Ενόχληση; Ποια ενόχληση;

Την αγωνία της κυβέρνησης να χαράξει μια πειστική υπερασπιστική γραμμή των αντιλαϊκών της επιλογών, παρουσιάζοντάς τες ως προϊόν «πιέσεων» και «εκβιασμών», εκφράζει ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας.

Σε συνέντευξή του, ισχυρίστηκε ότι η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» έχει «κολλήσει», λόγω της «ενόχλησης κάποιων από την επιτυχία της κυβέρνησης στην επίτευξη των στόχων που όριζε η συμφωνία του 2015», επειδή «δεν θέλουν να αποδεχθούν πως μία κυβέρνηση αριστεράς μπορεί να δώσει λύσεις και διέξοδο» κι επειδή «αποδείξαμε πως οι κυβερνήσεις έχουν το δικαίωμα να κάνουν επιλογές ακόμα και μέσα στα στενά πλαίσια μιας συμφωνίας κι αυτό προφανώς ενοχλεί». Λέει, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση τιμωρείται από τους «σκληρούς» του κουαρτέτου, επειδή πήρε κάποια φιλολαϊκά τάχα μέτρα παρά τους περιορισμούς και αυτός είναι λόγος να τη στηρίξει ο λαός.

Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο.

Μόλις πριν από λίγες ώρες, η κυβέρνηση σχολίαζε από μόνη της ότι η πρόοδος στην εφαρμογή του προγράμματος αναγνωρίστηκε από όλους στο Γιούρογκρουπ, πράγμα το οποίο είπε και δημόσια ο Ντάισελμπλουμ. Επίσης, μόνο τον τελευταίο μήνα να ψάξει κανείς, θα βρει πάμπολλες δηλώσεις θαυμασμού των Ευρωπαίων «εταίρων» για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τα συμφωνηθέντα με το μνημόνιο. Ξεχωρίζει ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, που έλεγε τις προάλλες περιχαρής ότι «η ελληνική κυβέρνηση έπραξε πολλά και κατάφερε πολλά, καθώς πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά επί πολλά, πολλά χρόνια».

Για ποια ενόχληση μιλάει, επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιον προσπαθεί με τέτοιες γαλιφιές να κοροϊδέψει;