"Το κυνηγι του Κοκκινου Οκτωβρη"

Το επαναστατικό εγχείρημα του «Κόκκινου Οκτώβρη» παραμένει ανολοκλήρωτο διακύβευμα. Εξάλλου δεν είναι διόλου τυχαίο που στην δεδομένη χρονική συγκυρία, ευρωπαϊκά και διεθνή καπιταλιστικά κέντρα με προληπτικά και κατασταλτικά μέσα επιχειρούν να παρουσιάσουν την Οκτωβριανή Επανάσταση  ως την γενεσιουργό αιτία μιας παρωχημένης και καταστροφικής χίμαιρας που πρέπει να κατασυκοφαντηθεί και να λησμονηθεί. Λήθη σε συνδυασμό με ακατάληπτα ψεύδη είναι η προσφιλής μέθοδος των καπιταλιστικών ελίτ σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο.

Το καπιταλιστικό καθεστώς σε εθνική και διεθνική κλίμακα σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά την άλωση (εσωτερική και εξωγενής) των πρώτων αποπειρών σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έχει εγκαταλείψει το εκκωφαντικά παιδαριώδες αφήγημα περί τέλους της ιστορίας ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζεται με εργώδεις ρυθμούς, για μια επιστροφή που δεν διακρίνεται ακόμη, αλλά γίνεται όλο και πιο πιθανή. Με την ιστορική εμμένεια της Οκτωβριανής Επανάστασης εμφιλοχωρεί σε κάθε σκιώδη πόρο του καπιταλιστικού καθεστώτος σφυρηλατώντας με πυρακτωμένη λαβίδα τους όρους της μεγάλης επιστροφής, στα σώματα και στα βλέμματα των αποσυνάγωγων της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Σε νύχτες με ησυχία αν σκύψουμε στις γραμμές της ιστορίας θα ακούσουμε τα επερχόμενα βήματα των απελευθερωμένων εγγονών μας . Ωδή και ταυτόχρονα επίκληση στις ήττες και στις νίκες των υποδουλωμένων προγόνων τους. Είναι οι ίδιοι ήχοι που φθάνουν ως οχλαγωγία στις πύλες του καθεστώτος ενώ ακούγονται ως μελωδία απελευθέρωσης στους απόκληρους της κανιβαλικής πραγματικότητας. Είναι οι παλιοί στίχοι μια νέας Διεθνούς που δεν θρηνεί πια τους νεκρούς της, αλλά σκιαγραφεί στον ερεβώδη ορίζοντα, μοτίβα απελευθέρωσης για τους ζωντανούς.

Τα καπιταλιστικά κέντρα και το έμμισθο πολιτικό προσωπικό τους δεν σκιαμαχούν. Δεν θα ξόδευαν δυσθεώρητα ποσά για να χρηματοδοτήσουν εκστρατείες συκοφάντησης παγκόσμιας απεύθυνσης για μια ακίνδυνη χίμαιρα. Ο κομμουνισμός και η διαρκής αναβλύζουσα πηγή του, η Οκτωβριανή Επανάσταση, λοιδορήθηκαν, ευτελίστηκαν αλλά δεν ξεχάστηκαν. Δεν είναι τα σύμβολα που προκαλούν τρόμο στους καπιταλιστές –αν και τα σύμβολά έχουν την σημασία τους-, αυτό που επιδιώκεται με κάθε τίμημα να αποφευχθεί είναι η ανάδυση μιας ανθρώπινης σοδειάς που θα μοιάζει με αυτή που ξεφορτώθηκε τους Τσάρους, συνέτριψε τους φασίστες , και χάραξε τον δρόμο, αλλά τώρα θα πάει πολλά βήματα πιο πέρα , εξασφαλίζοντας πως δεν δοθεί το ελάχιστο περιθώριο παλινόρθωσης της καπιταλιστικής προϊστορίας.

Ο Κόκκινος Οκτώβρης ως το αποκρυστάλλωμα της ακατάλυτης πολιτικής βούλησης των μπολσεβίκων και των εργατών σε συνέργεια με την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ιστορικής συγκυρίας, συνιστά την υλική απόδειξη πως το καπιταλιστικό καθεστώς που αιμοδοτείται από την αιμορραγία των υπόδουλων, δεν είναι το μεσσιανικό πέρας της ανθρώπινης ιστορίας.

Το “κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη” θα συνεχιστεί έως ότου οι διωκόμενοι γίνουνε διώκτες, μέχρι την στιγμή που η φαινομενικά απρόσβλητη καπιταλιστική κυριαρχία αποκαλυφθεί ως αυτό που πραγματικά είναι : Ο έρπων κανιβαλισμός μιας ιστορικής αποβολής, που επιβάλλεται να καταστεί αμετάκλητο παρελθόν.

Χρήστος Μιάμης