Να χαραξει ο λαος το δικο του δρομο

Οι καταστροφικές πυρκαγιές, που συνεχίστηκαν και εντάθηκαν σε όλη τη χώρα, ήταν αναμφίβολα το σημαντικότερο γεγονός της βδομάδας που μας πέρασε. Χιλιάδες στρέμματα δάσους, σπίτια και περιουσίες έγιναν στάχτη. Ανθρώπινες ζωές κινδύνεψαν, εκατοντάδες πυροσβέστες έδωσαν τη μάχη στα όρια της εξάντλησης, το ίδιο και οι κάτοικοι των περιοχών που πλήγηκαν.

Ο «Ριζοσπάστης», με αναλυτικά ρεπορτάζ και αποκαλυπτικά στοιχεία, έδωσε τη δική του μάχη, για να αναδείξει τις πραγματικές αιτίες των καταστροφών που προκαλούνται κάθε χρόνο από μεγάλες πυρκαγιές, τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από την πολιτική που θυσιάζει και την προστασία των δασών στο βωμό της υπηρέτησης των συμφερόντων και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες για πυρόσβεση και δασοπροστασία, που έγιναν εντατικά τα περασμένα χρόνια στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και των ματωμένων πλεονασμάτων και συνεχίστηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση, είναι η βασική αιτία για τη γύμνια των υπηρεσιών σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα, που γίνεται περισσότερο εμφανής και επικίνδυνη όταν ξεσπούν πολλές και μεγάλες φωτιές μαζί, όπως έγινε τις τελευταίες μέρες στην Αττική και σε άλλες περιοχές.

Ανέδειξε, επίσης, την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης ως το υπόβαθρο των εμπρησμών. Μετέφερε τις αποκαλυπτικές καταγγελίες των πυροσβεστών, που προειδοποιούσαν από το Μάη ακόμα για την εξόφθαλμη απουσία πρόληψης των πυρκαγιών, για τις μεγάλες ελλείψεις στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, που καθιστούσαν «από χέρι» άνιση την επερχόμενη μάχη με τις φλόγες.

Ηταν τότε που ο πρωθυπουργός έστηνε σόου στη βάση των εναέριων πυροσβεστικών μέσων στην Ελευσίνα και μοίραζε λόγια κατανόησης και συμπάθειας στους πυροσβέστες, χωρίς να ανακοινώσει κανένα ουσιαστικό μέσο ενίσχυσης της πυροπροστασίας, χωρίς να δεσμευτεί για οποιαδήποτε αλλαγή στην άθλια κατάσταση που διαμορφώνουν η κρατική υποχρηματοδότηση και οι μεγάλες ελλείψεις.

Εμπρηστική πολιτική

Η στάση της κυβέρνησης πριν ακόμα συμβούν οι μεγάλες καταστροφές, είναι αναμφίβολα προκλητική, βλέποντας σήμερα το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμπόδισε τον πρωθυπουργό την περασμένη Τετάρτη, ατενίζοντας τα αποκαΐδια της μεγάλης πυρκαγιάς στη Βορειοανατολική Αττική, να αναζωπυρώσει τον αποπροσανατολιστικό καβγά με τη ΝΔ για το ποιος ...καίει καλύτερα!

Στις δηλώσεις του, ο Αλ. Τσίπρας βρήκε να πει ότι «γλιτώσαμε τα χειρότερα» και ότι το 2009 είχαν καεί δεκαπλάσια σχεδόν στρέμματα δάσους. Οπότε, και ευχαριστημένοι να είμαστε, επειδή με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ο κόσμος καίγεται, τα δάση συνεχίζουν να καταστρέφονται, περιουσίες χάνονται, αλλά όχι στο βαθμό και στο μέγεθος που γινόταν επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Στην πραγματικότητα, αυτό που παρακολουθούμε όλες τις τελευταίες μέρες, είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης που πρόθυμα στήνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, πάνω στα αποκαΐδια της αντιλαϊκής πολιτικής που από κοινού υπηρετούν. Η υποχρηματοδότηση και οι ελλείψεις σε δασοπροστασία και πυρόσβεση είναι διαχρονικές, ακουμπούν όλες τις προηγούμενες και τη σημερινή κυβέρνηση.

Είναι επιλογή τους οι περικοπές σε δαπάνες που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, την ίδια ώρα που ετοιμάζονται να μοιράσουν πάνω από 2 δισ. ευρώ μέσω του αναπτυξιακού νόμου και να φιλοδωρήσουν το κεφάλαιο με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια για να διευκολύνουν τις επενδύσεις του. Κι επειδή υπηρετούν την ίδια στρατηγική, επειδή πιστεύουν στον ίδιο «θεό», στην ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ο καβγάς τους καθόλου δεν αφορά τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο η ΝΔ, πέρα από κάποιες σκόρπιες καταγγελίες για τις εκκωφαντικές ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό και μέσα πυρόσβεσης, οικοδόμησε στην ανικανότητα της κυβέρνησης και στην έλλειψη σχεδίου την κριτική της στην κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τις καταστροφικές πυρκαγιές. Για να απαντήσει η κυβέρνηση ότι οι φωτιές που κατέκαψαν και φέτος τη χώρα είναι μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου πολιτικής αποσταθεροποίησης! Δηλαδή, εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία!

Οξύνονται οι αντιθέσεις

Η καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων δάσους από τις πυρκαγιές, εξαιτίας των ελλείψεων σε μέτρα πρόληψης και πυρόσβεσης και εξαιτίας βέβαια της πολιτικής που εμπορευματοποιεί τα πάντα, επομένως και τη γη, είναι μια ακόμα τρανή απόδειξη ότι αυτό το σάπιο σύστημα, που υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία, είναι ασύμβατο με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Οτι ο δρόμος ανάκαμψης που υπηρετούν με την πολιτική τους η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, περνάει μέσα από τα αποκαΐδια όχι μόνο των δασών, του φυσικού πλούτου, αλλά και των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί, για παράδειγμα, το γεγονός ότι την ίδια ώρα που ο Τουρισμός στη χώρα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε ό,τι αφορά τα μεγέθη που ενδιαφέρουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου μετράνε κάθε χρόνο καινούργιες απώλειες, εντατικοποίηση της δουλειάς, χειρότερες συνθήκες, μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία;

Το σημερινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» επαληθεύει αυτήν την εικόνα. Από τη μια, οι αυξημένες αφίξεις και τα έσοδα στον κλάδο του Τουρισμού και, από την άλλη, εργαζόμενοι - θηράματα στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, σε αεροδρόμια, καράβια και ξενοδοχεία. Χώρους δηλαδή που αποτελούν «κλειδιά» για την καπιταλιστική κερδοφορία στον κλάδο και η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλο τρόπο, πέρα από την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος των χιλιάδων εργαζομένων.

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα αεροδρόμια κατακλύζονται από εκατομμύρια τουρίστες, οι διαχειριστές και πρόσφατοι αγοραστές τους τρίβουν τα χέρια για την αύξηση της τουριστικής κίνησης, αλλά οι εργαζόμενοι στην επίγεια εξυπηρέτηση αμείβονται με μισθούς πείνας, χωρίς δικαίωμα άδειας, σε συνθήκες βαριάς εντατικοποίησης, με αποτέλεσμα οι λιποθυμίες και οι τραυματισμοί να είναι καθημερινό φαινόμενο; Τα ίδια συμβαίνουν κατ' αναλογία και στα καράβια και τα ξενοδοχεία, ειδικά στα τελευταία, που σηκώνουν το κύριο βάρος της εξυπηρέτησης των εκατομμυρίων τουριστών κάθε χρόνο.

Αλλο παράδειγμα, που επίσης καταγράφει ο σημερινός «Ριζοσπάστης», είναι η ροδακινοπαραγωγή, η δυναμικότερη ίσως καλλιέργεια στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, με άριστης ποιότητας προϊόντα, που καρπίζουν με αφάνταστες θυσίες και κόπους χιλιάδων παραγωγών. Από τη μεταποίηση και την εμπορία αυτής της παραγωγής, οι μεγαλέμποροι και οι βιομήχανοι κάνουν τζίρους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια ώρα που οι παραγωγοί πουλούν τη σοδειά τους κοψοχρονιά, κάτω κι από το κόστος, και οι εργαζόμενοι σε κομποστοποιεία και διαλογητήρια δουλεύουν εποχικά, κάτω από άθλιες τις περισσότερες φορές συνθήκες.

Διέξοδος και προοπτική

Δεν υπάρχει επομένως παράδειγμα από τη ζωντανή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που να μην επαληθεύει ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης οξύνει την αντίθεση ανάμεσα στη συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που με τα χέρια και το μυαλό τους παράγουν τον πλούτο και την ισχνή μειοψηφία των καπιταλιστών, που τον ληστεύουν. Και ότι με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, με κριτήριο την εκτόξευση της παραγωγικότητας της εργασίας, μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η απόσταση ανάμεσα στη σημερινή πραγματικότητα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και τις σύγχρονες ανάγκες της, που είναι ώριμο να ικανοποιηθούν.

Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από την πολιτική και τους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς του κεφαλαίου, από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για «δίκαιη» τάχα ανάπτυξη, από τους καβγάδες των αστικών κομμάτων για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει καλύτερους όρους για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, που προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης για το λαό.

Πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος μπορεί να δώσει μόνο η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία, την ΕΕ και την πολιτική των κομμάτων που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ελπίδα και προοπτική για το λαό είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και της μικρομεσαίας αγροτιάς, που θα παλεύει σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης, την αποδέσμευση απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την οργάνωση της οικονομίας με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με αποκλειστικό κριτήριο τη λαϊκή ευημερία. Σε αυτήν την υπόθεση αξίζει ο λαός να καταθέσει κάθε θυσία.

“Ρ”