Ταλεντο

Ο αντικομμουνισμός τυφλώνει. Αυτό επιβεβαιώνει το δισέλιδο (!) πόνημα στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, που βρίθει από ανακρίβειες, εικασίες, υποκειμενισμούς και αοριστολογίες, σε μια προσπάθεια να προσδώσει αληθοφάνεια στα φαιδρά παραμύθια που σκαρώνει.

Το θέμα αφορά τον «ανεξιχνίαστο θάνατο» του Δ. Νικολόπουλου, Ελληνα πρέσβη στη Σοβιετική Ενωση το 1938, «την περίοδο των μεγάλων εκκαθαρίσεων στην ΕΣΣΔ». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, που ομολογεί ότι δεν βρήκε κανένα στοιχείο στα αρχεία του ΥΠΕΞ, υπονοώντας ότι κάποιος τα έχει αφαιρέσει, ο θάνατος του πρέσβη δεν οφείλεται σε αυτοκτονία, όπως ήταν η επίσημη εκδοχή. Η εξήγηση που δίνει έχει ως εξής: Αφού σχεδίαζε να επισκεφτεί άμεσα την Ελλάδα, θα μπορούσε να αυτοκτονήσει αφού δει για τελευταία φορά τους συγγενείς του, άρα γιατί να το κάνει στη Μόσχα; (!) Ακολούθως, πλέκει το σενάριο ότι τον σκότωσαν οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες, χωρίς βεβαίως να έχει κανένα στοιχείο για αυτό. Ετσι, εμπλουτίζοντας το σενάριο με τη βεβαιότητα ότι ο Στάλιν υπήρξε μέχρι το 1913 πράκτορας της τσαρικής Οχράνα (!), καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Δεδομένου ότι ο Στάλιν (...) ήταν Γεωργιανός και ως πράκτορας της Οχράνα έδρασε κυρίως στην πατρίδα του Γεωργία, όπου και ο Πόντος, η πατρίδα δηλαδή των Ελληνοπόντιων της Ρωσίας - ΣΕ, είναι πιθανό κάποιος από αυτούς να είχε πληροφορηθεί το μυστικό του Στάλιν και να το είχε διοχετεύσει στον Ελληνα πρέσβη. Είναι επίσης πιθανό η σοβιετική μυστική υπηρεσία με τους δικούς της καταδότες να το έμαθε και να θέλησε να δολοφονήσει τον πρέσβη προτού διαρρεύσει το μυστικό».

Εντάξει, με την Ιστορία δεν το 'χει ο συγγραφέας. Αλλά μήπως να το 'ριχνε στο αστυνομικό μυθιστόρημα, μην πάει χαμένο τέτοιο ταλέντο;