Αντιλαϊκο χαρατσι με ... συνεχεια

"Κουρνιαχτό" γύρω από το ζήτημα του ΕΝΦΙΑ σηκώνουν τις τελευταίες μέρες η συγκυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.ά.), με αφορμή τα εκκαθαριστικά σημειώματα που αποστέλλει ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός στα λαϊκά νοικοκυριά. Πρόκειται για μια ακόμη κάλπικη διαμάχη, με την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί κυρίως τη ΝΔ για «φθηνή αντιπολίτευση» και να εξαγγέλλει όψιμα μελλοντικές μειώσεις στα χαράτσια. Η ΝΔ, από την πλευρά της, παίρνοντας την «πάσα», «θυμίζει» αντίστοιχες προεκλογικές και μετεκλογικές «δεσμεύσεις» της σημερινής κυβέρνησης, όταν η ίδια μαζί με το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτοί που θέσπισαν το χαράτσι, το οποίο διατηρεί σήμερα ανέγγιχτο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Με αυτόν τον τρόπο, κυβέρνηση και αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης συγκαλύπτουν το καθαρά ταξικό πρόσημο του χαρατσιού, που ήρθε για να μείνει, μαζί με όλα τα αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», ανεξάρτητα από το ποιος θα βρίσκεται στο τιμόνι της διακυβέρνησης.

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή, θυμίζουμε ότι το φθινόπωρο του 2011, εν μέσω της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προχώρησε στο λεγόμενο «Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών» (ΕΕΤΗΔΕ), γνωστό και ως «χαράτσι της ΔΕΗ», καθώς εισπραττόταν μέσα από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Μετονομάστηκε σε «Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων» (ΕΕΤΑ) το 2013, για να δώσει τη θέση του στον ΕΝΦΙΑ. Στην πραγματικότητα, με αυτό τον τρόπο καταργήθηκε κάθε έννοια αφορολόγητου ορίου απέναντι στη λαϊκή κατοικία, ενώ ταυτόχρονα επεκτάθηκαν τα χαράτσια σε κάθε σπιθαμή γης, σε αγροτεμάχια και, βέβαια, σε «μη ηλεκτροδοτούμενες» εδαφικές εκτάσεις και σε περιοχές που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης. Η διατήρησή του απ' όλες τις επόμενες κυβερνήσεις επαληθεύει τη σύμπλευσή τους στη φοροληστρική πολιτική σε βάρος των λαϊκών οικογενειών, που δεν αφορά μόνο το εισόδημα αλλά επεκτείνεται στη λαϊκή στέγη και τη μικρή ακίνητη περιουσία.

Μάλιστα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα από τους προκατόχους της. Στις πρόσθετες αντιλαϊκές παρεμβάσεις που έκανε, συγκαταλέγονται η μείωση στο ένα ευρώ (από πέντε) του επιβαλλόμενου φόρου που δεν αναζητείται για είσπραξη από το φοροεισπρακτικό μηχανισμό, η αύξηση των φόρων για τα οικόπεδα, η επιβολή συμπληρωματικών φόρων κ.ά. Επιπλέον, σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση που έχει ήδη ψηφιστεί, από την 1/1/2018 η καθυστέρηση αποπληρωμής των «οφειλών» της λαϊκής οικογένειας, έστω και για μια μέρα, συνεπάγεται την αποβολή του φορολογούμενου από τη ρύθμιση «διευκόλυνσης» μέχρι 100 δόσεις, ενώ το σύνολο της οφειλής θα γίνεται απαιτητό από το φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Την ίδια ώρα, στα «επικαιροποιημένα μνημόνια» με το κουαρτέτο προβλέπεται και ειδική ρήτρα σχετικά με τον εισπρακτικό στόχο (τουλάχιστον 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση). Σε αυτό το πλαίσιο, ο αντιλαϊκός λογαριασμός θα παραμένει «στο ύψος του», ανεξάρτητα από τις «αντικειμενικές» ή και τις εμπορικές τιμές της ακίνητης ιδιοκτησίας των λαϊκών στρωμάτων και παρά τις όποιες «εσωτερικές», «παραμετρικές αλλαγές» κάνουν οι κυβερνήσεις στο μέλλον.

Μάλιστα, τα ποσά αυτά έχουν ενσωματωθεί και στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 - 2021», ενώ στην αιτιολογική έκθεση του λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου» της σημερινής κυβέρνησης προβλέπονται έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ μέχρι και το 2031, παράλληλα βέβαια με την επιβολή αντιλαϊκών φόρων και άλλων χαρατσιών, που θα «μεταφράζονται» σε «αντίμετρα» για το εγχώριο κεφάλαιο, όπως με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλες ενισχύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε κάθε περίπτωση, τα χαράτσια (και όχι μόνο ο ΕΝΦΙΑ) θα διατηρούνται σε βάθος χρόνου, πέρα και πάνω από το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο» και το τρέχον μνημόνιο, επαληθεύοντας ότι τα αντιλαϊκά μέτρα για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι βαρέλι δίχως πάτο για το λαό. Απ' αυτήν τη σκοπιά, η πάλη για την κατάργηση των χαρατσιών και όλων των αντιλαϊκών μέτρων, ο αγώνας για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών χρειάζεται να αποτελέσει οδηγό στη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να κινητοποιήσει μαζικά εργαζόμενους και σωματεία, να δώσει ώθηση στην παραπέρα άνοδο των ταξικών αγώνων.

Α. Σ.