Η εξαπάτηση του λαού συστατικό στοιχείο της κυβερνητικής πολτικής

Σε δημόσιες δηλώσεις του, με αφορμή τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των υγειονομικών, ο υπουργός Υγείας αναγνωρίζει ότι τα προβλήματα στο δημόσιο σύστημα υγείας είναι «συσσωρευμένα», ότι υπάρχουν «πάρα πολλά κενά» και λέει ότι γίνεται «προσπάθεια να δώσουμε ανάσα σ' ένα γερασμένο σύστημα».

Ο υπουργός, με τον επιθετικό προσδιορισμό «συσσωρευμένα» που χρησιμοποιεί για τα προβλήματα, υπονοεί ότι αυτά δημιουργήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν τα έλυναν και γι' αυτό έγιναν πολλά. Επομένως, πρέπει να εκτιμηθεί «η προσπάθεια» που κάνει η σημερινή κυβέρνηση, προκειμένου να «δοθεί μια ανάσα στο σύστημα», ως η μόνη ρεαλιστική λύση. Διότι όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν στο μικρό χρονικό διάστημα που κυβερνά, παίρνοντας υπ' όψη και τη δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Πρόκειται για τη γνωστή επιχειρηματολογία όλων των κυβερνήσεων, ότι δηλαδή «παραλάβαμε χάος και καμένη γη από τους προηγούμενους» και ότι «όλα δεν μπορούν να λυθούν άμεσα». Επομένως, ο λαός δεν πρέπει να διεκδικεί, αλλά να δεχτεί την πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης, που μπορεί να μη λύνουν, αλλά τουλάχιστον δίνουν «ανάσα» από τα προβλήματα. Αυτό το επιχείρημα πατάει και ταυτόχρονα καλλιεργεί τις παραπέρα μειωμένες απαιτήσεις, την αποδοχή του «ελάχιστου» από τους ασθενείς και τους υγειονομικούς.

"Γερασμένο" όσο και η πολιτική τους

Τον όρο «γερασμένο σύστημα Υγείας», τον χρησιμοποιεί ο υπουργός με την έννοια «του παλιού» για να στοχοποιήσει καθετί που εμποδίζει τη γρήγορη προσαρμογή των δημόσιων μονάδων Υγείας στη λειτουργία τους ως επιχειρήσεων του Δημοσίου, με κριτήριο τη μείωση του κρατικού «κόστους», ανεξάρτητα αν αυτό φέρνει αύξηση των πληρωμών των ασθενών, όπως ακριβώς είναι η πολιτική της ΕΕ, η οποία ήδη έχει υλοποιηθεί σε πολλά κράτη - μέλη πολλά χρόνια πριν.

Βέβαια, όλοι οι παράγοντες που συνθέτουν την άθλια κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όπως η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, οι ελλείψεις προσωπικού, υποδομών και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, η αύξηση των πληρωμών κ.ά., που συνολικά έχουν οδηγήσει στην επιδείνωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας των ασθενών, εφαρμόστηκαν σταδιακά απ' όλες τις κυβερνήσεις.

Η αρχή έγινε τη δεκαετία του '90, με την εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, που καθιέρωσαν τη μείωση των δωρεάν παροχών, ενίσχυσαν την ανταποδοτική πληρωμή και ανέτρεψαν τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών. Να σκεφτούμε ότι τότε δεν υπήρχαν οικονομική κρίση και μνημόνια.

Αυτό κάνει και η σημερινή κυβέρνηση, αφού και η δική της πολιτική και στην Υγεία είναι ενταγμένη στην ίδια στρατηγική με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δηλαδή της στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους. Από αυτήν τη στρατηγική, απορρέει και η πολιτική της κυβέρνησης στην Υγεία, που οδηγεί σε παραπέρα μείωση της χρηματοδότησης από το κράτος για τις ανάγκες της λαϊκής υγείας, σε αύξηση των πληρωμών από τους ασθενείς και σε μισθολογική και εργασιακή εξουθένωση τους υγειονομικούς.

Πολιτική στήριξης του κεφαλαίου

Η πολιτική, λοιπόν, της κυβέρνησης καθορίζεται από την επιλογή που έχει κάνει για τη στήριξη του κεφαλαίου στο χώρο της Υγείας. Γι' αυτό, όχι «ανάσα» υπέρ του λαού δεν μπορεί να δοθεί - όπως ισχυρίζεται - αλλά με το χρόνο η κατάσταση θα γίνεται χειρότερη, γιατί λειτουργεί σωρευτικά και πολλαπλασιαστικά. Με αυτό το κριτήριο, πρέπει να κριθεί από το λαό και όχι από τις «προθέσεις» ότι δήθεν άλλα θέλει και άλλα κάνει, επειδή «υποχρεώνεται» από τους «δανειστές», ενώ στην πραγματικότητα έχει την τακτική «τραβάτε με και ας κλαίω».

Σ' αυτήν τη βάση, η «υποχρέωση» της κυβέρνησης είναι να ενσωματώσει τις λαϊκές μάζες στην πολιτική της. Οι «αντικειμενικές δυσκολίες» που κατά τον υπουργό δεν αμφισβητεί κανείς, είναι δυσκολίες του κράτους για παραπέρα μείωση των κρατικών δαπανών και επιπλέον στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων για αναθέρμανση των κερδών τους.

Αυτές «οι δυσκολίες» επιδιώκει να υιοθετηθούν και από τους εργαζόμενους ως «κοινό» πρόβλημα, για να μειώσουν τις απαιτήσεις τους και να παραιτηθούν από την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, προσμένοντας την ανάπτυξη από την οποία τελικά δήθεν θα ωφεληθούν όλοι. Ομως και αυτή η ανάπτυξη, όταν και στο βαθμό που επιτευχθεί πάνω στα αποκαΐδια των λαϊκών κατακτήσεων, πάλι θα απαιτεί από το λαό έκπτωση των αναγκών του για να μην «επιστρέψουμε» στην κρίση.

Κάνει το μαύρο άσπρο για τη χρηματοδότηση

Ο υπουργός επανέλαβε ότι «αυξήσαμε το όριο των δαπανών στο χώρο της Υγείας κατά 150 εκ. ευρώ που διασφάλισε τον ομαλό εφοδιασμό των νοσοκομείων». Τα περί «ομαλού εφοδιασμού των νοσοκομείων» αποτελούν το λιγότερο πρόκληση προς τους ασθενείς που βιώνουν από πρώτο χέρι τις ελλείψεις ακόμα και στα πιο στοιχειώδη υγειονομικά και άλλα υλικά στη διάρκεια της νοσηλείας τους. Για να μην αναφερθούμε στο σκάνδαλο του ΑΧΕΠΑ όπου αγόραζαν οι ασθενείς τα υλικά για να χειρουργηθούν. Ο «ομαλός εφοδιασμός» φαίνεται ότι δεν έφθασε μέχρι τη Βόρεια Ελλάδα...

Ο υπουργός παρουσιάζει την αύξηση του ορίου των δαπανών στην Υγεία ως δήθεν αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για χρήματα που θα εισπραχτούν από τους ασθενείς που πληρώνουν στα δημόσια νοσοκομεία και από τις εισπράξεις από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή πάλι από λεφτά των εργαζομένων.

Κρύβει επιμελώς ότι σύμφωνα με το 3ο μνημόνιο, η κρατική υποχρηματοδότηση για την Υγεία παραμένει στο ύψος που είναι σήμερα. Δηλαδή στα 1,4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι και το 2018. Μάλιστα, ακόμα και αυτό το ποσόν θα βρίσκεται υπό αίρεση προς τα κάτω, με τον «αυτόματο κόφτη» των δημόσιων δαπανών, αν ξεφεύγουν οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Σημειώνουμε ότι οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία την περίοδο 2008 έως 2015 μειώθηκαν πάνω από 44%. Η χρηματοδότηση των κρατικών νοσοκομείων είναι μειωμένη κατά 10 εκ. ευρώ (-0,65%) και προστίθεται στην αντίστοιχη περυσινή δραστική μείωση κατά 22,8%. Αυτό ο υπουργός και η κυβέρνηση το πλασάρουν ως «φρένο» και «πορεία αντιστροφής» της κατάστασης. Δηλαδή, να είμαστε και ευχαριστημένοι που δεν πήγε ακόμα πιο κάτω η κρατική υποχρηματοδότηση τη στιγμή που για το κεφάλαιο με τον νέο αναπτυξιακό νόμο η κυβέρνηση τα δίνει όλα...

Το παραμύθι των προσλήψεων

Αντίστοιχα, επανέφερε τη γνωστή εξαγγελία των 3.500 προσλήψεων που μέχρι τώρα ούτε η πρώτη «δόση» των 985 έχει προχωρήσει και φυσικά ούτε η δεύτερη των 2.440 που θα «ακολουθήσει». Τόσες φορές που έχουν εξαγγελθεί αυτές οι προσλήψεις το 16μηνο της κυβερνητικής θητείας, στο τέλος θα πιστέψουμε ότι όχι μόνο γέμισαν τα νοσοκομεία με προσωπικό, αλλά περισσεύουν κιόλας.

Ομως, αυτό που περισσεύει είναι το παραμύθι της κυβέρνησης, αφού ακόμα και να πραγματοποιηθούν αυτές οι προσλήψεις θα αντιστοιχούν μόνο σε ένα μέρος των συνταξιοδοτήσεων των τελευταίων 2 χρόνων. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο, για να ανοίξουν τα 220 κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ, απαιτούνται 880 νοσηλευτές και 660 γιατροί και επιπλέον υποστηρικτικό προσωπικό.

Το γεγονός ότι «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» των νοσοκομείων «καλύπτονται» με εργαζόμενους επικουρικούς, με «μπλοκάκι» και με παντός είδους ελαστικές και προσωρινές σχέσεις εργασίας δείχνει ότι η κυβέρνηση στοχεύει ώστε το μεγαλύτερο μέρος των ελάχιστων «προσλήψεων» που θα κάνει να αποτελέσει το εργαλείο που θα διαμορφώσει ακόμα πιο φθηνούς εργαζόμενους στα νοσοκομεία.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το ΚΚΕ καλεί το λαό να μη δείξει καμία ανοχή, καμία εμπιστοσύνη σε κάλπικες υποσχέσεις. Να εμπιστευθεί τη δύναμή του, με οργάνωση και πάλη για ρήξη και ανατροπή. Για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και στην Υγεία.

Γιώργος ΝΑΝΟΣ
Μέλος της ΚΕΟΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ