Με κοινό τόπο και στόχο

Χτες, συζητήθηκε στο Στρασβούργο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, η προσφυγή που κατέθεσε η ΓΣΕΕ κατά των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2010 έως και σήμερα, «για τις εκτεταμένες παραβιάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη».

Η συγκεκριμένη προσφυγή κατατέθηκε το 2014 και επικαιροποιήθηκε το 2016 για να συμπεριλάβει και το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το σκεπτικό της ΓΣΕΕ είναι ότι τα μέτρα που πάρθηκαν στο πλαίσιο των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, «αποτέλεσαν συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις και προβλέψεις, που αγνοώντας και παραβιάζοντας αλλεπάλληλα το θεμελιώδες αυτό διεθνές κείμενο για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εκμηδένισαν το εισόδημά τους, αποδόμησαν τις εργασιακές σχέσεις και τα κοινωνικά κεκτημένα, υποβάθμισαν δραματικά το βιοτικό επίπεδο του λαού και διεύρυναν το κοινωνικό χάσμα, απειλώντας πλέον με πλήρη διάρρηξη τον κοινωνικό ιστό».

Με αυτό το σκεπτικό, η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει την κατάργησή τους, καλλιεργώντας αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι η «τύχη» των αντιλαϊκών μέτρων και η πολιτική που τα επιβάλλει για λογαριασμό του κεφαλαίου, θα κριθούν στα «σαλόνια» των διαφόρων οργανισμών που στήθηκαν και λειτουργούν για να προσφέρουν άλλοθι στα μονοπώλια και να εξωραΐσουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Σημειώνουμε ότι κείμενα, όπως ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης (ΕΚΧ), υπογράφτηκαν κάτω από άλλους συσχετισμούς, όταν υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ και έκτοτε αναθεωρήθηκαν πολλές φορές. Η τελευταία «σε βάθος» αναθεώρηση του ΕΚΧ έγινε το 1996 και επικυρώθηκε τον περασμένο Γενάρη στη Βουλή, από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Οπως αποκάλυψε το ΚΚΕ, ο Χάρτης αυτός ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση του «lock out», ενώ απαγορεύει επί της ουσίας τη μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία για ζητήματα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 6, ο Χάρτης αναγνωρίζει το «δικαίωμα εργαζομένων και εργοδοτών στη συλλογική δράση σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στην απεργία»!

Αυτόν τον Χάρτη επικαλείται τώρα η ΓΣΕΕ και καλεί τους εργαζόμενους να ακουμπήσουν πάνω του τις ελπίδες για ανακοπή των αντιλαϊκών μέτρων και ακύρωση των νόμων των μνημονίων. Ομως, δεν πρωτοτυπεί καθόλου, μιας και το 2011, στο ίδιο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε προσφύγει και η ΑΔΕΔΥ, μαζί με άλλες Ομοσπονδίες εργαζομένων, ζητώντας να κηρυχτούν άκυρες ορισμένες από τις αντιλαϊκές διατάξεις του 1ου μνημονίου.

Η απόφαση που βγήκε ένα χρόνο μετά, έκανε αποδεκτή την προσφυγή. Οπως όμως διαπίστωσαν οι εργαζόμενοι, τίποτα απολύτως δεν άλλαξε γι' αυτούς τα χρόνια που πέρασαν, πέρα από το ότι φορτώθηκαν στις πλάτες τους δύο ακόμα μνημόνια! Τις ίδιες ακριβώς αυταπάτες προσπαθεί να αναθερμάνει τώρα η ΓΣΕΕ, αλλά δεν είναι μόνη. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει την ...κατάργηση των μνημονίων, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα διαπραγματευθεί την «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα» σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά.

Να τι ανακοίνωνε το υπουργείο Εργασίας πριν από λίγες μέρες, όταν ο Γ. Κατρούγκαλος επιχειρηματολογούσε υπέρ των θέσεων της κυβέρνησης στο Συμβούλιο υπουργών Εργασίας της ΕΕ: «Ο υπουργός αναφέρθηκε στη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων, που θεωρεί τις υφιστάμενες μνημονιακές ρυθμίσεις αντίθετες προς τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης, με κατεξοχήν παράδειγμα τον υποκατώτατο μισθό των νέων».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, επομένως, ότι η πρωτοβουλία αυτή της ΓΣΕΕ ενισχύει την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και το λαό από τις πραγματικές της προθέσεις σε σχέση με τα Εργασιακά και να εμφανίζεται ότι υπερασπίζεται τάχα τα δικαιώματά τους, με βάση τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.

Μάλιστα, όπως μας πληροφορεί η ΓΣΕΕ στην ανακοίνωσή της, ο υπουργός Εργασίας, που τοποθετήθηκε χτες εκ μέρους της κυβέρνησης στη δημόσια ακρόαση, «επικαλέστηκε την κρισιμότητα και την περιπλοκότητα της κρίσης στην Ελλάδα, ωστόσο είπε ότι έχει τη βούληση να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια επαναρρύθμισης της αγοράς εργασίας και αποκατάστασης των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Για να απαντήσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ότι «τα περιθώρια της ελληνικής κοινωνίας έχουν προ πολλού εξαντληθεί και απαιτούνται άμεσα, όχι λόγια, αλλά συγκεκριμένες πράξεις αποκατάστασης της προστασίας της εργασίας και της Κοινωνικής Ασφάλισης».

Τελικά, αν και πήγαν ως «αντίδικοι» στο Στρασβούργο, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδείχτηκε ότι είχαν κοινούς τόπους στην επιχειρηματολογία και στους στόχους τους. 'Η, όπως λέει ο λαός, «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο», για να προχωράει απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική και να χειραγωγείται ο λαός στην πολιτική και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου...

″Ρ″