True story ...

Από το success (επιτυχημένο) story της ΝΔ, φτάσαμε στο true (αληθινό) story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την ψήφο 152 βουλευτών του προϋπολογισμού του κράτους για το 2017.

Ένας προϋπολογισμός «ματωμένων πλεονασμάτων», κομμένος και ραμμένος για την υλοποίηση ατέρμονης αντιλαϊκής πολιτικής, που εξασφαλίζει, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, που αποκλείει ανάκτηση απωλειών για το λαό, νεκροθάφτης των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της «ανάκαμψης της οικονομίας», δηλαδή των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Προϋπολογισμός που έκανε νόμο του κράτους, τα επιπλέον 4 δισ. ευρώ μέτρα με αύξηση φόρων και μείωση δαπανών που προβλέπονται για το νέο έτος.

Το αληθινό (truth) story αυτής της κυβέρνησης είναι ότι ήρθε για να κάνει, ό,τι δεν τόλμησαν και δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι, δηλαδή τη «βρώμικη δουλειά» με επικοινωνιακά κόλπα και προκλητική κοροϊδία.

- Να γανώνουν το κεφάλι του ελληνικού λαού για την τωρινή αξιολόγηση του 3ου μνημονίου που σημαίνει αυτόματα νέα ασήκωτα βάρη στις πλάτες του, κόφτες και νέα προνόμια για το κεφάλαιο και όσα δικαιώματα έχασαν οι εργαζόμενοι, με τις αντίστοιχες προηγούμενες αξιολογήσεις, να θεωρούνται «περασμένα - ξεχασμένα».

- Με «δημιουργική ασάφεια», να κοροϊδεύει τους συνταξιούχους πως οι συντάξεις δεν μειώνονται… παίζοντας με τις λέξεις ανάμεσα στην κύρια και την επικουρική σύνταξη, όταν την ίδια αυτή σύνταξη την έχει μειώσει σε όλους τους συνταξιούχους δύο και τρεις φορές και από την 1.1.2017 και θα τη μειώσει κι άλλο. Με τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο κόβει από τους συνταξιούχους 8,2 δισ. ευρώ μέχρι το 2019 και την ίδια ώρα εξαγγέλλει ότι θα διανείμει εφάπαξ (!) 600 εκατ. ευρώ στους πλέον εξαθλιωμένους, τολμώντας να παρουσιάζει αυτή την αλχημεία ως επαναφορά της 13ης σύνταξης!

- Να φορολογεί τη λαϊκή στέγη και να δίνει τη δυνατότητα να δοθούν σε μεγάλους ομίλους τα σπίτια και η γη των λαϊκών οικογενειών για ένα κομμάτι ψωμί.

- Το αληθινό (true) story αυτής της κυβέρνησης, με διδακτορικό στον εμπαιγμό του ελληνικού λαού, είναι η κατεύθυνση για αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας σε βάθος 50ετίας για τη «ρύθμιση» του χρέους, που παρουσιάζεται ως «πανεθνικός στόχος» και μάλιστα με θυσίες που «πιάνουν τόπο». Δηλαδή οι σημερινοί άνεργοι νέοι και νέες ή αυτοί που στροβιλίζονται από την ανεργία στην εργασιακή ζούγκλα με 300 και 400 ευρώ, θα έχουν φτάσει στα 70 και 80 τους χρόνια, χωρίς σύνταξη, για να ζήσουν τη «μείωση» ενός χρέους που δεν είναι δικό τους και επιπλέον δεν θα δουν ούτε ένα ευρώ από αυτήν, αλλά και για το «γεωστρατηγικό πλεονέκτημα» της Ελλάδας που μπορεί, μπλεγμένη στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να τους οδηγήσει σε επικίνδυνες εξελίξεις.

Ήρθε η ώρα οι παραγωγοί του πλούτου αυτής της χώρας ασυμβίβαστοι με τη δυστυχία και την ανέχεια που τους βυθίζουν κεφάλαιο - ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και αστικές κυβερνήσεις, να μην αποδεχτούν την εκτέλεσή τους, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να φέρουν στο προσκήνιο τη δική τους αλήθεια, την απαίτησή τους να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους. Να στοχεύσουν τον πραγματικό αντίπαλο, να οργανώσουν την αγωνιστική τους απάντηση, να αλλάξουν τους συσχετισμούς σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό, μέχρι να πετάξουν από πάνω τους τις βδέλλες που ρουφούν τον ιδρώτα τους.

Κάλι Καρά