Αναζητωντας το καταλληλοτερο "μειγμα" της εκμεταλλευσης...

"Οι φετινές ομιλίες του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας νέας. Ολοι πλέον συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν δεσμευτικοί περιορισμοί στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, καθώς η χώρα επιβάλλεται να επανέλθει στις αγορές με την ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής τον Αύγουστο του 2018 (...) Τώρα πλέον όλοι αναφέρονται στις επενδύσεις που θα φέρουν δουλειές και την πολυπόθητη ανάπτυξη».

Οι διαπιστώσεις του ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του της περασμένης Πέμπτης, για την αποφασιστική δέσμευση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στο στόχο της «πολυπόθητης ανάπτυξης» για λογαριασμό του κεφαλαίου, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αποκαλυπτική.

Τόσο για τη στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων στα προτάγματα του κεφαλαίου, όσο και για την αξία που πρέπει να δίνει ο λαός στις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές που πασχίζουν να στήσουν, ώστε το παιχνίδι εγκλωβισμού στην κυβερνητική εναλλαγή να συνεχίζεται με μια κάποια «αξιοπρέπεια». Πόσο μάλλον που η επισήμανση του ΣΕΒ για τη στρατηγική αυτή σύμπλευση έρχεται αφού πρώτα οι βιομήχανοι αναλύουν τα διαφορετικά «μείγματα» που παρουσιάζουν κυβέρνηση και ΝΔ ως καταλληλότερες συνταγές για τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στο νέο γύρο καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Αντιπαράθεση για τα μάτια του κεφαλαίου

Η «νέα εποχή» για την οποία μιλάνε οι βιομήχανοι, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Η αναγνώριση απ' όλα τα αστικά κόμματα των «δεσμευτικών περιορισμών» που επιβάλλονται ώστε το αστικό κράτος να βρίσκει «χώρους» και χρήμα για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, είναι θηλιά στο λαιμό του λαού για τα επόμενα πολλά χρόνια, όπως δείχνουν και τα όσα συμφώνησαν μόλις τον περασμένο Ιούνη κυβέρνηση και δανειστές για τα ματωμένα πλεονάσματα σε βάθος δεκαετιών. Η «πολυπόθητη ανάπτυξη» για την οποία πασχίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, «πλειοδοτώντας» στα μάτια του κεφαλαίου, για τους εργαζόμενους σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, δουλειές με ημερομηνία λήξης και χωρίς δικαιώματα, εκτίναξη της «ευελιξίας» και των δουλεμπορικών, της μισοδουλειάς που θα εναλλάσσεται με την ανεργία, ενώ για τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, νέα σκληρά χτυπήματα ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτός είναι ο «κοινός τόπος» ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η «ραχοκοκαλιά» της ανάπτυξης του κεφαλαίου, που από κοινού στηρίζουν τα αστικά κόμματα και που αντικειμενικά οδηγεί το διαγκωνισμό για το ποιος μπορεί να διευθύνει με μεγαλύτερη επιτυχία την αντεργατική επίθεση, σε ολοένα και πιο αντιδραστικές θέσεις.

Η κριτική της κυβέρνησης στις θέσεις της ΝΔ, με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που έστρεφαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ τα άλλα αστικά κόμματα τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του, είναι ενδεικτική. Ο «φιλοκυβερνητικός» Τύπος κατηγορεί τη ΝΔ ότι έχει «συνταγή δημοσιονομικού εκτροχιασμού», ότι οι οικονομικές εξαγγελίες του προέδρου της ΝΔ είναι «έωλες», αφού οδηγούν σε απώλεια εσόδων για το αστικό κράτος και παραβίαση των «συμφωνηθέντων» με τους δανειστές. Οτι, δηλαδή, οι εξαγγελίες της ΝΔ - που βρίθουν από κίνητρα στο κεφάλαιο και στους επενδυτές, έχοντας στην προμετωπίδα τους τη μείωση της φορολογίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους - βάζουν τάχα σε κίνδυνο τους αντιλαϊκούς στόχους και τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που μπορούν απ' άλλο δρόμο να στηρίξουν την καπιταλιστική κερδοφορία.

Η δε ΝΔ, στην προσπάθειά της να πείσει ότι εκείνη είναι πιο «αποφασισμένη» να κάνει τη δουλειά του κεφαλαίου και βλέποντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να της παίρνει «την μπουκιά απ' το στόμα», αποσπώντας και όλα τα συγχαρητήρια κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όχι μόνο κάνει τη γνωστή κριτική στην κυβέρνηση ότι... μπορεί και καλύτερα, όχι μόνο υπόσχεται ακόμα περισσότερα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εκείνη είναι που υπονομεύει τη συναίνεση την οποία ζητάει το κεφάλαιο, με πυροτεχνήματα περί μη ψήφισης μέτρων αν δεν ψηφίζονται και απ' όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές, αλλά φτάνει να αναπαράγει με κυνισμό τις πλέον αντιδραστικές θέσεις, τύπου Μένγκελε, για τις κοινωνικές ανισότητες που βρίσκονται στην «ανθρώπινη φύση».

Το δούλεμα πάει σύννεφο...

Στο φόντο μιας τέτοιας σύμπλευσης, αλλά και αντιπαράθεσης για το ποιος είναι «βασιλικότερος του βασιλέως», αποκαλύπτεται ακόμη περισσότερο το μέγεθος της υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει για «ταξική» πολιτική υπέρ του λαού και προσπάθεια άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, σε αντιπαράθεση υποτίθεται με τον «ανθρωποφάγο νεοφιλελευθερισμό» της ΝΔ.

Η υποκρισία και η απάτη, τα καλέσματα για ένα «δικαιότερο» άδικο σύστημα και μια ταξική κοινωνία... χωρίς ανισότητες, για έναν καπιταλισμό όπου «ο παραγόμενος πλούτος θα διανέμεται στο σύνολο της κοινωνίας και πρωτίστως σε αυτούς που τον παράγουν» (!), όπως είπε η υπουργός Εργασίας, και επιχειρηματίες που... δεν θα εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη (!), όπως είπε ο πρωθυπουργός, δεν είναι απέναντι, αλλά η άλλη όψη του κυνισμού των εκπροσώπων του συστήματος. Υπηρετούν και οι δύο τον ίδιο στόχο, τη στράτευση της εργατικής τάξης και του λαού στους στόχους του κεφαλαίου, και γι' αυτό αποτελούν απαραίτητα συνοδευτικά της αντιλαϊκής πολιτικής, των ατελείωτων αντεργατικών νόμων, της πολιτικής που στηρίζει το κεφάλαιο και την εξουσία του, συνολικά το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν και οι δύο και που όσο υπάρχει θα γεννάει τις κοινωνικές ανισότητες, την ταξική εκμετάλλευση και τη φτώχεια, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.

Ολα, δηλαδή, όσα πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο η λαϊκή πάλη και η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, για να απαλλαγούν από τους καπιταλιστές - κηφήνες και τις συμμαχίες τους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.

Γ.