Ο Τσακαλώτος, η πορτοκαλόπιτα, το νερωμένο κρασί και οι ... λωτοφάγοι

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση, για την υλοποίηση της μνημονιακής πολιτικής της, ποντάρει στην ασθενή (όπως εκτιμά) μνήμη του ελληνικού λαού. Παραγνωρίζει, βεβαίως, ότι η ανεπαρκής λαϊκή αντίδραση, στα μέτρα που προωθεί, δεν οφείλεται στην αμνησία, αλλά σε ένα μίγμα φόβου (στην καλλιέργεια του οποίου η ίδια πρωτοστατεί) και έλλειψης πειστικής εναλλακτικής πρότασης.

Πρωταγωνιστής σ΄ αυτήν την επικοινωνιακή λαθροχειρία είναι, τις τελευταίες μέρες, ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο οποίος, εκτός των άλλων, διακρίνεται και για τις γαστρονομικές του γνώσεις.

Χθες, παραδείγματος χάριν, δήλωσε στο πρακτορείο Ρόιτερς ότι κυβέρνηση και δανειστές πρέπει να «βάλουν νερό στο κρασί τους» για να τελειώσει η αξιολόγηση. Συμπλήρωσε μάλιστα, ότι ο ίδιος προτιμάει το κρασί του ανέρωτο, χρησιμοποιεί όμως τη συγκεκριμένη έκφραση για να υποδηλώσει την ανάγκη ενός «έντιμου συμβιβασμού»…

Μια μέρα πριν, από το βήμα της Βουλής, αποκάλυψε στο πανελλήνιο ότι δέχθηκε ως δώρο μια πορτοκαλόπιτα για την απάντηση που έδωσε στο βουλευτή της ΝΔ, Οικονόμου, με τον οποίο λογομάχησε σχετικά με το ποια από τις δύο κυβερνήσεις, η σημερινή, ή η προηγούμενη, έκοψε τα περισσότερα από τους συνταξιούχους!

Έτσι λοιπόν, ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση, τρώγοντας πορτοκαλόπιτες (τρόπαια των νικών επί των αντιπάλων) και πίνοντας νερωμένο κρασί (για την ικανοποίηση των δανειστών) οδεύει προς την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου με έναν «έντιμο συμβιβασμό», που περιλαμβάνει την κατάργηση της απεργίας, τη νομιμοποίηση του εργοδοτικού λοκ άουτ και (φυσικά) τη νέα μείωση των συντάξεων. Σκεφθείτε δηλαδή, τι θα γινόταν αν ο συμβιβασμός δεν ήταν «έντιμος»…

Κατά τα άλλα, τόσο ο υπουργός Οικονομικών, όσο και το υπόλοιπο κυβερνητικό επιτελείο, παραδομένοι στις γαστριμαργικές απολαύσεις, συνεχίζουν να προκαλούν, πιστεύοντας ότι απευθύνονται σε ένα κοινό «λωτοφάγων»*.

* Οι Λωτοφάγοι ήταν ένας φιλόξενος και ειρηνικός λαός. Στο νησί τους ήταν διαδεδομένο ευρύτατα ένα φυτό, ο λωτός. Τα άνθη και οι καρποί του ήταν η κύρια τροφή των κατοίκων αυτού του νησιού και θεωρούνταν σαν ναρκωτικό που προκαλούσε απάθεια και λήθη.

Δάνης Παπαβασιλείου