Κόντρα στην άγνοια

Ο Βελουχιώτης στη «Δημοκρατία». Ο Φλωράκης στην «ΕΦ.ΣΥΝ». Ο Αδωνης πήρε τα τσεκούρια του, τους κότσαρε και λίγη από στέμμα κι άρχισε να βάζει ιδέες στο ναζιστοφασισταριό που έχρισε πατέρα του έθνους τον Μεταξά, το μισό καθισμένο στα βουλευτικά έδρανα και το άλλο μισό στο εδώλιο του κατηγορουμένου με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης που κυνηγάει κομμουνιστές στο Πέραμα, αντιφασίστες στην τέχνη και άμα λάχει, έως το φόνο, και το γυμναστή της διπλανής πόρτας... Σ' αυτό το νοσηρό κλίμα που θυμίζει επιθεωρησιακή προετοιμασία μιας νύχτας κρυστάλλων made in Greece, που μπερδεύει τη Βάρη με τη Βαϊμάρη και τους κομμουνιστές με τον Κατρούγκαλο, ένα καθόλου αόρατο χέρι καλλιεργεί πρότυπο Βοτανολογικό Κήπο για άνθη του αντικομμουνιστικού κακού. Και δεν έχουν αρχίσει ακόμα οι επίσημες και οι δημόσιες προετοιμασίες για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, που ως γνωστόν κλονίζουν συθέμελα τον ύπνο και τον ξύπνιο των τέως, ιδίως αυτών που απέκτησαν νυν αξιώματα σε αριστερά σχήματα, αριστεροκαμμένες κυβερνήσεις και γκρουπούσκουλα στην παιδική χαρά με τον καισαρικό τίτλο Ρουβίκωνας.

Η υστερική αντικομμουνιστίλα των ημερών που ζέχνει παλιατζαρία της δεκαετίας του '60, του '70, του '80, του '90 και μπόλικη ευρωπαϊκή εκσυγχρονιστίλα στην πορεία του μικρομέγαλου τιμονιέρη απ' το τέσσερα στο τριαντατέσσερα τοις εκατό, καθώς ιππεύει στο διαχειριστικό καρουζέλ μαζί με καβαλάρηδες σαν τον όψιμο μεταπροεδρικό Ομπάμα, θα κορυφωθεί! Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Δεν έχουν μπει στη μάχη ούτε οι αριστεροί της διανόησης του ΕΣΠΑ, ούτε οι στρατιές των κυβερνητικών τζιχάντ της κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή τη φορά, πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά, τα... κονσερβοκούτια θα βγουν απ' τις σωστές κωλότσεπες κι απ' τις κομψές ποσέτ (η τσέπη του σακακιού που φιλοξενεί τώρα πια μια λεπτή ρίγα από αρωματισμένο μαντηλάκι).

Για να πιάσουν ρίζες οι ναζί και να δουλέψουν ως εργαλείο τη νέα τάξη πραγμάτων, χρειάζεται να οργώσει το άροτρο της άγνοιας κάθε σπιθαμή μυαλού που κινείται στο πεδίον της σκέψης κι όχι της μάνας Google, μητέρας πασών των ιδεών. Ειδικά οι αριστεροί αντικομμουνιστές παίζουν εκ του ασφαλούς σε σχέση με τους δεξιούς κι ακροδεξιούς. Αυτοί βασίζονται σ' εκείνο το ήθος και κείνο το ύψος των τέως συντρόφων τους, νυν και αεί κομμουνιστών, που όπως έχουν αποδείξει μέχρι σήμερα, δεν ανοίγουν το στόμα τους να υπερασπιστούν το κόμμα με «προσωπικές» ιστορίες κι εμπειρίες απ' την πάλαι ποτέ κοινή πορεία. Αν το άνοιγαν... μπορεί κι ο αυγερινός να ανέτειλε απ' τη δύση.

Τις άσχημες σκιές, εκείνες τις φθηνές που προσπαθούν να κατεβάσουν το σφυρί και το δρεπάνι, στο μέγεθος του νυχοκόπτη του λιονταριού, το κόμμα και στα βουνά και στα κελιά τις διέλυσε με επιστημοσύνη και τέχνη, με διαλεκτικό φως. Και μια κι ο λόγος για κουλτούρα, σπεύστε στο «Studio» και την «Αλκυονίδα» να δείτε μια εξαιρετική βραζιλιάνικη ταινία, την «ΟΛΓΑ». Είναι η ιστορία μιας ωραίας κομμουνίστριας, Γερμανίδας, Εβραίας, μάνας ανύπαντρης, που έβαλε το σώμα της πρώτα μπροστά από τον ΓΓ του διωκόμενου Βραζιλιάνικου ΚΚ και μετά μπροστά απ' τον αγαπημένο. Σαπισμένη στο ξύλο απ' τους φασίστες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, άφησε την πνοή της στους ναζιστικούς φούρνους. Η ταινία βγήκε το 2004, σάρωσε βραβεία τον επόμενο χρόνο, στις ΗΠΑ παίχτηκε μόνον σε πανεπιστημιακές λέσχες και στην Ελλάδα έφτασε ευτυχώς φέτος πριν τον Ομπάμα. Δείτε την και μετά αξίζει μέχρι και να γκουγκλάρετε, κόντρα στην άγνοια...

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ