Ο Capo και η αποψίλωση

Με την τζιχαντοφοβία, το τσίρκουλο του εκφασισμένου χουλιγκανισμού στη Γαλλία, η ευχάριστη έκπληξη έρχεται απ' την εργατική τάξη που δε γητεύτηκε απ' την μπάλα αλλά παίζει μπάλα απέναντι στη δημοκρατική υστερική καταστολή. Οι διαδηλώσεις συνεχείς, μαζικές κι οργανωμένες υποχρεώνουν τον Ολάντ να απειλεί με επιστράτευση, αναδεικνύοντας το σοσιαλιστικό βάθος των αστικών ευρωπαϊκών αρχών και αξιών.

Στο Λονδίνο, οι καρχαρίες του Σίτι εξήγγειλαν τη σαρκοβόρα αγρυπνία τους, ενόψει του δημοψηφίσματος καθώς στις λίγες μέρες που απομένουν έως την Πέμπτη πολλαπλασιάζονται κι απ' τις δυο πλευρές οι τρομοκρατικές απειλές πάσης φύσεως και μορφής, κυρίως όμως για φτώχεια, απομόνωση κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα, στα οποία εμείς εδώ έχουμε συνηθίσει και πριν και μετά το φαιδρό δημοψήφισμα που λειτούργησε ως μπότοξ και κολαγόνο μαζί, ενδεχομένως και ψευδολίφτινγκ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το περσινό θερμό καλοκαίρι. Ηταν τότε που η πολιτική πάρεση απαιτούσε από το Λάκη να κλείνει το αριστερό μάτι και να βλέπει αριστερά απ' το δεξί, ενώ φέτος λίγο πριν σφίξουν οι ζέστες πρόλαβε να δει αριστεροδέξια τα σπίτια του κόσμου να χάνονται.

Σ'αυτό το στραβό ευρωκλίμα, που δεν καταδέχεται να το φάει ούτε κι ο γάιδαρος, η πιο κυνική, η πιο αλαζονική, η πιο προσβλητική εναντίον όλων μας δήλωση ήρθε από τον κ. Τρύφωνα. Ο αθεόφοβος παρότρυνε με ύφος τρυφερού σισιλιάνου capo τους εργαζόμενους πολίτες να σπεύσουν στις εφορίες, να υποβάλουν δηλώσεις και να παραλάβουν πανταχούσες το... συντομότερο δυνατόν για να μην τους πέσουν βαριές και όλες μαζί οι 3 δόσεις του φόρου εισοδήματος και οι 5 δόσεις του ΕΝΦΙΑ έως το τέλος του χρόνου. Η παραίνεση εκτοξεύθηκε ως απειλή - προειδοποίηση ότι δεν θα υπάρξουν παρατάσεις και διευκολύνσεις και, για να μη βρεθεί και κανένας να πει ότι δεν κατάλαβα, συμπλήρωσε: Τρέξτε, τώρα, στις τράπεζες να δηλώσετε τον έναν και μόνο ακατάσχετό σας λογαριασμό (μέχρι του αστρονομικού ποσού των 1.500 ευρώ), υπονοώντας ότι οι ανυπάκουοι θα γνωρίσουν την πυγμή του κράτους που αμύνεται έναντι του μεγάλου εχθρού του, του εργαζόμενου λαού.

Κερασάκι στη δηλητηριασμένη τούρτα την πασπαλισμένη με αριστερό κινίνο και διακοσμημένη με νεφελουδοειδείς γεροβασιλικές δαντέλες ήρθε κι ο Στουρνάρας να φυσήξει τα κεράκια της αξιολόγησης, φου μεμιάς, κι όχι σε δόσεις. Η πριμαντόνα του συστήματος κατακεραύνωσε την υπερφορολόγηση με το ίδιο πάθος που ο Ραχόι στην Ισπανία τα έβαλε με την αλογοουρά των Podemos ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά βέβαια όταν η ΓΣΕΕ καταφεύγει σε δημοσκόπηση για να «χαστουκίσει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τρίβοντάς της στη μούρη το αποτέλεσμα που θέλει 8 στους 10 να τη θεωρούν ανίκανη, τότε ξαναγυρνάμε στην αρχή και ξέρουμε ποιος τελικά και πού στην Ευρώπη ακριβώς απλώς βλέπει μπάλα.

Ηπολιτική, η οικονομική, η κοινωνική, κυρίως δε η πολιτιστική και πολιτισμική ατζέντα των ζοφερών καιρών έχει εκπέσει σε τόσα και τέτοια κλισέ που μετατρέπει τη διαλεκτική σε ουτοπία και ανάγει σε κολοσσιαίο ζήτημα την απουσία στίξης στα κείμενα του Twitter. Κατά τ' άλλα, μέγας πρωταγωνιστής των αφόρητων κλισέ αναδεικνύεται ο Στάλιν ως η ευκολότερη δισύλλαβη χαρακτηρολογική κατάρα διά πάσαν νόσον και πάσαν καπιταλιστικήν μαλακίαν. Ο δε δήθεν αντίλογος είναι η λέξη φασίστες, που κολλάει ως δεύτερο συνθετικό σε όλα. Ετσι, μια νέα γενιά εκπαιδεύεται στην κατασκευή ιδεοληπτικών «απόκρυφων ευαγγελίων», απ' τη μια, και «μυστικών πρωτοκόλλων των σοφών της Σιών», από την άλλη, νέου τύπου αντίληψη για τη χειραγώγηση των μαζών, που δε θέλει ούτε δέντρο ούτε δάσος. Απλώς αποψίλωση. Μυαλού!...

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ