Δεσμευμένοι στο κεφάλαιο

Με αφορμή τις ψευτοπαροχές της κυβέρνησης σε μερίδα των συνταξιούχων και το προσωρινό πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ σε νησιά που πλήττονται περισσότερο από την πολιτική εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων, εντείνεται αυτές τις μέρες η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για το ποιος είναι περισσότερο «ενδοτικός» και «υποτελής» απέναντι στους δανειστές και εταίρους.
Ο καβγάς τους είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικός και καμιά σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Αλλωστε, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και η φασαρία που προκάλεσαν έχουν ήδη εκτελέσει τη βασική τους αποστολή, να έρθει δηλαδή στο προσκήνιο η συζήτηση που διεξαγόταν ήδη στο παρασκήνιο, για το επόμενο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων. Οπως και να κατοχυρωθεί ο λεγόμενος «κόφτης» ως το βασικό εργαλείο για κάθε μελλοντική κρατική παρέμβαση στο σκέλος των εσόδων και των περικοπών, στο όνομα του να πιαστούν οι συμφωνημένοι δημοσιονομικοί στόχοι. Αυτό μεταφράζεται σε «δαμόκλειο σπάθη» μόνιμα πάνω από μισθούς, συντάξεις και λαϊκά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση, για να αποσπάσει συναίνεση ή έστω ανοχή στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, από την οποία ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει, λεονταρίζει απέναντι στους «θεσμούς» και ταυτόχρονα, με την επιστολή Τσακαλώτου, διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι κανένα ξεστράτισμα δεν επιχειρεί από την πιστή εφαρμογή του μνημονίου.
Από την πλευρά της, η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με τις ψευτοπαροχές της δυναμιτίζει τη διαπραγμάτευση και υπόσχεται ταχύτερη εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων αν γίνει κυβέρνηση.
Δεσμεύεται, επίσης, ότι θα κατευθύνει την όποια μελλοντική υπεραπόδοση από τα ματωμένα πλεονάσματα στα πεδία εκείνα που συμφωνήθηκαν με τους «θεσμούς», όπως η χρηματοδότηση του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης, η πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών από το κράτος, η φοροελάφρυνση των επιχειρήσεων, η αποπληρωμή των δανείων. Σ' αυτά, όμως, συμφώνησε με την επιστολή Τσακαλώτου και η σημερινή κυβέρνηση.
Επομένως, έστω και με «αντίρροπους» ρόλους, κυβέρνηση και ΝΔ σπρώχνουν τα πράγματα προς την ίδια κατεύθυνση: Στην ταχύτερη και πληρέστερη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, στην επέκτασή τους με νέα, στην ενίσχυση του κεφαλαίου, που προϋποθέτει θυσίες δίχως τέλος από το λαό, στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας.
Μέσα στα όρια αυτής της κοινής στρατηγικής, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταλλάσσουν κατηγορίες περί «υποτέλειας» απέναντι στους δανειστές, για να θολώσουν τα νερά και να κρύψουν τα πραγματικά κίνητρα της πολιτικής τους, καθώς είναι και οι δυο δεσμευμένοι στο κεφάλαιο και στην υπηρέτηση των γενικών του συμφερόντων.
Ο λαός έχει πείρα από τα μνημόνια και τα μέτρα των συγκυβερνήσεων με κορμό τη ΝΔ, όπως γνώρισε τα δυο τελευταία χρόνια από πρώτο χέρι το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, με αντιλαϊκά μέτρα - συνέχεια των προηγούμενων. Εχει, όμως, πείρα και από τους ψευτοκαβγάδες τους, άλλοτε για πλευρές της δημοσιονομικής διαχείρισης, άλλοτε για τα σκάνδαλα, άλλοτε για το ποιος είναι ικανότερος να χειραγωγεί το λαό με «καρότο και μαστίγιο».
Ωστόσο, δύσκολα θα βρει έστω και μια σοβαρή διαφωνία τους πάνω σε ζητήματα όπως η βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ο προσανατολισμός στη γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μέσα από τη συμμετοχή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από την οποία η αστική τάξη προσδοκά άμεσα και μακροπρόθεσμα οφέλη, όχι όμως και ο λαός.
Μέσα από αυτό το πρίσμα χρειάζεται να ιδωθεί και το τελευταίο επεισόδιο στη μεταξύ τους αντιπαράθεση, που πέρα απ' όλα τα άλλα, υπηρετεί τον εγκλωβισμό του λαού στη λογική της κυβερνητικής εναλλαγής, επιλέγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο διαχειριστή, με κριτήρια όπως η «υποτέλεια» και η «ενδοτικότητα» στους δανειστές, που κρύβουν τον ταξικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις