Ανασχηματισμός: Σε βλέπω σαν Φίλη

Κάθε φορά που γίνεται ανασχηματισμός θυμάμαι ένα μέτριο ανέκδοτο από τα παλιά. Είναι λέει σε μια φυλακή με άθλιες συνθήκες διαβίωσης μαζεμένοι οι κρατούμενοι. Πηγαίνει ο διευθυντής της φυλακής και τους ανακοινώνει με στόμφο: Σήμερα κρατούμενοι, θα αλλάξετε κάλτσες! Γιούπιιιιιιιι, χαρές και πανηγύρια από τους κρατούμενους. Και συνεχίζει ο διοικητής: Εσείς οι από εδώ θα αλλάξετε κάλτσες με τους από εκεί. ..

Ωστόσο θα ήθελα στο σύντομο σημείωμα μου για τον ανασχηματισμό να δώσω τον περισσότερο χώρο στον πρώην υπουργό Παιδείας, Νίκο Φίλη. Ο λόγος που το κάνω είναι γιατί διαπίστωσα τελευταία με έκπληξη ότι πάει να δημιουργηθεί ένα κλίμα λύπησης, εκτίμησης ή ακόμα και συμπάθειας προς τον πρώην υπουργό. Μνήμη χρυσόψαρου έχουμε, δεν περιμέναμε τον ανασχηματισμό για να το διαπιστώσουμε, αλλά όχι κι έτσι…

Η όποια συμπάθεια προς το πρόσωπό του φαίνεται να έχει δημιουργηθεί από το γεγονός ότι εκπαραθυρώθηκε κατ’εντολή του Ιερώνυμου. Και γιατί θα πρέπει να δείξω συμπάθεια; Ο ίδιος, ως Υπουργός, δεν τον έκανε συνομιλητή για ζητήματα παιδείας; Όπως λέει ο λαός, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.

Ενδεχομένως να μπορούσα να δείξω συμπάθεια προς έναν άνθρωπο ο οποίος «διώκεται» για τις ιδέες του. Αλλά υπό προϋποθέσεις:

Θα έπρεπε πραγματικά κάποιος να διώκεται. Να υποστηρίζει τις αξίες του σε δύσκολες συνθήκες και να πληρώνει ακριβά το τίμημα για αυτή του τη στάση. Όταν λέω ακριβά δεν εννοώ να χάσει ένα υπουργείο. Χιλιάδες διώχθηκαν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν και παρέμειναν πιστοί σε ο,τι υποστήριζαν. Δεν το διαπραγματεύτηκαν ούτε για ένα λεπτό.

Άλλη μια προϋπόθεση θα ήταν να επρόκειτο για κάποιον άνθρωπο του οποίου η συνολική στάση θα ήταν άξια στήριξης, ακόμα κι αν διαφωνούσα πολιτικά μαζί του. Ένας άνθρωπος που ψήφιζε μνημόνια, αντιλαϊκούς νόμους και ό,τι άλλο μαυρίζει τις ζωές μας δεν αξίζει τον πολιτικό μου οίκτο. Ιδιαίτερα δε, αν ο ίδιος ενίοτε εμφανίζεται με την αλαζονεία και την έπαρση που κάνει εξαιρετικά επιτυχημένο τον χαρακτηρισμό «Πάγκαλος του ΣΥΡΙΖΑ» που του αποδόθηκε.

Ακόμα, θα έδειχνα κάποια συμπάθεια αν ο ίδιος αυτός που «διώκεται» παρέμενε σταθερός στις απόψεις του και δεν έμπαινε στη διαδικασία να ανασύρει φτηνά επικοινωνιακά κόλπα, όπως το να ψάλλει το «Τη Υπερμάχω» παρέα με τον Άδωνι, όταν μάλλον υποψιασμένος για ο,τι θα συνέβαινε προσπαθούσε να κλείσει το μάτι ότι θα αλλάξει μυαλά.

Δεν ξεχνώ τις δηλώσεις του για τα μακαρόνια, δεν ξεχνώ την υπεροψία σε δηλώσεις και δημόσιες παρουσίες, δεν ξεχνώ τα ψέματα, τους ψευτολεονταρισμούς, τις κάλπικες υποσχέσεις, την επιτυχή υπεράσπιση της κυβερνητικής πολιτικής και προπαγάνδας που υπηρέτησε από διάφορες θέσεις. Δεν ξεχνώ ότι έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του ώστε σήμερα η λέξη Αριστερά να μοιάζει περίπου σαν προσβολή. Καμία συμπάθεια. Κανένας οίκτος. Καμία δεύτερη σκέψη. Σε βλέπω σαν Φίλη, όχι σαν φίλο. Άλλωστε, οι μεγαλύτεροι εχθροί έρχονται ντυμένοι φίλοι.

ΥΓ. Είναι αυτονόητο ότι το γεγονός πως η Εκκλησία επηρεάζει την πολιτική ζωή, έχει λόγο για τη σύνθεση κυβερνήσεων και την εφαρμογή πολιτικών στο χώρο της Παιδείας μπορεί μόνο να χαρακτηριστεί μεσαιωνικός σκοταδισμός. Αλλά και πάλι, βρίσκει και τα κάνει…

2310net