Συμβάσεις "γιαλαντζί"

«Η Ελλάδα έχει γίνει χώρα χαμηλών μισθών με απορυθμισμένη αγορά εργασίας, ενώ η φτώχεια αυξάνεται. Για αυτό η ελληνική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της εκ νέου εφαρμογής σε όλα τα επίπεδα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», είπε από το Βερολίνο, όπου βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου.

Ακούγοντας τις διαπιστώσεις της υπουργού, από τη μια, και τα ευχολόγια, από την άλλη, θα υπέθετε κανείς ότι τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα κυβερνάνε ακόμα οι προηγούμενοι.

Η κυβέρνηση, όμως, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει καταργήσει ούτε έναν από τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων και ως εκ τούτου, η ζούγκλα στην αγορά εργασίας έχει και τη δική της σφραγίδα. Και όχι μόνο αυτό. Η σημερινή κυβέρνηση τάσσεται στα λόγια «υπέρ της εκ νέου εφαρμογής σε όλα τα επίπεδα των ΣΣΕ», δεν λέει όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο ζητάει να εφαρμοστούν τις καθιστά «άδειο πουκάμισο» για τους εργαζόμενους και αποτελεί μια εξωραϊσμένη εκδοχή της αθλιότητας που ζούνε σήμερα.

Για παράδειγμα, κλαδική Σύμβαση χωρίς υποχρεωτική εφαρμογή απ' όλους τους εργοδότες και υπερίσχυση έναντι κάθε άλλης Σύμβασης (επιχειρησιακή, ατομική) στον κλάδο, δεν προσφέρει καμιά διασφάλιση για τους εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση όμως συζητάει με βάση το πόρισμα της «Επιτροπής των ειδικών», που προβλέπει ένα κάρο εξαιρέσεις στην εφαρμογή των κλαδικών Συμβάσεων (αν και όταν επανέλθουν...) προς όφελος των επιχειρησιακών με χειρότερους όρους. Ενθαρρύνουν μάλιστα τον «κοινωνικό διάλογο» ανάμεσα στην κάθε ξεχωριστή εργοδοσία και το επιχειρησιακό σωματείο για την επίτευξη του ...καλύτερου δυνατού μείγματος στη Σύμβαση.

Με άλλα λόγια, «κοροϊδία και των γονέων» από την κυβέρνηση και στο θέμα των Συμβάσεων.