Η "δίκαιη ανάπτυξη" στο Ελληνικό

Πραγματικά, δεν γνωρίζω πόσοι από μας, που κατοικούμε σε αυτή τη μοναδική χώρα, γνωρίζουν, ή ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει με το Ελληνικό, μια μοναδική, σπάνια σε «προσόντα», έκταση 7,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που θα μπορούσε να γίνει ένα μητροπολιτικό πάρκο, ανοιχτό για τον λαό, με όλες τις απαιτούμενες υποδομές για να το απολαμβάνουν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες από όλη την Αττική. Θα μπορούσε να γίνει ένα μοναδικό καταφύγιο για όλες τις αθλητικές Ομοσπονδίες που καλλιεργούν τα Ολυμπιακά αθλήματα σε επίπεδο Εθνικής Ομάδας. Θα μπορούσε, επιτέλους, να γίνει και το Αθλητικό Μουσείο, που τόσο ανάγκη έχει ειδικά αυτή η χώρα. Και βέβαια, χώροι πολιτισμού και σωστής ψυχαγωγίας.

Ωραία όλα αυτά, θα μου πείτε, στη θεωρία… Όχι, αν εμείς οι κάτοικοι αυτής της χώρας συνειδητοποιούσαμε τι πρόκειται να φτιάξει αυτό το αιωνίως ανώνυμο πολυεθνικό κεφάλαιο και σε ποιους θα απευθύνεται.

Ίσως τότε να πηγαίναμε καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες, να σώσουμε το χώρο, που σκοπεύουν να τον μετατρέψουν σε μαρίνες, πολυτελείς κατοικίες και πλαζ, κέντρα διασκέδασης, καζίνα και ότι άλλο συνοδεύει αυτόν τον τύπο ανάπτυξης.

Πραγματικά διερωτώμαι: Ο πολιτικός κόσμος της χώρας (πλην του ΚΚΕ) δεν έχει υπόψη του αυτά που θα γίνουν στο Ελληνικό; Δεν βλέπουν ότι με αυτά τα σχέδια «ανάπτυξης», θα δημιουργηθεί ένα τεράστιο «μπορντέλο» πολυτελείας;…

Και καλά αυτοί. Το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Θα παραμείνουμε απαθείς θεατές σε ένα έργο που καταστρέφει, από κάθε άποψη, τη ζωή μας; Θα πιστέψουμε τα παραμύθια ότι αυτό που θα γίνει στο Ελληνικό είναι η «δίκαιη ανάπτυξη», που υπόσχεται η κυβέρνηση; Ε, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας…

Νίκος Γεωργόπουλος