Ο "γνωστός του γνωστού" ... και οι κίνδυνοι για το λαό

Στα «απόνερα» της εκλογής Τραμπ, χτες έγινε πιο έντονη η συζήτηση για το κατά πόσο η κυβερνητική αλλαγή στις ΗΠΑ θα επηρεάσει τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα της Ελλάδας, καθώς διάφοροι σύμβουλοι του Τραμπ, που προαλείφονται για υπουργοί, είχαν εκφραστεί υπέρ τού να αποκατασταθούν οι «κλονισμένες» σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία. Απαντώντας στο επιχείρημα ότι μ' αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα «χάσει πόντους» στον περιφερειακό ανταγωνισμό με την Τουρκία, η κυβέρνηση διέδιδε ότι έριξε έγκαιρα «γέφυρες» προς το επιτελείο του Τραμπ και ότι οι στενές σχέσεις ορισμένων κυβερνητικών στελεχών με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων εγγυώνται τη στάση που θα κρατήσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση έναντι της Ελλάδας. Αλλοι, πάλι, ανακάλυψαν δυο - τρεις περιπτώσεις Ελληνοαμερικανών συμβούλων του Τραμπ, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα προωθήσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας από τη νέα κυβέρνηση.

Αν η κατάσταση στη γειτονιά μας δεν κρεμόταν από μια κλωστή, εξαιτίας των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου, η συζήτηση για «τον γνωστό του γνωστού που ξέρει τον τάδε υπουργό του Τραμπ και θα του μιλήσει για τα δικά μας», θα ήταν γραφική. Το ζήτημα είναι το εξής: Η ελληνική αστική τάξη έχει επενδύσει στη γεωπολιτική της αναβάθμιση έναντι της Τουρκίας, σε μια περιοχή με μεγάλο ενδιαφέρον για τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επομένως και για τις ΗΠΑ, η στρατηγική των οποίων υπαγορεύεται από τα γενικά συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλιακών ομίλων. Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι οποιαδήποτε «επιρροή» στη διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής είναι θέμα διασυνδέσεων και γνωριμιών. Πολύ περισσότερο, όμως, είναι επικίνδυνο για το λαό να ταυτίζει τα συμφέροντά του με εκείνα των εκμεταλλευτών του και να πιστεύει ότι οι «καλές» σχέσεις με τη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη είναι προϋπόθεση για την ασφάλεια και τη σωτηρία του, όταν ισχύει το ακριβώς αντίθετο.