Οι ανισότητες, τα "κουρέλια" και οι "μπαλωματούδες" ...

Πιστές στις παραδόσεις, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι αστικές εφημερίδες αναδημοσιεύουν τα στοιχεία για το πόσο μεγάλωσε η περιουσία των πλουσιότερων του πλανήτη, παρέα με μια σειρά από σοσιαλδημοκρατικού τύπου ηθικοπλαστικά διδάγματα και δακρύβρεχτα σχόλια για την «ψαλίδα που μεγαλώνει» ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, για την ανάγκη «δικαιότερης αναδιανομής» και άλλα τέτοια. Καμία, φυσικά, αίσθηση σε όλα αυτά.
Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι ανατριχιαστικές περιγραφές και τα αναλυτικά στοιχεία, όπως και οι κάθε λογής προτάσεις για «μηχανισμούς» διαχείρισης της φτώχειας, όχι μόνο δεν ριζοσπαστικοποιούν, αλλά στην πραγματικότητα εξοικειώνουν το λαό με τη μόνιμη φτώχεια στην οποία τον καταδικάζει το καπιταλιστικό σύστημα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα ψεύτικες προσδοκίες ότι η λύση βρίσκεται στα κάθε λογής «μπαλώματα» του σάπιου συστήματος, τύπου «κοινωνικής οικονομίας» και «δομών αλληλεγγύης», επιδομάτων φτώχειας κ.ο.κ., με κυρίαρχη βεβαίως την ανάγκη ενδυνάμωσης της «κοινωνικής συνοχής», της διαχείρισης δηλαδή της λαϊκής δυσαρέσκειας και της ταξικής συνεργασίας, που όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, αυτές τις μέρες είναι «απαραίτητος όρος» για την επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Κυρίως, βέβαια, εκείνο που προσπαθούν να κρύψουν είναι η καρδιά του προβλήματος, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και οι μηχανισμοί της, αλλά και η πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους, που δεν είναι άλλη από το να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα δικά τους χέρια και μαζί όλο τον αμύθητο αυτό πλούτο που οι ίδιοι παράγουν και που στο πλαίσιο μιας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, με τις νέες σχέσεις παραγωγής, μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Αλλά ενδιαφέρον φέτος παρουσιάζει και ένα ακόμα στοιχείο. Να πώς το περιγράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Ειδικά το "φαινόμενο Τραμπ" - που απορρίφθηκε διά ροπάλου προεκλογικά από την αμερικανική ελίτ προς χάριν της Κλίντον - αποδείχθηκε χρυσοφόρο. Από το ράλι που ακολούθησε μετά τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, οι δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ πρόσθεσαν στις περιουσίες τους 77 δισ. δολάρια εν μέσω προσδοκιών για περαιτέρω απορρύθμιση της οικονομίας από τον Τραμπ, αύξηση εργασιών και κερδοφορίας του ιδιωτικού τομέα. (...) Εκείνος πάντως που, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg, αύξησε περισσότερο τα πλούτη - τόσο μετά τη νίκη Τραμπ όσο και στο σύνολο του 2016 - ήταν ο παλαίμαχος επενδυτής Γουόρεν Μπάφετ. Ο 86χρονος "μάντης της Ομάχα" είδε τον πλούτο να αυξάνεται κατά 19% μετά τις αμερικανικές εκλογές στα 74,1 δισ. δολάρια».
Αλλη μια απόδειξη δηλαδή του πώς η αστική τάξη που έχει την πραγματική εξουσία - αυτονόητα - πάντα «βρίσκει το δρόμο της», ανεξάρτητα από την εναλλαγή των διαχειριστών στο τιμόνι των αστικών κυβερνήσεων. Εξάλλου, το βασικότερο είναι ότι ο κάθε διαχειριστής, όσο κι αν εκφράζει τα συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου σε κάθε φάση, αλλά και η κάθε αστική κυβέρνηση, πόσο μάλλον αυτή της πρώτης δύναμης στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, εκφράζει πρώτα και πάνω απ' όλα τα συλλογικά συμφέροντα - ως τάξης - των καπιταλιστών.
Αυτά τα αυτονόητα, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή παρουσιάζονται και με νούμερα, επιχειρώντας βέβαια να ερμηνευτούν καταπώς αρέσει στους κάθε λογής επίδοξους διαχειριστές του συστήματος της εκμετάλλευσης, ξεσκεπάζουν ταυτόχρονα και όλους εκείνους που επιχειρούν να στρατεύσουν το λαό πίσω από τη μια ή την άλλη εκδοχή της αστικής διαχείρισης: Και εκείνους που, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μιλάνε για τα «θεαματικά αποτελέσματα» της πολιτικής Ομπάμα, που εφάρμοσε περισσότερα επεκτατικά μέτρα στο μείγμα της διαχείρισης, και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που πριν δυο μήνες «χαιρέτιζαν» τη νίκη Τραμπ, πουλώντας «αντισυστημικότητα» με ανακοινώσεις τύπου «Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα» (ΛΑΕ) και «σε βαριά κατάθλιψη και περισυλλογή έχουν πέσει από τα ξημερώματα οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα εγχώρια τσιράκια τους» (ΧΑ), επιχειρώντας σταθερά να εκτρέψουν - σε διαφορετικές βέβαια κατευθύνσεις - τη λαϊκή δυσαρέσκεια...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις