Οι ΗΠΑ επί Προεδρίας Ομπάμα ...

Η "αγιοποίηση" των ΗΠΑ και του Προέδρου τους, Μπαράκ Ομπάμα, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ΕΡΤ, τα άλλα αστικά κόμματα και ΜΜΕ, απογειώθηκε έως χτες το απόγευμα που έφυγε από τη χώρα, και είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα. Επίσης, χτες η ομιλία του στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» χαρακτηρίστηκε ως «παρακαταθήκη για τη δημοκρατία». Οι ύμνοι του στη «δημοκρατία και την ελευθερία», που δήθεν πρεσβεύουν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι άλλες ρητορείες και η δήθεν ευαισθησία για τους κατατρεγμένους του κόσμου - που δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και των ΗΠΑ - ήταν τα «όπλα» για να καμουφλάρει αυτό που πραγματικά είναι και ο Ομπάμα: Ενας γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπος του κεφαλαίου. Αυτό υπηρέτησε σε όλη τη θητεία που φτάνει στο τέλος της, καταφέρνοντας, είναι η αλήθεια, με ιδιαίτερη μαεστρία να «παραμυθιάζει» το λαϊκό κόσμο. Ο Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, που αναδείχτηκε το 2008 εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, εμφανίστηκε ως ο «ανανεωτής», ο φιλειρηνιστής (μάλιστα πήρε προκαταβολικά και Νόμπελ Ειρήνης για τις προθέσεις του), που θα άλλαζε τον κόσμο. Ετσι γιορτάστηκε η νίκη του τότε από τους εδώ οπορτουνιστές του Συνασπισμού, τους λεγόμενους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες ανά τον κόσμο. Τα ίδια μας έλεγαν για τον «άνεμο αλλαγής στην ΕΕ» με την εκλογή του Ολάντ ή του «ανανεωτή» Ρέντσι.

Ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο "κατάλληλος" άνθρωπος τη συγκεκριμένη συγκυρία για να εκφράσει πολιτικές στήριξης της ανάκαμψης των κερδών των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, για να ξεπεραστεί η κρίση, δίνοντας και κάποια «ψίχουλα» στο λαό. Το μείγμα διαχείρισης που εφάρμοσε ο Ομπάμα ήταν πιο επεκτατικό σε σχέση με αυτό που εφαρμόστηκε σε κράτη της ΕΕ, με περισσότερες δημόσιες επενδύσεις, ειδικά στην πρώτη τετραετία, αλλά δεν άλλαξε ουσιαστικά τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, ενώ ακόμα και με αναιμική ανάπτυξη (το ΑΕΠ «τρέχει» σήμερα με 2%), οι ταξικές ανισότητες αντί να μειωθούν, διευρύνθηκαν. Δηλαδή και από την... ανάπτυξη κερδισμένοι βγήκαν οι καπιταλιστές. Ιδού ορισμένα στοιχεία για τα πεπραγμένα της «φιλολαϊκής» διακυβέρνησης Ομπάμα:

• Το κατώτατο ωρομίσθιο σε ομοσπονδιακό επίπεδο εξακολουθεί να παραμένει από το 2009 στα 7,25 δολάρια (υποσχέσεις που υπάρχουν για αύξηση στα 10,5 δολάρια αφορούν μόνο περίπου 10 εκατομμύρια συμβασιούχους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους). Ενώ, όπου συζητιέται για ωρομίσθιο πάνω από 13 δολάρια, αυτό αφορά ουσιαστικά εργαζόμενους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας. Πρέπει, επίσης, να παρθεί υπόψη ότι στις ΗΠΑ η εργοδοσία και το κράτος δεν «επιβαρύνονται» με ασφαλιστικές εισφορές και εισφορές Υγείας - Πρόνοιας, για τις οποίες πληρώνει απευθείας ο εργαζόμενος από την τσέπη του σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Ο μισθός, δηλαδή, στις ΗΠΑ αφορά αυτό που εμείς λέμε «μεικτά».
• 50 εκατ. άνθρωποι δεν καλύπτουν τα καθημερινά έξοδα για τη διατροφή τους και αναγκάζονται να σιτίζονται με κουπόνια.
• 43 εκατ. Αμερικανοί εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε για μία μέρα άδεια ασθενείας μετ' αποδοχών.
• Περίπου 16 εκατ. παιδιά και έφηβοι στις ΗΠΑ εξαρτούν τη διατροφή τους από τα κουπόνια πρόνοιας. Δηλαδή, το 20% του παιδικού και νεανικού πληθυσμού!
• Μόλις 11% των Αμερικανίδων απολαμβάνουν άδεια μητρότητας.
• Η επίσημη ανεργία εμφανίζεται γύρω στο 5%, ωστόσο αυτό είναι πλασματικό, γιατί καλύπτεται από τη διευρυμένη μερική απασχόληση, αλλά και από το γεγονός ότι πολλοί μακροχρόνια άνεργοι δεν πηγαίνουν να καταγραφούν.
• Το λεγόμενο σύστημα Υγείας «Obamacare», που εμφανίζεται ως το «καμάρι» της πολιτικής Ομπάμα, γιατί λέει έδωσε πρόσβαση σε 45 εκατομμύρια ανθρώπους που πριν δεν είχαν, στην πραγματικότητα είναι ένα αλισβερίσι με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας για συγκεκριμένες παροχές με κρατική στήριξη και περιλαμβάνει και πρόσθετες χρεώσεις, όπως λέγεται, «χαμηλού κόστους». Δεν πρόκειται, δηλαδή, για δωρεάν σύστημα Υγείας.

Το ίδιο αντιλαϊκή όπως στην οικονομία είναι η εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε η διοίκηση Ομπάμα, που συνέχισε και διεύρυνε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μεγαλώνοντας τα καραβάνια των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών, για τους οποίους και στη χώρα μας ...ο Αμερικανός Πρόεδρος εξέφρασε τη συμπόνοια του. Ιδού λοιπόν «τα έργα και οι ημέρες» του «ανθρωπιστή» και όλο «υψηλές αξίες» Ομπάμα:

• Το 2009 συνέχισε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που είχε ξεκινήσει η διοίκηση του Προέδρου Τζορτζ Μπους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
• Το φθινόπωρο του 2011 γίνεται η επέμβαση στη Λιβύη για την ανατροπή του πρώην συμμάχου τους Μ. Καντάφι (όταν αυτός άρχισε να κάνει ανοίγματα στα ενεργειακά παζάρια με τη Ρωσία και την Κίνα).
• Θα ακολουθήσει η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» με τις αλλαγές των αστικών καθεστώτων σε Τυνησία και Αίγυπτο, με το πρόσχημα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, όπου στην πραγματικότητα στηρίχτηκαν και ισλαμιστικές οργανώσεις βγαλμένες από τα φυτώρια των μυστικών υπηρεσιών, όπως οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», ενώ μεταφέρθηκαν ένοπλοι τζιχαντιστές, τεχνογνωσία και μεγάλες ποσότητες οπλισμού τόσο στην Αφρική όσο και στη Μέση Ανατολή.
• Αρχές Αυγούστου 2012, ο Ομπάμα υπέγραψε διάταγμα για μεγάλη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης» στη Συρία, στο οποίο σημειωνόταν απροκάλυπτα και με τον πιο επίσημο τρόπο η ανάμειξη της CIA στη χώρα, στα ...πρότυπα της προηγούμενης επέμβασης στη Λιβύη. CIA και μυστικές υπηρεσίες, ΝΑΤΟ, θέριεψαν το φαινόμενο του «Ισλαμικού Κράτους» και διεύρυναν το αιματοκύλισμα του συριακού λαού. Αρχικά ως «εργαλείο» για την αλλαγή μη αρεστών καθεστώτων και σήμερα, με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», ως «πολυεργαλείο» για νέες επεμβάσεις για το ξαναμοίρασμα της πίτας στην Ενέργεια, στους δρόμους μεταφοράς της, στις σφαίρες γεωστρατηγικής επιρροής, στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με άλλα κέντρα όπως η Ρωσία.
• Καθοριστική είναι επίσης η συμβολή της κυβέρνησης Ομπάμα στο αιματοκύλισμα που συνεχίζεται στην Ουκρανία στην ίδια αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του "ανθρωπισμού", της «ανωτερότητας» και των «υψηλών αξιών» των ΗΠΑ, που έκρυψε ο Ομπάμα με τη ρητορεία του, που έκαναν φυσικά «γαργάρα» και οι εδώ κυβερνώντες. Τα περί στήριξης του Αμερικανού Προέδρου στην «εθνική υπόθεση» της «απομείωσης του χρέους» που «πουλάνε», ή τα περί συμμαχίας με τις ΗΠΑ που θα εξασφαλίσει σταθερότητα και ασφάλεια, αφορούν στις υποθέσεις και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, που συμπαρατάσσεται με τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες και τους σχεδιασμούς τους για να αναβαθμίσει τη θέση της. Η όποια στήριξη από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα εντάσσεται στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και το μόνο που εγκυμονεί είναι η μεγαλύτερη εμπλοκή του λαού μας στα νέα μακελειά που ετοιμάζουν.

Δ. Κ.