Ουκ άφες αυτοίς!

Παραμονές 28ης Οκτωβρίου, 2016.

Εθνικής εμβέλειας είναι μόνον οι τηλεοπτικές άδειες! Μες στο κοινοβούλιο οι ναζί της Χρυσής Αυγής ακούνε πύρινο λόγο αρχηγού καθώς προσπαθεί με επετειακό, συν διαρκή και τρέχοντα αντικομμουνισμό, να ανακόψει το κατρακύλισμα μαύρων ψηφαλακίων προς τον αντιπρόεδρο-βιβλιοπώλη-αρχαιολάγνο και φερώνυμο νάρκισσο που ζητάει να φυλακίζουν και στην Ελλάδα κομμουνιστές. Η χώρα, ένα τραυματικό μνημονιακό hotspot με φλεγόμενο περίγυρο. Μια ακόμα επέτειος σχεδιασμένη για μωρές ιστορικές παρθένες. Αυτές που δε βλέπουν το λάδι στο καντήλι της γιαγιάς στη Μυτιλήνη που φχαριστάει το Θεό γιατί την έκοψε απ’ τα Νόμπελ. Το ξέρει η γιαγιά το άθλιο χτικιό….

Στις μέρες μας  οι πωλητές του Θουκυδίδη, οι όψιμοι Κολόμβοι που ανακάλυψαν την ήπειρο του Ράμφου, οι αριστεροί που ανεπαισθήτως συγχέουν την Καισαριανή με βολικό πολιτικό νυχτομάγαζο και γίνονται πανεροκομιστές για να μη μαθευτεί πως εκεί πάνω εκτελέσανε κομμουνιστές, κι όχι οικολόγους μιας ΜΚΟ αντιστασιακού ΕΣΠΑ, όλοι μαζί, όπου να ναι θα νοιαστούν που λείπει η ζάχαρη στην Αίγυπτο… Και μαζί με το φιλότιμο του φιλάνθρωπου επενδυτή κάπου ανάμεσα Μοσούλη, Ράκα και Αρμπίλ, θα στήσουν την απαραίτητη, γνωστή εκείνη μηχανή, το Ράιχ του 21ου αιώνα της ψηφιακής αμνησίας. Τα κομμάτια της ιστορίας της πρώτης απόπειρας του ανθρώπου, εκείνης της Οκτωβριανής, να κυβερνήσει τη ζωή κι όχι την επιβίωση της η ίδια η εργατική τάξη, ένα χρόνο πριν κλείσει τα 100 κάποιοι τα στριμώχνουν σε φούρνους μικροκυμάτων. Έχει ήδη στηθεί ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης σε κάθε σπίτι της καταναλωτικής δημοκρατίας. Με το γκουβέρνο το ζερβοδέξιο να θάβει τα κεκτημένα δικαιώματα σα νάρκες. Ο εορτασμός λαμβάνει χώρα σ’ ένα απέραντο ναρκοπέδιο ανιστόρητης ιστορικής γεωγραφίας. Δεν έχει άφες αυτοίς. Ξέρουν τι κάνουν…

Υπ’ αυτάς τας συνθήκας και δεδομένης της κολοσσιαίας σύγκρουσης συμφερόντων Τραμπ και συμφερόντων Κλίντον, η άγνοια γίνεται κολαούζος για να δείξει το παγκόσμιο χωριό που δε φαίνεται. Οι σβαστικάριοι δε χτυπάνε πόρτες, δεν τους μπερδεύεις με το γαλατά, χτυπάνε like στο παράθυρο του μυαλού που νομίζεις ότι έχεις ανοίξει σ’ ένα διάδρομο.  Μοιραία διαδρομή δαιδάλου εκεί όπου περιφέρονται smartζόμπι, πολυεθνικά android, και η αποκάλυψη του  Ιωάννη -του Γιαννάκη της γειτονιάς- έρχεται με drones. Αυτά που αγόρασε για να φιλμάρει γενέθλια και κατέληξε να εκβιάζει το γείτονα που ‘χει γκόμενα να βλέπει τη νύχτα στην ταράτσα.

Αν ο Πικάσο άρχιζε σήμερα την Γκερνίκα δε θα την τελείωνε ποτέ. Θα ήταν ένας εικαστικός Ιώβ της άγριας χιλιετίας, που άρχισε  με σπασμένο το αβγό του φιδιού αλλά το φίδι τόσο μαστουρωμένο και σε οργασμό αειφόρου ανάπτυξης, ώστε να μπερδεύει το στίγμα στο πανωχείλι του Χίτλερ με τη μουστάκα του Στάλιν.

Για ν’ ανταλλάξουμε Χρόνια Πολλά (άσχετη ευχή έτσι κι αλλιώς σε πολεμικές επετείους) ευχές αυθεντικές δηλαδή που να μοιάζουν με τη βεβαιότητα πως η σημαία θα ξανακαρφωθεί στη στέγη του κάθε Ράιχσταγκ, δε χρειαζόμαστε ούτε τρολ ούτε κρυπτογράφηση. Στον 21ο αιώνα, η ιστορία θα γραφτεί με αγώνες αποκρυπτογραφημένους. Ου γαρ οίδασι τί ποιούμεν…

Λιάνα Κανέλλη.