Ο πραγματικός τους φόβος ...

«Αλλά η χώρα αυτή δεν θα γίνει Λαϊκή Δημοκρατία. Λαϊκά δικαστήρια εδώ δεν θα στηθούν. Τη λύσαμε αυτή την εκκρεμότητα ιστορικά και δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν».Αυτό είπε ανάμεσα στ’ άλλα ο πρόεδρος της Ν.Δ κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας συζήτησης για τη διαφθορά στη βουλή τη Δευτέρα 10/10 το βράδυ.

Προφανώς και δεν πρόκειται  για μία «συνηθισμένη» για αστό πολιτικό αντικομμουνιστική «ατάκα». Είναι ένα καλά μεθοδευμένο «χτύπημα» με πολλούς αποδέκτες και κυρίως τον ίδιο τον λαό και την επαναστατική πρωτοπορία του το ΚΚΕ.

1.      Προσπαθεί για μία ακόμη φορά να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του ως «κομμουνιστική», επιδιώκοντας έτσι να συκοφαντήσει τα ιδανικά και τις αξίες της αριστεράς, των κομμουνιστών μιας και πολύ καλά γνωρίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αστικής διαχείρισης που απλά εφαρμόζει άλλο «μείγμα» από αυτό που προτείνει η Ν.Δ. Έτσι δηλαδή πάρα τις φραστικές «κόντρες», «βγάζει λάδι» και την ουσία της ακολουθουμένης κυβερνητικής πολιτικής

2.      Η επίκληση της ιστορίας γίνεται αντεστραμμένα. Η αναφορά στη Λαϊκή Δημοκρατία, στην επιδίωξη δηλαδή του λαού να πάρει στα χέρια του το οικονομικό και πολιτικό τιμόνι της χώρας, στη δεκαετία του ’40 εμφανίζεται ως κάτι «κακό» και «αποκρουστικό» που τότε καλώς (με τη βοήθεια φυσικά και των όπλων των «συμμάχων» μας Άγγλων, ΗΠΑ) απόκρουσε το αστικό σύστημα. Η αναφορά στα «Λαϊκά Δικαστήρια» προσπαθεί να σβήσει από την ιστορική μνήμη τη μεγάλη προσφορά των τότε λαογέννητων θεσμών (π.χ Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη) και τις συγκρίσεις με αυτό που ισχύει σήμερα…

3.      Ταυτόχρονα στέλνει και μία προειδοποίηση ως γνήσιος εκπρόσωπος της αστικής τάξης και για το μέλλον. Ότι δηλαδή «δεν πρόκειται να γυρίσουμε στο παρελθόν». Πολύ απλά  στέλνει μήνυμα προς το λαό να «κάτσει στ’ αυγά του» γιατί θα αντιμετωπιστεί κάθε απόπειρά αλλαγής της εξουσίας με τον τρόπο του παρελθόντος. Είναι όμως και μήνυμα προς την ίδια την άρχουσα τάξη να επαγρυπνά» για κάθε ενδεχόμενο γνωρίζοντας πολύ καλά ότι υπάρχει το εξεγερτικό «λίπασμα» και αυτό είναι η καπιταλιστική κρίση, αλλά και η κρίση των αστικών πολιτικών κομμάτων…

4.      Η αναφορά της επίλυσης της «εκκρεμότητας ιστορικά » κυρίως εκφράζει ευχή. Και αυτό γιατί πολύ καλά γνωρίζει ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται και δεν αντιμετωπίζεται, ούτε σταματά με ευχές ή διατάγματα. Το «τέλος της ιστορίας» δεν έχει έρθει ακόμη. Οι ήττες ακόμη και οι πιο οδυνηρές δεν σταμάτησαν την σπειροειδή πορεία της ιστορίας. Τα πισωγυρίσματα είναι προσωρινά. Επομένως οι αστοί και οι εκπρόσωποι τους μπορεί να παίρνουν τα μέτρα τους, όμως και οι «από κάτω» θάρθει ο καιρός που θα πάρουν… τα δικά τους!

 Αλέκος Χατζηκώστας