Γερμανικες Εκλογες: Πως τα περναει ο λαος στην καπιταλιστικη Γερμανια;

Οταν γκρεμίζονταν το τείχος του Βερολίνου και ενοποιούνταν η Γερμανία, ο Χέλμουτ Κολ- πολιτικός μέντορας της σημερινής Καγκελαρίου Αγκ. Μέρκελ- υπόσχονταν στους ανατολικογερμανούς «ανθισμένα τοπία», που τάχα θα έφερνε η καπιταλιστική παλινόρθωση. Από τότε πέρασαν περίπου 28 χρόνια, με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες να εναλλάσσονται στην εξουσία σε επτά διαδοχικές αστικές κυβερνήσεις. Σήμερα, ο γερμανικός λαός προσέρχεται στις κάλπες για την ανάδειξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και της νέας Βουλής.

Δεν θα σταθούμε στο ζήτημα των εκλογών καθεαυτών: Άλλωστε, τόσο οι χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, όσο και οι σοσιαλδημοκράτες του Σουλτζ, μαζί με τα λοιπά αστικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένης της συμβιβασμένης «αριστεράς» του Die Linke), έχουν κοινή στρατηγική που δεν είναι άλλη από τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας, προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η συνέχιση της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής είναι, λοιπόν, δεδομένη, ανεξαρτήτως του ποιόν θα αναδείξουν νικητή οι σημερινές κάλπες.

Με αφορμή, ωστόσο, τις εκλογές, μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής διαχείρισης στη Γερμανία, τη λεγόμενη «ατμομηχανή« της καπιταλιστικής οικονομίας της Ε.Ε. Δεν είναι λίγες φορές, άλλωστε, που αστοί δημοσιολόγοι και σχολιαστές έχουν επιχειρήσει, κατά καιρούς, να παρουσιάσουν τη Γερμανία ως μοντέλο (καπιταλιστικής) ανάπτυξης, ως χώρα-σύμβολο του «ευρωπαϊκού ονείρου», όπου- δήθεν- ανθίζουν οι μισθοί, πληθαίνουν οι ευκαιρίες εργασίας και ξεχειλίζει η λαϊκή ευημερία.

Πως πραγματικά, όμως, έχουν τα πράγματα στην «ατμομηχανή» της Ε.Ε; Με λίγα λόγια, πως τα περνά ο λαός, οι μεγάλες μάζες των εργαζομένων στον καπιταλιστικό γερμανικό «παράδεισο»;

Τον περασμένο Μάρτη, ο γερμανικός Σύνδεσμος των Φορέων Κοινωνικής Πρόνοιας (Paritatischer Wohlfahrtsverband) συνέταξε και δημοσίευσε έκθεση αναφορικά με την φτώχεια στη χώρα. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, το 2015 τα ποσοστά φτώχειας σημείωσαν ρεκόρ: Περίπου 12,9 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 15,7% του συνολικού πληθυσμού, ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας, έχοντας εισόδημα λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος. Τα θλιβερά «πρωτεία» στην φτωχοποίηση πλατιών μαζών έχουν οι περιοχές της Βρέμης (24,8%), του Βερολίνου (22,4%) και της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (17,5%).

Ανάμεσα στους ανέργους, το ποσοστό όσων ζουν σε συνθήκες φτώχειας αγγίζει το 60%, ενώ το όριο της φτωχοποίησης αγγίζει το 43,8% των μονογονεϊκών οικογενειών, το 25,2% των πολυτέκνων, το 19,7% των ανήλικων και το 16% των συνταξιούχων.

Αύξηση παρουσιάζει ο αριθμός των παιδιών που ζουν στο όριο της φτώχειας. Την ώρα που γερμανικοί πολυεθνικοί γίγαντες (αυτοκινητοβιομηχανίες, μονοπώλια τεχνολογίας, κατασκευαστικές εταιρείες κλπ.) παρατηρούν αύξηση των κερδών τους, περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Την ίδια ακριβώς περίοδο, στις γερμανικές μεγαλουπόλεις πάνω από 300.000 άνθρωποι κοιμούνται σε πάρκα, παγκάκια και πεζοδρόμια όντας άστεγοι, ενώ σχεδόν 1.5 εκατομμύριο άντρες και γυναίκες σιτίζονται καθημερινά από «τράπεζες τροφίμων».

Στην έκθεση του Paritatischer Wohlfahrtsverband υπάρχει άλλο ένα εύρημα, από το οποίο μπορούν να βγουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Παρά το γεγονός ότι το επίσημο ποσοστό της ανεργίας έχει μειωθεί σημαντικά κατά την τελευταία δεκαετία (από 11,7% το 2005 σε 6,4% το 2015), εντούτοις τα ποσοστά φτώχειας αυξήθηκαν! Εδώ μπορούν να γίνουν τα εξής σχόλια:

1. Στην επίσημη καταγραφή των ανέργων δεν περιλαμβάνεται η περιστασιακή εργασία. Επομένως, όποιος εργαστεί για ορισμένες ώρες τη βδομάδα, ή το μήνα, δεν καταγράφεται στην στατιστική έκθεση της ανεργίας.
2. Στη Γερμανία ανθεί η υποαπασχόληση και η ελαστική εργασία, τα λεγόμενα mini-jobs, η “μειωμένη εργασία” (Kurzarbeit). Περίπου 7 εκατομμύρια άτομα εργάζονται σε συνθήκες ημιαπασχόλησης με μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ.
3. Η αύξηση της φτώχειας, παρά τη μείωση της ανεργίας, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς αντιλαϊκών-αντεργατικών πολιτικών που σχετίζεται με την περικοπή των κατώτατων μισθών, την προώθηση των ελαστικών μορφών εργασίας, της ενοικίασης εργαζομένων κλπ. Πρόκειται, λοιπόν, για έναν συνδιασμό φθηνής εργασίας και περικοπών κοινωνικών παροχών που οδηγούν ολοένα και μεγαλύτερες μάζες εργατικών-λαϊκών στρωμάτων στη φτωχοποίηση.

Από παλαιότερη διαδήλωση του

Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP).

Ποιό είναι το συμπέρασμα; Πίσω από το «οικονομικό θαύμα» της ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας βρίσκεται η όξυνση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με το αίμα και τον ιδρώτα εκατομμυρίων κακοπληρωμένων και ολοένα και πιο φτωχών εργαζομένων- γερμανών και μεταναστών- λειτουργεί η περίφημη «ατμομηχανή» της καπιταλιστικής οικονομίας της Ε.Ε. Η περίπτωση της Γερμανίας αποδεικνύει ότι ενισχύεται η τάση απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Μοναδική διέξοδος για το γερμανικό λαό, για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Γερμανίας αλλά και όλων των χωρών, είναι η ρήξη με το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, η οριστική ανατροπή του και η οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, όπου ο εργαζόμενος θα είναι πραγματικός αφέντης του πλούτου που παράγει.

Νίκος Μόττας