Παλιες συνταγες σε νεα συσκευασια...

Κορυφώνονται μέρα με τη μέρα οι διεργασίες για την ανασύνθεση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Οδεύοντας για τις εκλογές για την ηγεσία του νέου φορέα, έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο των υποψηφίων ενώ οι δηλώσεις των «μνηστήρων» επιβεβαιώνουν ουσιαστικά ότι κοινός στόχος τους είναι, με τη σύσταση του νέου σχήματος, να διαμορφωθεί ένας «εναλλακτικός» φορέας αστικής διαχείρισης που θα βάζει πλάτη στην ταχύτερη προώθηση καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Βεβαίως, αυτό δεν είναι μέλημα μόνο των υποψηφίων αλλά συνολικά του αστικού πολιτικού κόσμου, των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου αφού συνολικότερα οι διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού γίνονται στο πλαίσιο των αναγκών που διαμορφώνει η «επόμενη μέρα» της ανάκαμψης του κεφαλαίου, για απρόσκοπτη κυβερνητική εναλλαγή, που θα διασφαλίζει τη συνέχεια και κλιμάκωση του αντιλαϊκού έργου και, από την άλλη, θα ανανεώνει την ικανότητα του συστήματος να χειραγωγεί τα λαϊκά στρώματα.
Είναι γεγονός ότι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του «νέου» φορέα δεν φείδονται διαβεβαιώσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο ότι θα υπηρετήσουν τους στόχους ανάταξης της καπιταλιστικής οικονομίας και διεύρυνσης των δυνατοτήτων για ανάκαμψη των κερδών του και της ανταγωνιστικότητας. Και από αυτήν την άποψη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε συνοπτικά ορισμένες αντιδράσεις.
Η υποψήφια για την ηγεσία του «νέου» φορέα, Φώφη Γεννηματά, μιλώντας πρόσφατα στη ΔΕΘ, παρουσίασε τις προτάσεις της για τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, εμφανίζοντάς τες ως «προτάσεις "επιτάχυνσης" της ανάπτυξης»: «Σε κάθε Περιφέρεια της χώρας δημιουργούμε ένα μεγάλο αναπτυξιακό project - ατμομηχανή, που υλοποιείται με διαδικασίες fast track, παρακάμπτοντας όλη τη γραφειοκρατία, όπως έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες». Στην πραγματικότητα, αυτό, με το οποίο βέβαια δεν διαφωνούν οι άλλοι υποψήφιοι, είναι και το στίγμα που θέλουν να δώσουν στους εκπροσώπους μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για το ρόλο που θα παίξουν. Και από αυτήν τη σκοπιά, της επιτάχυνσης των διευκολύνσεων για επενδύσεις, οι υποψήφιοι για την ηγεσία του «νέου» φορέα ασκούν κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Διότι στρατηγικά συμπλέουν απόλυτα...
Διαβεβαιώσεις εκεί που ...πρέπει
Εξειδικεύοντας η Φ. Γεννηματά τις προτάσεις για νέα προνόμια - «κίνητρα για τις επιχειρήσεις», είπε πως «δεσμευόμαστε για ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, με πολυετή ορίζοντα». «Δημιουργούμε πρόσθετα κίνητρα μειώνοντας τους έμμεσους (και ειδικούς) φόρους στην παραγωγή, στο προηγούμενο ύψος». «Μειώνουμε στοχευμένα το χρόνο απόσβεσης σε επενδύσεις με υψηλή προστιθέμενη αξία (π.χ. στη βιομηχανία ή στη νέα τεχνολογία)». Εταξε δε με τη σειρά της φτηνό εργατικό δυναμικό με «επιδότηση της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα». Συγκεκριμένα, σημείωσε πως «η μισθολογική δαπάνη για κάθε επιπλέον θέση εργασίας στις επιχειρήσεις, υπολογίζεται ως "έξοδο" - που εκπίπτει της φορολογίας με συντελεστή αυξημένο κατά 30%».
Από κοντά και ο Στ. Θεοδωράκης, που επίσης από τη Θεσσαλονίκη, σε συνέντευξή του, στηλίτευσε την κυβέρνηση για τη στάση της απέναντι στους «επενδυτές» με αφορμή την υπόθεση της «Eldorado Gold», σημείωσε ότι «υπάρχουν πολλά παραδείγματα επενδύσεων που μπλοκάρονται από την κυβέρνηση», ότι «η προσέγγιση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο θέμα των επενδύσεων παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα» και ότι «δεν υπάρχουν ανοιχτές πόρτες για τους επενδυτές. Υπάρχει μια φοβία και αυτό σίγουρα γονατίζει την ελληνική οικονομία». Εξάλλου, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της ΔΕΘ, είπε μεταξύ άλλων ότι «αυτό που μας απασχολεί είναι να συζητήσουμε με τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις για τις λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος». Ερωτώμενος για τα δύο ζητήματα στα οποία θα προχωρούσε αμέσως σε «τολμηρές λύσεις», απάντησε ότι το ένα είναι το θέμα των «επενδύσεων» και το δεύτερο το ζήτημα των «κομματικών παρατάξεων» στα πανεπιστήμια: «Θα τελείωνα με κάθε κόστος με τη γραφειοκρατία, θα συγκρουόμουν μαζί της και θα υλοποιούσα τις μεγάλες επενδύσεις που έχει ψηφίσει η Βουλή», δεσμεύτηκε.
Μάλιστα, ο Γ. Μανιάτης, άλλος ένας από τους υποψηφίους, κατέθεσε και Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, προς τον ίδιο τον πρωθυπουργό, καταλογίζοντάς του «προσωπική ευθύνη» για «το κλείσιμο των Μεταλλείων Χαλκιδικής» και καλώντας τον να παρέμβει άμεσα, να έρθει σε απευθείας επαφή με τους επενδυτές, «ώστε να μην καταστραφεί η μεγαλύτερη επένδυση της χώρας», ενώ σε δηλώσεις του υπενθύμιζε ότι επί υπουργίας του αδειοδότησε 105 «επενδύσεις».
Διαφορετικές ...οπτικές
Μπορεί το «στρατηγικό» ζητούμενο όλων των υποψηφίων να είναι το ίδιο, ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί διαφορετικές οπτικές που υπάρχουν, όπως, για παράδειγμα, το με ποιον πρέπει να υπάρξουν κυβερνητικές συνεργασίες. Γιατί μπορεί να συμφωνούν στο ότι πολιτικά πρέπει να βρεθεί ένα «σχήμα» για να στηρίξει την αστική εναλλαγή στη διακυβέρνηση με γνώμονα τις ανάγκες του κεφαλαίου, ωστόσο ο τρόπος, οι συμμαχίες, οι επιδιώξεις τμημάτων του κεφαλαίου δεν συμπίπτουν απολύτως... Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι με τοποθετήσεις τους οι Φ. Γεννηματά και Γ. Ραγκούσης έχουν βάλει στόχο ο φορέας που θέλουν να «στήσουν» να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε, προεξοφλώντας και ραγδαία πτώση των ποσοστών του στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι στιγμής «ανοιχτά» δεν έχουν ακουστεί δημόσια συγκεκριμένες τοποθετήσεις για το εάν υπάρχει κάποια προτίμηση για συμμετοχή σε μια κυβέρνηση με ΝΔ ή με ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και αποκλείουν τίποτε όταν καταμετρηθούν τα «κουκιά» μετά τις εθνικές κάλπες. Η Φ. Γεννηματά έχει προτείνει επανειλημμένα, δημόσια, μια κυβέρνηση όπου θα συμμετέχουν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ (αν είναι αυτός το δεύτερο κόμμα), όπως και ο φορέας της, για ταχύτερη προώθηση καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, πάνω στο «Σχέδιο Ελλάδα» που επεξεργάζονται στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ο Στ. Θεοδωράκης θέτει ξεκάθαρα το θέμα ότι ο «νέος» φορέας δεν πρέπει να είναι της «κεντροαριστεράς», αλλά του «μεταρρυθμιστικού και προοδευτικού Κέντρου», δείχνοντας έναν προσανατολισμό. Σημειωτέον δε ότι ο όρος είχε πρωτοχρησιμοποιηθεί από τον Ευ. Βενιζέλο, τα επόμενα βήματα του οποίου πολλοί αναμένουν με ενδιαφέρον... Αυτή η στάση υιοθετείται και στην «Ωρα Αποφάσεων» των Αν. Διαμαντοπούλου και Γ. Φλωρίδη, που επίσης προς το παρόν απέχουν από τη συγκεκριμένη διαδικασία, όχι όμως και από τις παρασκηνιακές ζυμώσεις.
Υπενθυμίζεται ότι, μέσα σε όλα αυτά, δίνουν και παίρνουν οι ερμηνείες του άρθρου με το οποίο ο Κ. Λαλιώτης προ ημερών υπερασπίστηκε την πολιτική κληρονομιά του Ανδ. Παπανδρέου. Το συμπέρασμα που διατυπώνεται, είναι ότι έτσι επιχείρησε να διαμηνύσει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥ την εναντίωσή του σε επιλογές σύμπλευσης με τη ΝΔ, δείχνοντας στην κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχει τίποτα θετικό για το λαό
Ενας εκ των διεκδικητών της ηγεσίας του νέου φορέα, ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος, μιλώντας πριν από μερικές μέρες στο ΣΚΑΪ και δίνοντας ένα στίγμα των όσων συζητούνται στο εσωτερικό του χώρου τους για τις μετεκλογικές εξελίξεις, είπε: «Αν κάποιοι πιστεύουν πως πρέπει την επόμενη ημέρα της εκλογής ηγεσίας να συνενωθεί η παράταξή μας με τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν πρέπει να ψηφίσουν εμένα. Αν όμως πιστεύουν πως πρέπει να συνενωθούμε, να ξανασυναντηθούμε με τους προοδευτικούς πολίτες που εξαπατήθηκαν από τον κ. Τσίπρα και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή με αυτούς που δεν ψήφισαν, και έμειναν στο σπίτι τους, τότε τους καλώ να διαμορφώσουμε μαζί τον νέο πολιτικό μας φορέα».
Αλλος υποψήφιος, ο Γ. Καμίνης, σε δηλώσεις του τη βδομάδα που πέρασε, χαρακτήρισε πρώιμο το ερώτημα με ποιον θα συνεργαστεί ο νέος φορέας μετεκλογικά, σημειώνοντας πως μετά την εκλογή θα πρέπει να διαμορφωθεί το πρόγραμμα. Σε ερώτηση δε αν θα πρέπει να απομακρυνθούν «βαρίδια» από το κόμμα είπε: «Δεν αποκλείεται εκ προοιμίου κανείς (...) Ολα αυτά τα λύνει η ζωή...». Ο Νίκος Ανδρουλάκης όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του ανάμεσα σε άλλα δήλωσε: «Η δημιουργική προσπάθεια που ξεκινάμε είναι η απαρχή για τη συγκρότηση της παράταξης που φιλοδοξούμε να ηγηθεί στον προοδευτικό κόσμο της χώρας».
Τα σχέδια απόσπασης ενεργού λαϊκής στήριξης στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να αποτύχουν. Να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται ότι το ανακάτεμα της τράπουλας θα φέρει θετικές για το λαό εξελίξεις. Η αστική τάξη διατάσσει και αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό αναλόγως των αναγκών και συμφερόντων της, που σε κάθε περίπτωση υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός να γυρίσει την πλάτη σε διεργασίες ισχυροποίησης του συστήματος που τον τσακίζει, να μην υπακούσει σε κελεύσματα συναίνεσης που αξιώνουν ουσιαστικά να βάλει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική, να χαράξει δική του ρότα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις