Οδός άνω κάτω

1. Η τελετή για την ορκωμοσία του Τραμπ ήταν μια νίκη του θεάματος. Η ομιλία του ένα ακόμη νοσηρό σχέδιο ενός εξουσιομανούς που κρύβεται πίσω από την αμερικανική σημαία. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν σηκώνει παρεξηγήσεις, συνάδει με το ακροδεξιό ακροατήριό του. Πρόκειται για μεσαίωνα, στον οποίο όχι μόνο οφείλουμε υποταγή άλλα και να κατηχηθούμε στην ουσία του.

2. Εντύπωση μου προκάλεσαν οι πάσης φύσεως αναφορές για τον απερχόμενο Πρόεδρο Ομπάμα, όλες επαινετικές, κυρίως για τους θαυμάσιους λόγους, την ευγενική μορφή και την άνεση με την οποία χειρίστηκε τα ΜΜΕ, που τον λάτρεψαν για μια οκταετία. Αλλά το Γκουαντάναμο, παρά τις διακηρύξεις, είναι ακόμα ανοικτό, στο Αφγανιστάν η ανθρωπιστική κρίση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και χάος επικρατεί στη Λιβύη, ο εξοπλισμός της αντιπολίτευσης στη Συρία γέννησε τους τζιχαντιστές. Ναι, ευγενής και ιδιαίτερη φυσιογνωμία ο Μπαράκ Ομπάμα, όμως την ωμότητα την υπηρέτησε όπως όλοι οι προηγούμενοι Πρόεδροι των ΗΠΑ.

3. Ας θυμηθώ τον Βολταίρο: «Δεν υπάρχει πιο απαίσιο πλάσμα από τη μαϊμού που για λίγο καιρό της έδωσαν τη δυνατότητα να εξωτερικεύσει τα ένστικτα της τίγρης που κρύβει μέσα της». Οι υπόδικοι χρυσαυγίτες έδωσαν μία ακόμα παράσταση βίας εισβάλλοντας σε ένα σχολείο στο Πέραμα που δέχτηκε προσφυγόπουλα. Αυτοί που με κάνουν έξαλλο περισσότερο και από τους χρυσαυγίτες είναι η φαύλη υποκρισία κάποιων σοβαροφανών δημοσιογράφων που, μέσα στον περιορισμένο τους ορίζοντα, την ακρισία και την κοινότυπη αναπαραγωγή της αμορφωσιάς τους, εξαντλούν κάθε τυπολατρία υπερασπιζόμενοι τα δημοκρατικά δικαιώματα των χρυσαυγιτών: «Είναι το τρίτο κόμμα» τονίζουν, καθιστώντας εαυτούς συνένοχους των πράξεων και των επιδιώξεων της φαιάς πανούκλας. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και η αναζήτηση της αλήθειας έχουν κόστος, υψηλό.

4. Το σύνδρομο του παπαγάλου έχει χτυπήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οπου σταθεί και όπου βρεθεί, επαναλαμβάνει μονότονα και εμμονικά: «εκλογές - εκλογές»! Σε μια ονειρική κατάσταση, ομιλεί για την παράταξή του σαν να πρόκειται για μια άλλη, άγνωστη σε εμάς, χωρίς παρελθόν, που αναδύθηκε από το πουθενά με μοναδικό σκοπό να υπηρετήσει τον Κούλη ώστε να γίνει πρωθυπουργός. Τα παιχνίδια που παίζει το υποσυνείδητο είναι πολύ ενδιαφέροντα, και στην περίπτωση αυτή ο Κούλης εμφανίζεται σαν το άλτερ έγκο του Αλέξη. Βέβαια, ο τρόπος που χτυπιούνται μεταξύ τους δεν επαληθεύει τη σκέψη μου, και ομολογώ πως είναι πιο εύκολο να αποδείξει κάποιος την ύπαρξη του Θεού παρά να μιλήσει για τη σύγκλιση δύο εξουσιομανών. Και οι δύο, ωστόσο, έχουν πάρει απαλλαγή από την πραγματικότητα, δεν εννοούν αυτά που λένε και είναι τόσο ισχυρογνώμονες που δεν επιδέχονται θεραπεία. Το μέλλον θα τους φέρει πολύ κοντά.

5. Η επιστροφή του Γιωργάκη είναι το τελευταίο ανέκδοτο στην πιάτσα. Εκεί που φάνηκε πως είχε εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή και συνέχιζε την ανέφελη ζωή του, τον έπεισαν να συναντήσει την Φώφη. Στο «μικρό διαμέρισμα» της προέδρου του ΠΑΣΟΚ χώρεσε ο ΓΑΠ, με τη νωθρή και μεμψίμοιρη σκέψη του, ενώ αναμένονται και άλλες «προσωπικότητες», απελπισμένες, έρμαια της ακατανίκητης επιθυμίας για ...εξουσία! Οσο υποκρίνονται ότι μας είναι χρήσιμοι, τόσο θα πέφτουν και πιο χαμηλά, παρηκμασμένα απολειφάδια ενός ανύπαρκτου κόσμου.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ