Ταύτιση που εκπορεύεται από τη στρατηγική της ΕΕ και του ΟΟΣΑ

Σε μια προσπάθεια να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση στα θέματα της Παιδείας, η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε από τον κυβερνητικό διάλογο όταν αυτός πια τελείωνε και έδωσε στη δημοσιότητα στις αρχές του μήνα ένα κείμενο που τιτλοφορείται «Δέσμη πρώτων προτάσεων για την Παιδεία προς διαβούλευση» και περιλαμβάνει κωδικοποιημένα τις θέσεις που συζητά η ΝΔ για όλες σχεδόν τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

Διαβάζοντας κανείς αυτή τη δέσμη προτάσεων της ΝΔ, πραγματικά θα δυσκολευτεί να βρει διαφορές με όσα ήδη εφαρμόζει ή έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, εξάλλου, το παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, μ' έναν τρόπο, αφού στην ανακοίνωση με την οποία σχολιάζει τις προτάσεις της ΝΔ, λέει χαρακτηριστικά: «Η ΝΔ προτείνει "έναν ενιαίο τύπο δημοτικού σχολείου που θα προσιδιάζει στον τύπο σχολείου ΕΑΕΠ" ή "τη μείωση της διδακτέας ύλης", χωρίς να διευκρινίζει σε τι διαφέρει η πρότασή της από αυτή της κυβέρνησης»! Στο ίδιο πνεύμα και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, Κ. Γαβρόγλου, τοποθετούμενος για την αποχώρηση της ΝΔ από τον κυβερνητικό διάλογο για την Παιδεία, είπε ότι η ΝΔ «έχει δει πολλές προτάσεις της να είναι μέσα στο πόρισμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων» και ισχυρίστηκε ότι η υιοθέτηση προτάσεων της ΝΔ από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε προς χάριν «συναινέσεων».

Ο διπλανός πίνακας είναι αποδεικτικός για του λόγου το αληθές. Στον πίνακα σταχυολογούμε προτάσεις από αυτό το κείμενο της ΝΔ, συγκρίνοντάς τες με ρυθμίσεις που ήδη έχει φέρει η κυβέρνηση, με δηλώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και με προτάσεις που εμπεριέχονται στο πόρισμα του κυβερνητικού διαλόγου για την Παιδεία. Οι ομοιότητές τους «βγάζουν μάτι»!

Τι είναι, όμως, αυτό που τους οδηγεί σε τόσο όμοιες προτάσεις; Στην πραγματικότητα, οι διαξιφισμοί ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ για το ποιος αντιγράφει ποιον, είναι εντελώς χωρίς νόημα, γιατί και οι δυο αντιγράφουν από το ίδιο πρωτότυπο, που δεν είναι άλλο από τη στρατηγική της ΕΕ για την Παιδεία και τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ. Αυτό τους οδηγεί να εμφανίζουν τόσο όμοιες θέσεις στην Παιδεία. Από εκεί εκπορεύονται π.χ. οι ύμνοι τους στην αυτονομία των σχολείων, η οποία θα οδηγήσει σε ακόμα εντονότερη ταξική διαφοροποίηση σχολείων και μαθητών. Από εκεί εκπορεύεται η συμφωνία τους για την εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα, η οποία πλέον διαπερνά σαν νήμα όλες τις βαθμίδες του αστικού συστήματος εκπαίδευσης, σε μια προσπάθεια να εμποτιστούν από νωρίς οι μελλοντικοί εργάτες να σκέφτονται υπέρ των συμφερόντων των εργοδοτών τους. Στο μεδούλι της στρατηγικής της ΕΕ για την Παιδεία είναι η γενίκευση της μαθητείας, της εξασφάλισης φτηνής έως και τσάμπα εργασίας για το κεφάλαιο, δηλαδή, και είναι διαρκής τις τελευταίες δεκαετίες η προσπάθεια όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να αυξήσουν τη ροή των μαθητών που στρέφονται πρόωρα προς την τεχνική εκπαίδευση σε σχέση με τη γενική εκπαίδευση και να φτάσουν στον ευρωπαϊκό στόχο της αναλογίας 60/40 ή 70/30 υπέρ της τεχνικής. Και βασικό εργαλείο για την υλοποίηση, το διαρκή έλεγχο και την προσαρμογή αυτών των κατευθύνσεων είναι η «αξιολόγηση».

Οταν λοιπόν ταυτίζονται στις βασικές κατευθύνσεις, όταν παρακολουθούν και υιοθετούν τις διεθνείς καλές πρακτικές που επιλέγει και ξεχωρίζει ο ΟΟΣΑ, τότε είναι πολύ εύκολο να συμπίπτουν και στις «λεπτομέρειες», δηλαδή να ταυτίζονται και στις επιμέρους προτάσεις τους...

Γ.Σ.