Δυσκολεύεται να "ξεχωρίσει" ...

Πολλά γράφτηκαν για τη συμπλήρωση ενός χρόνου του Κυρ. Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ, με τη ΝΔ να προσπαθεί επίμονα να υπερτονίσει τις όποιες υπαρκτές «διαχωριστικές γραμμές» που τη χωρίζουν από τον έτερο πόλο της κυβερνητικής εναλλαγής, τον ΣΥΡΙΖΑ, εστιάζοντας στο ότι εκείνοι μπορούν ως κυβερνητικοί διαχειριστές να προωθήσουν με μεγαλύτερη συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική, γιατί «πιστεύουν» τις «μεταρρυθμίσεις» - αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, και γι' αυτό σε αντίθεση με τους «λαϊκιστές» του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα «χαϊδεύουν αυτιά» (η περιβόητη «συμφωνία αλήθειας»), θα συγκροτήσουν κυβερνητικό επιτελείο «ανεπηρέαστο» από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, θα εφαρμόσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου όπως π.χ. φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων μια ώρα αρχύτερα, και με βάση αυτά θα διαπραγματευτούν τους στόχους της αστικής τάξης και στο εξωτερικό πιο αποτελεσματικά.

Την ίδια ώρα, βέβαια, η πραγματικότητα δείχνει ότι οι υπαρκτές διαφορές ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και ο ανταγωνισμός τους συνίστανται στο ποιος και με ποιον τρόπο θα υπηρετήσει καλύτερα τη διεύρυνση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η τέτοια στοχοπροσήλωσή τους και η στρατηγική ταύτιση των αστικών κομμάτων δίνουν και τη βάση των μεταξύ τους συγκλίσεων, όπου και όποτε αυτό απαιτείται, για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Τα παραδείγματα της τέτοιας σύγκλισης κυβέρνησης και ΝΔ, πάμπολλα: Από τις βασικές πρεμούρες της ΝΔ είναι να κλείσει η δεύτερη «αξιολόγηση», η κριτική της δε προς την κυβέρνηση είναι ακριβώς ότι «αργοπορεί». Και πώς αλλιώς, εφόσον το κλείσιμό της και το πέρασμα της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας στο καθεστώς της λεγόμενης ποσοτικής χαλάρωσης από πλευράς ΕΚΤ, σημαίνει απελευθέρωση πρόσθετων κονδυλίων και ευκολότερο δανεισμό για την παραπέρα στήριξη ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. «H ποσοτική χαλάρωση λήγει το τέλος του 2017. Εμείς πότε θα πάρουμε ρευστότητα με αυτή την κυβέρνηση; Εμείς θα κρατάμε ομπρέλα όταν οι άλλοι παίρνουν λεφτά;» διερωτάτο, μιλώντας στο STAR ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Ν. Δένδιας.

Την ίδια βάση και τον ίδιο στόχο έχει η κοινή πρεμούρα κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης για την «επαναδιαπραγμάτευση» των πλεονασμάτων που έχουν συμφωνήσει σε προηγούμενη φάση με τους δανειστές, όταν ψήφιζαν από κοινού το 3ο μνημόνιο.

Πάντα με άγχος για την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου, η ΝΔ από τη μία κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με τα μέτρα της «συνθλίβει την κοινωνία», εστιάζοντας στο ζήτημα της «υψηλής φορολογίας», αλλά «δείχνοντας» ξεκάθαρα ότι αναφέρεται στο κεφάλαιο, και από την άλλη την κατηγορεί για «παροχολογία» με αφορμή π.χ. τα ψίχουλα προς τους συνταξιούχους (η ...13η σύνταξη), κάνοντας σαφές ότι στην πράξη δεν πρόκειται να ξεφύγει στο παραμικρό απ' όσα συμφωνήθηκαν - σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Βερολίνο, Παρίσι, Αθήνα, κι όπου αλλού - για την ανάταξη της εγχώριας αστικής οικονομίας και τη διασφάλιση χρηματοδότησης και νέων κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η κριτική της ΝΔ προς την κυβέρνηση για τις ιδιωτικοποιήσεις. «Τις κάνει, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και δεν τις πιστεύει», είναι η μόνιμη επωδός στελεχών της ΝΔ, την ώρα βέβαια που ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διεκδικούν ...δάφνες για τις επιδόσεις τους, η δε πίεση που δέχονται από τη ΝΔ ουσιαστικά βάζει πλάτη για να τις επιταχύνουν και να τις διευρύνουν.

Παραπέρα, βγάζουν μάτι η «συναίνεση», η «συνεννόηση», η «ενότητα» - όροι όλοι που οι ίδιοι οι αστοί χρησιμοποιούν για το ζήτημα - που παρέχει η ΝΔ στον άλλο στόχο της αστικής τάξης, αυτόν της γεωστρατηγικής αναβάθμισής της στους ευρύτερους συσχετισμούς δυνάμεων και ανταγωνισμούς της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης, που είναι δεμένη άρρηκτα με την επιχείρηση ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.

Π.χ. οι θέσεις της για το Κυπριακό, ενώ εντείνονται τα παζάρια με βάση διχοτομικά σχέδια, άκρως επικίνδυνα για το λαό, στο φόντο ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κέντρων και πολυεθνικών για τα κοιτάσματα και τους δρόμους της Ενέργειας.

Αντίστοιχα, είναι καθαρή η στοίχιση της ΝΔ πίσω από την κυβέρνηση σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ακόμα πιο ενεργή συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες, π.χ. για την έλευση της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, την παροχή βάσεων και άλλων υποδομών στις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για τις βρωμοδουλειές τους στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τη συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όπως η SEA GUARDIAN και η SOPHIA, αντίστοιχα.

Η σύμπλευση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγράφεται και στο λεγόμενο θεσμικό επίπεδο, αυτό της πολυδιαφημισμένης συνταγματικής αναθεώρησης, όπου μπορεί μεν να προτάσσουν διαφορετικά άρθρα προς ξαναγράψιμο, ωστόσο και οι δυο πλευρές (του ίδιου νομίσματος) συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι χρειάζεται «εκσυγχρονισμός» του θεσμικού πλαισίου του αστικού κράτους, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Τέλος, σε στενή σύνδεση με τη λειτουργία του αστικού κράτους στις σύγχρονες συνθήκες ήταν και ο καβγάς που ξέσπασε τελευταία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σχετικά με το αν έκανε ή όχι η κυβέρνηση προσλήψεις στο Δημόσιο. Κοινή συνισταμένη και των δύο, «το μικρότερο, πιο λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος», με λιγότερο, φτηνότερο και εξειδικευμένο προσωπικό, κομμένο και ραμμένο να εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, για τις οποίες από κοινού πασχίζουν.

Μετά απ' όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι μια πλευρά της κριτικής που δέχεται η ΝΔ από αστικά επιτελεία, είναι ότι παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, δύσκολα «ξεχωρίζουν» οι δικές της προτάσεις, όπως και οι δικές της ικανότητες στον εγκλωβισμό του λαού, από τα αντίστοιχα «προσόντα» του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με την δεδομένη στήριξη της ΝΔ στους αντιλαϊκούς στόχους του κεφαλαίου, είναι κι αυτό ένα απαραίτητο στοιχείο για να πάρει το «χρίσμα» της κυβερνητικής διαχείρισης των αστικών συμφερόντων...

Θ. Μπ.