Η γιορτη των νεων ως πηγη ζωης

1.Ποιους αφορά η γιορτή της νεολαίας μας; Αυτούς που θέλουν να ανασάνουν βαθιά, να πουν τη γνώμη τους ανοιχτά, καθώς στην καθημερινότητα σκοτίζονται μέσα στους χώρους εργασίας, αυτούς που θέλουν να μείνουν για λίγο μακριά από τις συνήθειες που κακοποιούν τους πολίτες, όπως η αισθητική της τηλεόρασης ή οι καταιγιστικές πληροφορίες που σε κυκλώνουν και σε καθιστούν ανίκανο να αναπτύξεις οποιαδήποτε πρωτοβουλία, να αφήσεις το αποτύπωμά σου σε αυτήν την έρημη χώρα.

2. Συνήθως όταν επισκέπτομαι τη Γιορτή των νέων εντυπωσιάζομαι από την αισθητική τους. Οι ομιλίες τους ουδεμία σχέση έχουν με τις στείρες διδασκαλίες, ούτε είναι απολογιστικές μιας μίζερης ζωής που διάγει ο κόσμος. Προσλαμβάνουν τους ανθρώπους με σεβασμό, όπως ακριβώς είναι, και προσπαθούν να έχουν μια συνομιλία μαζί τους ξεκινώντας από την αρχή: ότι όλοι μαζί παίζουμε στα δύσκολα, δεν είμαστε μοναχικά εμπορεύματα που δεν συναντιούνται μεταξύ τους, λειτουργούμε επιτέλους το παρόν.

3. Παρατηρώ και εκείνους τους άλλους νέους, τα αναρριχητικά πάσης φύσεως που ταλανίζουν την καθημερινότητά μας. Αποφασισμένα παράσιτα, που στερούνται παντελώς χαρισμάτων, από το σχολείο ακόμα μαθητευόμενοι μελλοντικοί υπηρέτες του συστήματος, που αποστηθίζουν με επιμέλεια όλους τους τρόπους για να επιπλεύσουν στο μέλλον, χωρίς να εμβαθύνουν σε καμία ουσία, χωρίς να προσπαθούν για τη βαθύτερη γνώση. Μόνο εικόνα. Είναι αυτοί που τους συναντάς παντού, παρόντες στις ακαδημαϊκές συζητήσεις, αλλά έξω από κάθε φωτιά, δείχνοντας με το δάχτυλο όσους παραμένουν ζωντανοί.

4. Στη Γιορτή της Νεολαίας της ΚΝΕ συναντάς μια άλλη νεότητα. Την πραγματική νεότητα όπως θα την περιέγραφε ένας αιώνιος παρατηρητής. Με τη δύναμη της ζωής, το ενδιαφέρον για τη γνώση, τη δημιουργικότητα, την πρόκληση αλλά και το σεβασμό, το αίσθημα του δικαίου, της συνεργασίας και της αλληλοστήριξης. Εδώ νιώθουμε όλοι σύντροφοι, ίσοι. Θυμάμαι πάντα την υπέροχη φράση της Μαρίνας Τσβετάγεβα: «Οταν δίνεις σε έναν άνθρωπο που πεινάει, δίνεις στο στομάχι του, και ο άνθρωπος δεν είναι το στομάχι του». Μόνο οι κομμουνιστές αντιμετώπισαν τη φιλανθρωπία ως εμπόρευμα και αναγνώρισαν την αξία της γνώσης ως υπέρτατο αγαθό για την έξοδο του κόσμου από τη μιζέρια.

5. Φτάνουμε στη Γιορτή των νεολαίων για να βιώσουμε μαζί το πάθος και την ένταση. Ο κόσμος ανταποκρίνεται στο κάλεσμα και αντιμετωπίζει αυτά τα παιδιά με μεγάλο σεβασμό. Χωρίς να το καταλάβουν, ανάμεσα στα άλλα, οι νέοι παλεύουν ενάντια στην αρρώστια της καχυποψίας που κατατρώει τις ψυχές μας. Η ανυπολόγιστη καταστροφή των διαπροσωπικών σχέσεων ήταν το πρώτο μέλημα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η φράση του Σαρτρ «η κόλασή μου είναι οι άλλοι» αποτυπώνει την κατάσταση του δυτικού ανθρώπου σήμερα. Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί, αυτό που θα μπορούσε να αποτελεί την καταλληλότερη απάντηση στον Σαρτρ: όταν βλέπαμε έναν ξένο, λέγαμε «καλώς τη χαρά μου!». Μας το είχανε μάθει οι γιαγιάδες μας από τη Μικρά Ασία.

6. Δεν τελειώνει η γιορτή σε ένα τριήμερο. Θα ξεπηδήσουν συζητήσεις, θα ακουστούν απόψεις, και από τον προσωπικό περίγυρο, με τη δύναμή της, η νεότητα θα απλωθεί στον υπονομευμένο κόσμο.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ