Δημιουργία του ΠΑΜΕ: Μια επιλογή που δικαιώθηκε

Στις 19 και 20 Νοέμβρη θα γίνει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.

Του ΠΑΜΕ, που όταν πρωτοδημιουργήθηκε, αντιμετωπίστηκε από τις παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση») και όχι μόνο, είτε με χλευασμό είτε και ως ενέργεια διάσπασης της οργανωτικής ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος, είτε ως κομματικός βραχίονας και παράταξη του ΚΚΕ.

Το ΠΑΜΕ, όμως, ήταν και είναι μέτωπο συσπείρωσης οργανώσεων της εργατικής τάξης, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα, συνδικαλιστών, που παλεύει με γραμμή ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου και με πλαίσιο διεκδικήσεων με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Παλεύει για την απαλλαγή του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος από τη θηλιά του εργοδοτικού και κυβερνητικού ελέγχου στα συνδικάτα.

Γι' αυτό κυρίως πολεμήθηκε άγρια από την εργοδοσία, η οποία με το αλάθευτο ταξικό της κριτήριο διέβλεπε και σωστά τον αντίπαλό της και τον κίνδυνο που συνιστούσε και συνιστά γι' αυτήν το ΠΑΜΕ.

Η βασική συμβολή του ΠΑΜΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα

17 χρόνια μετά τη δημιουργία του, ακόμα και εργαζόμενοι και εργαζόμενες που για διάφορους λόγους δεν έχουν απαγκιστρωθεί από τα γρανάζια της εργοδοσίας και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, λένε με διάφορους τρόπους ότι αν κάποιος όλα αυτά τα χρόνια στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος αντιστάθηκε στην αντιλαϊκή λαίλαπα που εξαπέλυσαν το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, αξιοποιώντας και την καπιταλιστική κρίση, ήταν το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα του, οι Επιτροπές Αγώνα, οι αγωνιστές συνδικαλιστές που συσπειρώνονται σε αυτό και το συγκροτούν. «Ευτυχώς που είστε και εσείς και κάτι κράτησε και κρατάει», λένε.

Κι έχουν δίκιο, η δημιουργία του ΠΑΜΕ ήταν μια ιστορικής σημασίας πρωτοβουλία, μια επιλογή που δικαιώθηκε απόλυτα. Οχι μόνο γιατί το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε να γίνουν αγώνες με αποτέλεσμα την καθυστέρηση, την επιβράδυνση στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Οχι μόνο γιατί έδωσε σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς μάχες για να αποσοβήσει απολύσεις, για να πληρωθούν απλήρωτοι εργαζόμενοι, για μέτρα προστασίας κ.ά., πολλές φορές με αποτελέσματα. Οχι μόνο γιατί έδωσε και δίνει τη μάχη για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι και άλλα πολλά θετικά που εμπεριέχει η δράση του.

Το βασικό και κύριο που δικαιώνει την επιλογή για τη δημιουργία του και σήμερα επιβάλλει την παραπέρα ενδυνάμωσή του, είναι ότι προστάτεψε ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού της κινήματος από την αντίληψη του κοινωνικού εταιρισμού, της ταξικής συνεργασίας.

Εναντιώθηκε και προφύλαξε ένα σημαντικό κομμάτι εργαζομένων από το μεγάλο παραμύθι της αστικής τάξης και των κομμάτων της, ότι από μέρους των εργαζομένων είναι αναγκαίες οι θυσίες για να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι, και πως αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος να επανέλθουν αυτά που έχασαν, για να έχουν δουλειά.

Εναντιώθηκε στην προσπάθεια οι εργαζόμενοι να μειώσουν τις απαιτήσεις τους και έβαλε το ζήτημα των διεκδικήσεών τους με κριτήριο ποιος παράγει και ποιος δικαιούται να καρπώνεται τον πλούτο που παράγεται και πάνω σε αυτήν τη βάση την ανάγκη και τη δυνατότητα κάλυψης των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Αρνήθηκε να στηρίξει τη μια ή την άλλη προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, της εναλλαγής των κομμάτων στην κυβέρνηση, για να αλλάξει δήθεν προς το καλύτερο η ζωή των εργαζομένων, όπως έκαναν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΜΕΤΑ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Κράτησε έτσι αξιόμαχο και ετοιμοπόλεμο και χωρίς αυταπάτες για λύσεις από τα πάνω και για ικανοποίηση αιτημάτων χωρίς σύγκρουση με τους καπιταλιστές, το κράτος τους και τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες, ένα σημαντικό κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος. Κομμάτι αναγκαίο, που θα αποτελέσει την ατμομηχανή της αναγκαίας ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Απαιτούνται άμεσα βήματα στην οργάνωση και τον ταξικό προσανατολισμό της εργατικής τάξης

Η κατάσταση, όμως, δεν επιτρέπει καμία αυτοϊκανοποίηση και εφησυχασμό. Απαιτεί να γίνουν γρήγορα αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης και στον ταξικό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό της πάλης της, γιατί αυτά είναι ουσιαστικές προϋποθέσεις για να βελτιωθεί η ικανότητά της να αμυνθεί, όσο και κυρίως να αντεπιτεθεί.

Ποια κατάσταση απαιτεί αυτά τα άμεσα αποφασιστικά βήματα;

Πρώτον: Το γεγονός ότι οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και πως η περιοχή μας είναι θέατρο εκδήλωσης και σύγκρουσης αυτών των αντιθέσεων.

Αυτό σε συνδυασμό με την προσπάθεια της εγχώριας αστικής τάξης (τα συμφέροντα της οποίας προσπαθεί να κατοχυρώσει η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα) να αναβαθμίσει τη θέση της, εμπλεκόμενη στους ανταγωνισμούς για τη λεία των πρώτων υλών και τους δρόμους περάσματος αυτών, εκθέτει την εργατική τάξη της χώρας μας σε τεράστιους κινδύνους. Το μακέλεμα του λαού μας για αυτά τα συμφέροντα δεν είναι ένας θεωρητικός κίνδυνος.

Δεύτερον: Το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη στη χώρα μας (η οποία και αναιμική θα είναι και σε αμφισβήτηση μπαίνει εξαιτίας των εξελίξεων στη διεθνή οικονομία και στην περιοχή) θα απαιτεί ακόμα πιο φτηνή και ευέλικτη εργατική δύναμη. Απαιτεί ακόμα πιο υποταγμένη την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα και αυτό θα επιδιωχθεί και με το μαστίγιο και με το καρότο, και με αποπροσανατολισμό και με καταστολή ταυτόχρονα.

Είναι ελπιδοφόρο ότι σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, σε συγκεντρώσεις, σε γενικές συνελεύσεις, σε συσκέψεις, εργαζόμενοι, με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, συζητούν τις εξελίξεις, αποφασίζουν τη συμμετοχή τους στις εργασίες της Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ. Αυτό, μάλιστα, γίνεται ακόμα και σε σωματεία και χώρους που οι συσχετισμοί είναι πολύ αρνητικοί για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Το γενικό κύρος του ΠΑΜΕ βοηθά σε αυτό.

Δεν είναι λίγες οι γενικές συνελεύσεις μέσα σε τόπους δουλειάς όπου σχεδόν καθολικά οι εργαζόμενοι αποδέχονται τις θέσεις του ΠΑΜΕ, συμφώνησαν με την πρόταση που κατατέθηκε στη Βουλή για τους μισθούς και τις συντάξεις και αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στη Συνδιάσκεψη.

Συνεχίζουμε τη συζήτηση για τη Συνδιάσκεψη, με έμφαση στους χώρους δουλειάς

Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έρχονται αντιμέτωπες με τις μεγάλες πληγές που έχουν ανοίξει στο σώμα της εργατικής τάξης από την επίθεση της εργοδοσίας, των κυβερνήσεων, των αστικών κομμάτων και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Το φόβο, τη γενικευμένη ανασφάλεια, τις αυταπάτες ότι αν κάνει υπομονή ο εργαζόμενος και δώσει περισσότερη δουλειά, ίσως και ένα κομμάτι από το μισθό του, θα σωθεί η επιχείρηση, θα σωθεί και αυτός. Την έλλειψη της πίστης στον αγώνα, την απαξίωση των σωματείων και μια ισοπεδωτική στάση και απέναντι στους αγωνιστές του ΠΑΜΕ. Την έλλειψη αγωνιστικής πείρας από μεγάλα τμήματα εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.

Τα βήματα που έγιναν και γίνονται στους τόπους δουλειάς, επιμένοντας στην ουσιαστική συζήτηση των προβλημάτων, ο τρόπος εκλογής αντιπροσώπων για τη Συνδιάσκεψη από τις γενικές συνελεύσεις και κυρίως τις συνελεύσεις, συσκέψεις μέσα στους χώρους δουλειάς, πρέπει να γενικευτούν, να σταθεροποιηθούν. Είναι και αυτά ζητήματα που ξεχωρίζουν το ΠΑΜΕ από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και δείχνουν την τεράστια απόσταση που χωρίζει το ταξικό ρεύμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα από τη σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στο τι συζητάμε με τους εργαζόμενους και στον τρόπο που συζητάμε.

Εως την τελευταία μέρα να επιμείνουμε να πάμε σε περισσότερους χώρους δουλειάς, να ενημερώσουμε για τη Συνδιάσκεψη και το τι θα συζητηθεί, να εκλέξουμε αντιπρόσωπους μέσα από τους χώρους. Να είναι η συζήτηση ουσιαστική, να κατανοηθεί η ανάγκη άμεσης και γενικευμένης απάντησης της εργατικής τάξης στις εξελίξεις και στις νέες αλυσίδες που φτιάχνονται για τους εργαζόμενους στα εργαστήρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου.

Να είναι οι απεργίες στις 24 Νοέμβρη στο δημόσιο και στις 8 Δεκέμβρη στον ιδιωτικό τομέα απεργίες που θα καταγράψουν τη μαζική αντίδραση της εργατικής τάξης και θα αποτελέσουν σημαντικά βήματα κλιμάκωσης της πάλης της.

Γιώργος ΣΚΙΑΔΙΩΤΗΣ

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
Μέλος του Τμήματος για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά