Νεκρή φύση

Τροφή για σκέψη. Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι. Η επίσκεψη Ομπάμα έχει ένα μόνο καλό. Μπορεί να μετατρέψει τα ροδοπέταλα που άφησε στην Καισαριανή ο Τσίπρας σε σκεπτόμενο είδος νεκρής φύσης. Κάτι σαν παγωμένο πλάνο που ξαφνικά ξεπαγώνει και νομίζεις ότι τα ανθοπέταλα χρησιμοποιήθηκαν για να βάψουν τις μισές ρίγες της αστερόεσσας. Δεν ξέρω αν μιλάνε τα κομμένα λουλούδια. Αν ακούγεται ο στραγγαλισμός των ψευδαισθήσεων, καθώς συνθλίβονται πάνω στον νταλκά των πολιτικών μπουζουκτσίδικων των εντυπώσεων. Σκέτο φαρμάκι, μέρες επετειακού βανδαλισμού των νιάτων, γωνίες Στουρνάρη, Τοσίτσα με Πατησίων…

Το κόψιμο των λουλουδιών είναι ο μόνος φόνος υπέρ κάλλους.Έστω κι επ’ ολίγον. Ένα βαζάκι, λίγο νεράκι, ένα στεφάνι, ώσπου να κηδευτούν στα σκουπίδια, τα λουλούδια πεθαίνουν ομορφαίνοντας το μάτι των ζωντανών. Όμως όταν κατατίθενται στον τάφο των εκτελεσμένων δεν στοιχειώνει ο τάφος. Στοιχειώνει ο καταθέτης. Κανένα Ομπάμα care for me δεν ξεχρεώνει την τουριστική προσέγγιση της Ιστορίας….

Πιο φτηνή φιλοτέχνηση υστεροφημίας, και ελληνικής και αμερικάνικης, απ’ αυτήν που σκηνοθετήθηκε με τίτλο «τέλος εποχής στην Αθήνα» δεν έχουν δει ούτε τα κοινωνικά, ούτε τα αντικοινωνικά δίκτυα όπου Γης. Ως κι ο στίχος απ’ το «Αξιον Εστί», «μη λησμονάτε τη χώρα μου», έγινε γλυκερή μαϊμουδιά σε μια δήθεν συζήτηση, για ένα δήθεν χρέος, για μια δήθεν ελάφρυνση, της δήθεν αριστεράς, απ’ τα διαχειριστικά της καθήκοντα.Ίσαμε που και το τιμητικό άγημα προσαρμόστηκε στο κακό παρκάρισμα του προεδρικού αεροσκάφους.

Η μοναχική, σχεδόν μυστική, θλιβερά εξατομικευμένη επίσκεψη κοτζάμ Μπαράκ στο λεγόμενο και Ιερό Βράχο, λες και σχεδιάστηκε για να μας κάνει τη χάρη να μη ζητάμε δικαιώματα εικόνας, σε περίπτωση που για να ισοφαριστεί η αύξηση του ΦΠΑ, τον έπαιζε τον κ. πρόεδρο σε γκροπλάν ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού. Μεγάλη η χάρη του ιερού! Βράχος φιλίας ο Ομπάμα! Ελεύθεροι σκοπευτές στις ταράτσες, και πολύ περισσότεροι ελεύθεροι σχολιαστές στα πάνελ κυνηγούσαν το φάντασμα του Τραμπ . Θα πουν ίσως κάποιοι ότι εμπεριέχεται στο ρω του μονοσύλλαβου επιθέτου του, κάτι από τα ρω του ελληνοαμερικανικού έρωτα, σε ανελική εκδοχή αριστερού ελιτισμού…

Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα  το χρυσοπράσινο φύλλο σα δολάριο ναυαγισμένο, ένωσε ανερυθρίαστα την Καισαριανή με την αόρατη Πνύκα και το δώρο Νιάρχος. Δε θα χρειαστεί πολύς καιρός για ν’ αρχίσουν οι πρώτοι ψίθυροι κι οι θλιβερές κραυγές πως, το όλον αυτού του κουρελιάρικου ψευδομεγαλείου εντυπώσεων, έκανε περισσότερο κακό απ’ ό,τι καλό στους εμποράκους των εθνών και τούτων ‘δω των μάρμαρων όπου κακιά σκουριά δεν πιάνει. Η μουρόχαυλη παγώμαρα της πεσμένης σκυτάλης στην ενδοκαπιταλιστική κούρσα συμφερόντων, αποτυπώθηκε με ακρίβεια ανατριχιαστική.

Ευτυχώς σ’ αυτόν το θαυμαστό καινούριο κόσμο της αριστεράς ένα λάθος σώζει τουλάχιστον τα παιδιά. Κι έτσι κάποιος σπουδαίος σκέφθηκε την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Κι απέδειξε ότι όταν απαγορεύεις τις διαδηλώσεις δεν έχεις τίποτα να δηλώσεις. Κι έγιναν και γίνονται και θα γίνουν. Γιατί τα εκτελεσμένα άνθη-νιάτα έχουν κατατεθεί στην πραγματική ιστορία ως τα ρόδα μας τ’ αμάραντα…

Λιάνα Κανέλλη