξαγνίζει, κανέναν από τους δύο».

Με άλλα λόγια η μόνη διαφορά του ναζισμού και του σταλινισμού (που όπως τον περιγράφει η ΝΔ αλλά και άλλα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά ρεύματα υπάρχει μόνο στην φαντασία τους) είναι ότι έχουν…….διαφορετικές αφετηρίες. Ίδιοι λοιπόν οι ναζί, ίδιοι και αυτοί που έσωσαν τους Ευρωπαικούς λαούς απο τους ναζί. Ίδιοι οι δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες όλης της Ευρώπης, ίδια και τα κινήματα αντίστασης στα οποία τις περισσότερες φορές πρωτοστατούσαν οι κομμουνιστές. Ίδιοι οι εκμεταλλευτές του λαού, ίδιοι και εκμεταλλευόμενοι που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται.

Η ΝΔ για μια ακόμα φορά φέρνει στο προσκήνιο την φασιστικής έμπνευσης «θεωρία των άκρων», που θέλει να να νομιμοποιήσει τον φασισμό και τον ναζισμό σαν δήθεν «απάντηση» απέναντι στον κομμουνισμό (στην πραγματικότητα απέναντι σε οτίδηποτε αντιστέκεται στις αντιδραστικές και φασιστικές πολιτικές). Αυτήν την θεωρία υιοθέτησε πρόσφατα και ο Τράμπ για να δικαιολογήσει την δολοφονία μιας 35 χρονης αντιφασίστριας διαδηλώτριας απο τους ναζί. Μάλιστα, όταν την υιοθέτησε, οι πρώτοι που τον χειροκρότησαν ήταν οι φίλοι του της Κου-Κλουξ-Κλαν. Αυτές τις θεωρίες τις γνωρίζει πολύ καλά η παράταξη της ιστορικής δεξιάς στην Ελλάδα, η «μεγάλη φιλελέυθερη παράταξη» των ακροδεξιών, του ξεπλύματος των συνεργατών των ναζί, των γκοτζαμάνηδων και των τρίκυκλων, της «βίας και νοθείας», των ροπαλοφόρων τραμπούκων, η παράταξη των δολοφόνων του Τεμπονέρα, των τσεκουροφόρων υπασπιστών των χουντικών, η παράταξη των εκμεταλλευτών της αστικής τάξης και των συμμάχων τους.

Σε όλη αυτή την αντιπαράθεση βέβαια υπάρχουν και πολιτικά κίνητρα. Η κυβέρνηση, με αυτήν την αυτονόητη κίνηση επιχειρεί να οικοδομήσει «αριστερό» προφίλ, την ώρα που έχει τσακίσει την εργατική τάξη και τα λαικά στρώματα με αντεργατικά μέτρα. Όμως ακόμα και έτσι, αν κοιτάξει κανείς πιο προσεκτικά την ανακοίνωση του Υπουργού Δικαιοσύνης που δικαιολογεί την μη συμμετοχή της χώρας στο συνέδριο, θα δεί ότι αυτή γίνεται στον όνομα του… ευρωκομμουνισμού. Δηλαδή στο όνομα ακριβώς εκείνης της αντίληψης και πρακτικής που έχει την κυριότερη (αλλά όχι την αποκλειστική) ευθύνη για την μετατροπή των κομμουνιστικών κομμάτων σε σοσιαλδημοκρατικά και την διάλυση τους. Και για την υπεράσπιση της επαναφοράς αστικών σχέσεων εκπροσώπησης και καπιταλιστικών μορφών οργάνωσης της παραγωγής στο εσωτερικό των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δηλαδή υπεράσπιση του κομμουνισμού στο όνομα όλων αυτών που τελικά διέλυσαν ότι είχε κατακτηθεί με την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και τους αγώνες των λαών. Και με αυτήν την δημαγωγία θα προσπαθήσει η κυβέρνηση να κολλήσει αριστερά ένσημα στα μνημόνια που εφαρμόζει. Από την άλλη και η ΝΔ, πέρα απο τα παραπάνω που αποτελούν και την ουσία της ιδεολογίας της, χρησιμοποιεί όλο αυτή τη συζήτηση για να ψαρέψει απο τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, με τους οποίους έτσι και αλλιώς σε πολλά ζητήματα ταυτίζεται επι της ουσίας, απο την εποχή του Σαμαρά και μετά.

Απέναντι σε όλα αυτά η υπεράσπιση του κομμουνισμού-της μόνης πραγματικής εναλλακτικής στον μεσαίωνα που ζούμε- ως πολιτική, πρακτική και θεωρια είναι περισσότερη επίκαιρη απο ποτέ. Το ίδιο και η υπεράσπιση του ως ιστορική εμπειρία. Εμπειρία που περιέχει και όλα τα θετικά και αρνητικά και την ουσιαστική κριτική, χωρίς αφορισμούς και δοξολογίες (που τελικά-ανεξάρτητα απο προθέσεις- ενισχύουν το ιδεολογικό μέτωπο των αντιπάλων). Εξάλλου η κριτική στις πρώτες απόπειρες οικοδόμησης κομμουνιστικών κοινωνιών είναι αναγκαία αλλά ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση απο την «κριτική» των αστικών αντιλήψεων, συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών: Είναι κριτική στην βάση ότι ο σοσιαλισμός δεν κατάφερε να εξαλείψει πλήρως τις παλιές αστικές και καπιταλιστικές πρακτικές, που αναβίωσαν με διάφορους τρόπους και, σαν καρκίνος, τον οδήγησαν σε αλλεπάληλες υποτροπές και μεταστάσεις και τελικά στον θάνατο.

Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι όλα αυτά δείχνουν και κάτι άλλο: Οτι το φάντασμα του κομμουνισμού στοιχειώνει, ακόμα και σήμερα, τόσο πολύ τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων στην Ευρώπη (και παντού) που προσπαθούν ακόμα και προληπτικά να το ξορκίσουν με συκοφαντίες, διαστρεβλώσεις και δημαγωγίες. Ίσως γιατί ξέρουν ότι την επόμενη φορά που θα έρθει, με όλη την ιστορία και την πείρα του παρελθόντος, δεν θα σταματήσει στα μισά αλλά θα φτάσει μέχρι το τέλος της ταξικής εκμετάλλευσης και την δημιουργία ενός νέου κόσμου, χωρίς βία, φτώχεια και πείνα. Ενός κόσμου που δεν θα χρειάζεται τους αστους πολιτικούς, διαννοούμενους, δημοσιογράφους και παπάδες γιατί, αφού δεν θα υπάρχουν πια αυτά τα φαινόμενα, δεν θα χρειάζεται και κανένας να τα προπαγανδίζει η να τα δικαιολογεί, με πολιτικό, θρησκευτικό η επιστημονικό τρόπο.

Κατερίνα Μαργαρίτη.