Συνοδοιπόροι στον "οδικό χάρτη" του κεφαλαίου για την ανάκαμψη

Οσο κι αν ψάξει κανείς, δύσκολα θα βρει έστω και μια δήλωση της ΝΔ που να τη διαφοροποιεί από τη θετική αποτίμηση που κάνει το κεφάλαιο για την επίσκεψη Ομπάμα. Οχι, βέβαια, για τα παρεπόμενά της, που προσφέρονται για ανέξοδη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, αλλά για τα ουσιαστικά ζητήματα που συζητήθηκαν στις διμερείς συναντήσεις και τα οποία κατατάσσονται σε δύο γενικές κατηγορίες: Καπιταλιστική ανάκαμψη και γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας.

Αλλωστε, ένα από τα βασικά σημεία της συμφωνίας Ομπάμα - Τσίπρα, ότι οι «μεταρρυθμίσεις» είναι απαραίτητο να συνεχιστούν και να ενταθούν, ανεξάρτητα από την πορεία διευθέτησης του χρέους, είναι βασική θέση και της ΝΔ και από αυτήν τη σκοπιά ασκεί κριτική στην κυβέρνηση: Οτι καθυστερεί να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, που θα μπορούσαν ταχύτερα να διαμορφώσουν το υπόστρωμα της πολυπόθητης για το κεφάλαιο ανάκαμψης. Οτι αντί για περικοπές στις κρατικές δαπάνες και επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, η κυβέρνηση επιλέγει τον «εύκολο» δρόμο των φόρων και ότι με αυτόν τον τρόπο «στραγγαλίζει» την οικονομία και τις προοπτικές για ανάκαμψη.

Για να δούμε, όμως, πόσο διαφορετικά είναι αυτά που λέει η ΝΔ από αυτά που κάνει η κυβέρνηση; Σε πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή, ο πρωθυπουργός είπε πως «η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η συνεπαγόμενη συμφωνία για την απομείωση του χρέους και η ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα είναι ένα ορόσημο». Αυτός είναι ο «οδικός χάρτης» της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση.

Η αναγκαιότητα να ολοκληρωθεί έγκαιρα η δεύτερη «αξιολόγηση» και να ξεκινήσει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους αναγνωρίζεται πέρα από κάθε αμφισβήτηση και από τη ΝΔ. Αλλωστε, η ίδια διεκδικεί για τον εαυτό της την πατρότητα της απόφασης του Γιούρογκρουπ που το 2012 καθόρισε για πρώτη φορά τη διαδικασία συζήτησης για το χρέος, θεωρώντας βέβαια δεδομένο ότι παράλληλα και πριν απ' όλα θα προχωρούσαν οι αντεργατικές - αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που περιγράφονταν στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους.

Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι αναγνωρίζεται πλήρως από τη ΝΔ η σημασία που έχει για το κεφάλαιο να ενταχθεί η ελληνική οικονομία στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Για του λόγου το αληθές, να τι έλεγε τις προάλλες ο Ν. Δένδιας, σε συνέντευξή του στον Τύπο: «Να υπενθυμίσω ότι το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους είχε συμπεριληφθεί στις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ, στις 27/11/2012 ήδη. Αλλά, αν και μία ρύθμιση του χρέους είναι καλοδεχούμενη, πρέπει να συνδυαστεί με σημαντικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, όπως στο μοντέλο ανάπτυξης, ώστε να έχει βιώσιμο αποτέλεσμα και να μην επιστρέψουμε σε λίγα χρόνια στην ίδια κατάσταση».

Το επίδικο ζήτημα

«Διανύουμε, λοιπόν, το τελευταίο κομμάτι μιας δύσκολης διαδρομής και αυτό το λέμε με απόλυτη επίγνωση των δυσκολιών που βρίσκονται, ακόμη, μπροστά μας. Θα τις αντιμετωπίσουμε, όπως αντιμετωπίσαμε και όλες τις προηγούμενες», έγραψε ο πρωθυπουργός σε άρθρο του την περασμένη βδομάδα.

Παράλληλα, αντιπαρατέθηκε με εκείνους που «με κάθε τρόπο επιχειρούν να ανακόψουν την πορεία για την έξοδο από την κρίση και την παραγωγική και θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας, ενδιαφέρονται για ένα και μοναδικό πράγμα: Την επιστροφή τους στην εξουσία μαζί με ένα ολόκληρο σύστημα συμφερόντων που για δεκαετίες αντιμετώπισε το κράτος ως λάφυρο και ως εργαλείο για την ικανοποίηση των κάθε είδους ελίτ». Ονοματίζοντας παρακάτω τη ΝΔ, έγραψε ότι «έχει στρατηγικό σχέδιο την αποσταθεροποίηση της χώρας και της οικονομίας, προκειμένου να χρεώσει στην αριστερά την κρυφή της ατζέντα, ένα "4ο μνημόνιο" σκληρής λιτότητας και κοινωνικής διάλυσης».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ανάμεσα στην κυβέρνηση και στη ΝΔ υπάρχει ανταγωνισμός για το ποιος θα διατηρήσει ή θα αποσπάσει την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, προκειμένου να αποτελέσει τον επόμενο κυβερνητικό πόλο έναντι του άλλου. Επομένως, μέσα στη γενικότερη συναίνεση, που στη βάση της βρίσκεται η συναντίληψη για τους «μεγάλους» στόχους του κεφαλαίου, είναι αναμενόμενο ότι θα επιχειρηματολογούν αντιπαραθετικά για ζητήματα που δεν αγγίζουν το κύριο. Η διαμάχη τους για το ΕΣΡ και τις τηλεοπτικές άδειες ήταν αποκαλυπτική για τον τρόπο που εξελίχθηκε και κυρίως για τον τρόπο που κατέληξε.

Τι συμβαίνει, όμως, με τον «οδικό χάρτη» εξόδου από την κρίση που περιγράψαμε πιο πάνω; Ας δούμε τι έλεγε στη συνέντευξή του ο Ν. Δένδιας: «Η χώρα είναι δεσμευμένη, από την ίδια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και με τη συνυπευθυνότητα των εταίρων, σε ένα πρόγραμμα το οποίο δεν μπορεί να υλοποιηθεί, παρά τις μεγάλες θυσίες τις οποίες υφίστανται οι πολίτες».

Ο ίδιος δικαιολογούσε ως εξής το αίτημα της ΝΔ για εκλογές: «Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, από τον οποίο δεν υπάρχει διέξοδος, με τις συγκεκριμένες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, αλλά και με αυτή τη συνολικά ακολουθούμενη πολιτική. Από τη στιγμή κατά την οποία είναι πασιφανές ότι η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο, η δημοκρατική λύση είναι μία: Κάλπη για να αποφασίσουν οι πολίτες».

Επομένως, η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης και η φορολογική διάσταση του Ασφαλιστικού είναι αυτά για τα οποία ψέγει η ΝΔ την κυβέρνηση. Ποια λύση προτείνει όμως η ΝΔ; Συνεχίζει ο Ν. Δένδιας: «Οσον αφορά τη ΝΔ, έχουμε καταστήσει σαφές - και δεν διαπιστώνω τεράστιες αντιδράσεις από πλευράς εταίρων - ότι από την πρώτη στιγμή θα θέσουμε το ζήτημα της μείωσης των τεράστιων πρωτογενών πλεονασμάτων τα οποία απαιτούνται από μία χώρα σε επταετή οικονομική κρίση. Μια μείωση που θα επιτρέψει με τη σειρά της τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, όπως και τη μείωση του φόρου ακινήτων».

Δηλαδή, η μείωση της φορολογίας θα έρθει με μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2018 και μετά. Δύσκολα, όμως, μπορεί κανείς να βρει διαφορές ανάμεσα σ' αυτά που λέει η ΝΔ και σ' αυτά που υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, μιλώντας πρόσφατα σε εκδήλωση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας, υπερασπιζόμενος και αυτός (όπως και ο Γ. Στουρνάρας, για να μην ξεχνιόμαστε...) τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Σύμφωνα λοιπόν με τον υπουργό, «το νέο αναπτυξιακό πρότυπο περιορίζεται από το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο, όπως καθορίζεται από το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, αλλά και τη νέα ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που απαιτούν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ενώ η αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή έχει οδηγήσει σε υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση επενδύσεων».

Αποκαλύπτεται, επομένως, ότι η συζήτηση για μείωση της φορολογίας αφορά πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικά, το κεφάλαιο και περιλαμβάνει τα γενικότερα οφέλη που απορρέουν από τον κρατικό προϋπολογισμό για το κεφάλαιο, προκειμένου να τονώσει τις επενδύσεις του.

Πέραν πάσης αμφιβολίας...

Σε κάθε περίπτωση και παρά το γεγονός ότι το κόμμα του ζητάει εκλογές, ο Ν. Δένδιας διαβεβαιώνει στην ίδια συνέντευξη: «Από τη δική μας πλευρά δεν θέτουμε σε δοκιμασία τον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος, ούτε υιοθετούμε ακραίες αντιδράσεις. Το αντίθετο. Οπως φάνηκε στην περίπτωση των διαμαρτυριών των αγροτών αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων, αποδοκιμάζουμε το κλείσιμο των δρόμων και την ομηρία των υπολοίπων πολιτών, παρότι ενδεχομένως έχουμε πολιτικό κόστος από αυτό».

Να, λοιπόν, μια ακόμα προσφορά της ΝΔ στην «εθνική» προσπάθεια της οποίας ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από την κρίση! Βέβαια, η ΝΔ δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να διαφημίζει την προσήλωσή της σε «αξίες» που υπηρέτησε διαχρονικά ως βέρο κόμμα της αστικής τάξης, ενάντια στις ταξικές διεκδικήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Τώρα όμως αισθάνεται την ανάγκη να προβάλει αυτή της τη συνέπεια ως πειστήριο ότι δεν αντιπολιτεύεται στείρα τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι μοιράζονται τον ίδιο στόχο της ανεμπόδιστης εφαρμογής των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Σε τελική ανάλυση, ότι η ταξική της αποστολή υπερισχύει της απόλυτα δικαιολογημένης φιλοδοξίας της (ως αστικό κόμμα) να πρωταγωνιστήσει αυτή στην κυβερνητική εναλλαγή.

Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο Ν. Δένδιας δεν άφησε περιθώρια για αμφισβητήσεις και παρερμηνείες: «Υπάρχει ακόμη και χρόνος και τρόπος ώστε να αποφευχθεί το τέταρτο μνημόνιο», είπε, και πρόσθεσε: «Η ΝΔ στηρίζει κάθε εθνική προσπάθεια είτε για το χρέος είτε για οτιδήποτε άλλο. Σε ό,τι μας αφορά, επαναλαμβάνω ότι συμβάλαμε, συμβάλλουμε και θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε, είτε επισήμως είτε ανεπισήμως, στην επίτευξη εθνικών στόχων».

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι όσο ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες του στην κυβερνητική εναλλαγή, θα γίνεται μόνιμο θύμα και ουρά των «εθνικών» στόχων του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν παίρνουν κάθε φορά. Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει, όμως αυτό προϋποθέτει να χαράξει ο λαός το δικό του σχέδιο, τη δική του πορεία, σε αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτήν που τον πάει ο «οδικός άξονας» του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση, στα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Π.