ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Κουρέλια "προοδευτισμού" για να κρυφτεί η αντιλαϊκή πολιτική

Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ άνοιξε το προηγούμενο διάστημα το ζήτημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, σηκώνοντας πολύ κουρνιαχτό και κλίμα τάχα «μετωπικής σύγκρουσης» με την Εκκλησία, που γρήγορα βέβαια μετεξελίχτηκε σε... απλή παρεξήγηση, μετά τη συνάντηση της ηγεσίας της Εκκλησίας με τον πρωθυπουργό και διάφορους υπουργούς, πέρα από τα υπόλοιπα θύμισε και άλλη μια ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία άλλωστε επιλέχτηκε από την αστική τάξη για να της κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Μιλάμε για την ικανότητα η ταξική - αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση, να ντύνεται με τα κουρέλια ενός ψευτο-«προοδευτισμού», που τάχα παρά τις αντιξοότητες και τους «θεούς και δαίμονες» που της επιτίθενται, δε διστάζει να τα βάλει με τα «ιερά και τα όσια» του συστήματος, τις «αντιδραστικές δυνάμεις», τους αναχρονισμούς και κάθε είδους «συμφέροντα». Που στο κάτω - κάτω, όπως λέει και ο κυβερνητικός μύθος που καλλιεργείται, μπορεί να μην μπορεί να κάνει πολλά μέσα στο «ασφυκτικό πλαίσιο», μπορεί να υπογράφει και να υλοποιεί μνημόνια και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που επιτάσσουν οι ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί να κάνει 2-3 σημαντικές αλλαγές με «αριστερό» προσανατολισμό και «ταξικό πρόσημο», όπως συνηθίζουν να το βαφτίζουν τα κυβερνητικά στελέχη.
Βέβαια, οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές που στήνονται, αξιοποιώντας και μεγαλοποιώντας υπαρκτές διαφορές, αλλά και τη «βολική» - εντός του αστικού γηπέδου - κριτική των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, δεν είναι κάποια πρωτοτυπία μόνο της νέας σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η κόντρα ανάμεσα στο «φως» και το «σκοτάδι» έχει παίξει και παλιότερα, όταν ο προκάτοχος του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, επί πολλά χρόνια κοντραριζόταν με τον έτερο πόλο του δικομματισμού, τη ΝΔ, καλλιεργώντας το μύθο του «χάους» που τάχα τους χώριζε, προτού συγκυβερνήσουν.
Πρόκειται, άλλωστε, για ένα εργαλείο δοκιμασμένο και ιδιαίτερα χρήσιμο για το σύστημα: όχι μόνο βαφτίζει το μαύρο άσπρο, εξωραΐζοντας την αντιλαϊκή πολιτική, όχι μόνο κρύβει τη στρατηγική σύγκλιση όλων των αστικών κομμάτων, αλλά επιπλέον στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν δεν υπερβάλλει απλά κάποιες επιμέρους αλλαγές και ρυθμίσεις, τσαλαπατάει και διαστρεβλώνει μια σειρά από λαϊκά αιτήματα ή πόθους, προσπαθώντας να στρατεύσει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις πίσω από αντιλαϊκούς στόχους και σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Και όλα αυτά στο όνομα της «προόδου» που επιτίθεται στον... «αναχρονισμό».
Ωμή ταξική... κοροϊδία
Σε μια από τις μάλλον πιο γκροτέσκες εκδοχές του παραμυθιού αυτού που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ και που αναμένεται να γνωρίσει νέες δόξες στο επερχόμενο συνέδριό του, σε ένα από τα άρθρα του προσυνεδριακού διαλόγου διαβάζουμε σχετικά: «Το Συνέδριό μας, το πρώτο μας ως κυβερνητικού κόμματος, διεξάγεται σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, που ευτυχώς δεν είναι ένοπλος! Πολλοί σύντροφοι δε φαίνεται να το καταλαβαίνουν αυτό. Δεν βλέπουν ότι η ωμή ταξική σύγκρουση, που σοβεί από τον Ιανουάριο του '15, έχει μετατραπεί σε υπαρξιακή. Πρώτη φορά κυβέρνηση στη χώρα μας θεωρείται από σύσσωμη την αντιπολίτευση ως ταξικός εχθρός και αντιμετωπίζεται ως τέτοιος - και δικαίως! Μόνο το ΚΚΕ δεν το καταλαβαίνει αυτό και συντάσσεται αντικειμενικά και με τον τρόπο του με την υπόλοιπη αντιπολίτευση»(«Αυγή», 5/10/2016).
«Ωμή ταξική σύγκρουση», δηλαδή, η διαχείριση των υποθέσεων των καπιταλιστών από κυβερνητικές θέσεις, «ταξική έχθρα» το γνωστό μαλλιοτράβηγμα για το ποιος είναι ο ικανότερος διαχειριστής της αστικής κυβέρνησης, «εμφύλιος πόλεμος» οι ενδοαστικές κόντρες στις πλάτες του λαού. Οντως, το ΚΚΕ δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τέτοιου μεγέθους εξαπάτηση.
Βεβαίως, ο μύθος αυτός δε χτίζεται μόνο με το μαγάρισμα εννοιών και συνθημάτων, αλλά η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, βαδίζοντας και στα χνάρια των προκατόχων της του ΠΑΣΟΚ, παλεύει να τη «στοιχειοθετήσει» κιόλας, αξιοποιώντας ό,τι βρεθεί στο διάβα της.
Μια ματιά στην κυβερνητική «φιλολογία» της τελευταίας βδομάδας αρκεί: ποιος άλλος πρωθυπουργός - λένε τα κυβερνητικά παπαγαλάκια - βρέθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής «για να το παραδώσει στο λαό» και να «δικαιώσει τους αγώνες του», να μιλήσει για τη «χαμένη άνοιξη», τη «δρακογενιά της Αντίστασης» και τις θυσίες των κομμουνιστών που... στα χνάρια τους, λένε, βαδίζει και η «αριστερή» κυβέρνηση, που έχει κορώνα στο κεφάλι της την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους καπιταλιστές;! Τι κι αν η καπηλεία βγάζει μάτι, τι κι αν την επόμενη μέρα, σε μια επιβεβαίωση ότι αντιλαϊκή πολιτική και καταστολή πηγαίνουν χέρι χέρι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξυλοφόρτωνε και ψέκαζε με χημικά τους συνταξιούχους και τη δρακογενιά αυτή; Ποιος άλλος πρωθυπουργός, λένε τα κυβερνητικά επιτελεία, «ενοχλήθηκε» τόσο σφόδρα ώστε να πάρει τηλέφωνο και να ζητήσει εξηγήσεις και να διατάξει το τέλος της καταστολής; Ως και το παραμύθι της... κατάργησης των ΜΑΤ θυμήθηκαν κάποιοι ΣΥΡΙΖΑίοι, μαζί με την τάχα κατάργηση των χημικών, και αφού πρώτα μέτρησαν ότι τα χημικά που ρίχναν οι άλλες κυβερνήσεις ήταν... περισσότερα.
"Νέα"... απ' τα παλιά
Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι μόνο η εξαπάτηση. Το μύθευμα του «προοδευτισμού» αξιοποιείται και για να περάσουν από την πίσω πόρτα μια σειρά... βαρβάτοι αναχρονισμοί.
Χαρακτηριστικό π.χ. είναι ένα ακόμα περιστατικό της τελευταίας βδομάδας, με τον υπουργό Υγείας, Αν. Ξανθό, να λέει με αφορμή Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή για τη στήριξη των «στεγνών» προγραμμάτων κατά των ναρκωτικών, ότι «το δίλημμα "στεγνά ή υποκατάστατα" είναι ξεπερασμένο από την πραγματικότητα. Σταματήστε να αναπαράγετε συντηρητικά, συντηρητικότατα αντανακλαστικά»! «Συντηρητικό αντανακλαστικό» και «ξεπερασμένο από την πραγματικότητα» η ενίσχυση των μοναδικών αποδεδειγμένα αποτελεσματικών προγραμμάτων ενάντια στα ναρκωτικά. «Προοδευτικό» και «σύγχρονο», προφανώς, η συντήρηση της εξάρτησης, ο αντιεπιστημονικός και επικίνδυνος διαχωρισμός «σκληρών» και «μαλακών» ναρκωτικών, η δουλειά των ειδικών με «μπλοκάκι» και η εγκατάλειψη των προγραμμάτων στην τύχη τους...
Τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος:
-- Το πόρισμα - κόλαση του υπουργείου Εργασίας για τα Εργασιακά, που βάζει τη βούλα στην εργασιακή ζούγκλα των τελευταίων χρόνων, ανοίγει το δρόμο ακόμα και για «υπο-κατώτερο» μισθό από το αίσχος των 511 ευρώ που προβλέπεται για τους κάτω των 25 ετών και για το χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ «όπλο για την επιστροφή στην Κοινωνική Ευρώπη». Υπονοώντας, δηλαδή, από πάνω ότι η βαρβαρότητα σε όλη την ΕΕ είναι... «κοινωνικό κράτος»! Ο υπουργός Εργασίας, μάλιστα, στεναχωριέται - λέει - που «δεν κατεβαίνουν περισσότεροι εργαζόμενοι στο δρόμο» για να του δώσουν δύναμη να υπερασπιστεί τέτοιες προοδευτικές θέσεις!
-- Η τσάμπα δουλειά χιλιάδων άνεργων νέων και το σερβίρισμα στους επιχειρηματίες του επιδόματος ανεργίας παρουσιάζονται από το φιλοκυβερνητικό Τύπο ως «δύο εύστοχες πολιτικές παρεμβάσεις (...) από το υπουργείο Εργασίας για την ανακούφιση των ανέργων και την ενίσχυση των θέσεων εργασίας» και ως «πολιτικές πρωτοποριακές, με ταξικό πρόσημο», «αν και τα μέσα ενημέρωσης για τους γνωστούς λόγους (πολυφωνίας και αμεροληψίας...) δεν ασχολούνται καθόλου ή, ακόμα χειρότερα, τις παρουσιάζουν ως "αντιλαϊκές" και "φιλοεργοδοτικές"!». (Δ. Τρίμης, «ΕφΣυν», 5/10).
-- Μια σειρά από αλλαγές και εκσυγχρονισμοί που επιτάσσουν οι ανάγκες των καπιταλιστών, ώστε πιο αποτελεσματικά να θωρακίζουν τα συμφέροντά τους, π.χ. στο αστικό Σύνταγμα, παρουσιάζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου σαν το... απαύγασμα της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής, με τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει τους μύθους αυτούς στην προ ημερών παρουσίαση της Επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Δεν πάει εξάλλου και πολύς καιρός απ' όταν ο νέος εκλογικός νόμος που διατηρεί μια σειρά από καλπονοθευτικά στοιχεία (πλαφόν κ.τ.λ.), συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη σταθεροποίηση αστικών κυβερνήσεων συνεργασίας στο σημερινό έδαφος των ανακατατάξεων στο αστικό πολιτικό σύστημα, πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση ως... απλή και ανόθευτη αναλογική που τάχα δικαιώνει ένα αίτημα χρόνων.
-- Ο εγκλωβισμός κάτω από άθλιους όρους χιλιάδων ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη χώρα μας, λόγω της πολιτικής της ΕΕ που προσυπέγραψε η κυβέρνηση, βαφτίζεται «ανθρωπισμός απέναντι στους πρόσφυγες που έρχονται κατατρεγμένοι στη χώρας μας»!
-- Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση, που δημιουργούν ένα ακόμα πιο σκληρό ταξικό σχολείο, βαφτίζονται «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις», που μάλιστα, όπως μας ενημερώνει η «Αυγή», κινδυνεύουν τάχα και από τη «δεξιά» (που βέβαια ψήφισε και αυτές τις αλλαγές μαζί με το υπόλοιπο τρίτο μνημόνιο), με τίτλους όπως αυτόν: «Αποδόμηση όλων των προοδευτικών αλλαγών της κυβέρνησης στην Παιδεία προανήγγειλε ο Μητσοτάκης» («Αυγή», 28/9/2016). Ακόμα και το νωρίτερο «ξεσκαρτάρισμα» των μαθητών και το Λύκειο - εξεταστικό κέντρο, που είναι στα σκαριά, ντύνεται με τον «προοδευτικό» τάχα μανδύα της «κατάργησης των εξετάσεων»!
Τα παραδείγματα όντως δεν έχουν τέλος. Και κάπως έτσι, ψηφίδα την ψηφίδα, στήνεται το μεγάλο «μωσαϊκό» της εξαπάτησης που βαφτίζει τα σχέδια του κεφαλαίου που υλοποιεί με ιλιγγιώδεις ρυθμούς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ως... όραμα του λαού.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις