Ξανά "ξένες σημαίες" ...

Πολλή συζήτηση, με αφορμή τις δηλώσεις Φίλη, έχει γίνει τις τελευταίες μέρες, σχετικά με την προσπάθεια στησίματος - ξανά - ενός «διαδικτυακού κινήματος», που καλεί σε κινητοποίηση την ερχόμενη βδομάδα στο Σύνταγμα, με κεντρικό σύνθημα ένα «Παραιτηθείτε», απευθυνόμενο στην κυβέρνηση.

Προφανώς, έχουν πολλούς λόγους οι εργαζόμενοι να διαδηλώσουν και να κινητοποιηθούν ενάντια στην πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, καμιά σχέση όμως με όσα προβάλλονται από τους διοργανωτές της συγκεκριμένης κινητοποίησης.

Η «πρωτοβουλία» αυτή, που εμφανίζεται ως δήθεν αυθόρμητη, έχει στην προμετωπίδα της το σύνθημα: «Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα», ενώ σε ό,τι αφορά τα αιτήματα, οι γνωστοί - άγνωστοι διοργανωτές αραδιάζουν, μεταξύ άλλων, τα εξής στην ιστοσελίδα τους: «Ζητάμε αλλαγή πολιτικής τώρα». «Ζητάμε επιτέλους συνεννόηση χωρίς εχθρική συμπεριφορά απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη». «Ζητάμε τη γρήγορη έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια». «Ζητάμε δραστική μείωση του ΦΠΑ και των νέων έμμεσων και άμεσων φόρων». «Ζητάμε δραστικές περικοπές δαπανών παντού, να μπει ένα τέλος στο σπάταλο κράτος». «Ζητάμε αξιοκρατία». «Ζητάμε άμεσα μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς». «Λέμε όχι στη δημιουργία ψεύτικων εχθρών στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας». «Λέμε όχι στον άκρατο λαϊκισμό, τη χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τον ταξικό στιγματισμό συμπολιτών μας από την αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση». «Η θέση της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη και η οικονομία μας πρέπει επιτέλους να βρεθεί σε συνθήκες ανάπτυξης». «Ηρθε η ώρα όλοι οι Ελληνες να ενωθούμε κατά του παλαιοκομματισμού».

Είναι προφανές ότι αποτελεί ένα κάλεσμα κινητοποίησης σε αντιδραστική κατεύθυνση κάτω από τα προτάγματα επιχειρηματικών ομίλων, κύκλων της αστικής τάξης. Η κριτική που ασκείται στην κυβερνητική πολιτική είναι από τη σκοπιά της καθυστέρησης στην υλοποίηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Ζητάνε από την κυβέρνηση να παραιτηθεί όχι γιατί είναι αντιλαϊκή, αλλά γιατί θεωρούν ότι δεν είναι ικανός διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτίζονται, δηλαδή, με πλευρές της κριτικής που ασκούν επιχειρηματικοί κύκλοι, ακόμα και ο ΣΕΒ σε ένα βαθμό, αφού γενικά στηρίζει την κυβέρνηση, και βέβαια με την κριτική που ασκούν σε σειρά αστικών κομμάτων όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η Ενωση Κεντρώων κ.ά. Μια κριτική που διευκολύνει και δεν δυσκολεύει την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής από τη σκοπιά της κυβέρνησης, ενταγμένη στο στρατηγικό στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Παράλληλα, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η ταύτισή τους, στην απέχθεια γενικώς για κόμματα και συνδικάτα, με το κίνημα των λεγόμενων «αγανακτισμένων», που συγκεντρωνόταν τα προηγούμενα χρόνια στον ίδιο χώρο, ιδιαίτερα η αντίδραση απέναντι στο οργανωμένο ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Ηταν, μάλιστα, το Φλεβάρη του 2015, την περίοδο της «σκληρής διαπραγμάτευσης», που ανήμερα του Γιούρογκρουπ υποστηρικτές τότε της κυβέρνησης καλούσαν σε διαδήλωση «δίχως κόμματα και δίχως χρώματα». Η ιστοσελίδα τους είναι ακόμα αναρτημένη!

Η διαφορά τους αφορά, βεβαίως, το γεγονός ότι οι «αγανακτισμένοι» εξέφρασαν τις θέσεις τμημάτων της αστικής τάξης και μεσαίων στρωμάτων, που επιδίωκαν μια άλλη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μια πολιτική εξωτερικής υποτίμησης, με έξοδο από το ευρώ, που θα οδηγούσε μεν στη χρεοκοπία την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά θα περιέσωζε τη θέση μεσαίων στρωμάτων, καθώς και τμημάτων του κεφαλαίου που θα έβγαιναν κερδισμένα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Είναι, επίσης, ενδιαφέρον το γεγονός ότι με την ίδια θέρμη που τηλεοπτικοί σταθμοί, όπως ο ΣΚΑΪ, προωθούσαν το 2011 το κίνημα των «αγανακτισμένων», οι ίδιοι σήμερα προωθούν τους «Παραιτηθείτε».

Θα μπορούσε πολλά να πει κανείς, το σίγουρο είναι πως η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι οι «ανώνυμες» διαδικτυακές κινητοποιήσεις - παλαιότερα οι «πλατείες των αγανακτισμένων», σήμερα το «παραιτηθείτε» - και μάλιστα σε αντίθεση με το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, δεν αποτελούν πραγματική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά χρησιμοποιούνται μόνο ως τρόποι εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας σε μια εναλλαγή κυβερνήσεων και προσώπων «εντός των ίδιων αντιλαϊκών τειχών». Στους στόχους του κεφαλαίου, νομοτελειακά αντίθετους με τα γνήσια λαϊκά συμφέροντα.

Επομένως, αυτό που χρειάζεται ο λαός, για να δει καλύτερες μέρες δεν είναι άλλη μια μάζωξη στο Σύνταγμα κάτω από ξένες σημαίες, αλλά την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη διαμόρφωση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας με γραμμή πάλης την πραγματική ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν το σημερινό δρόμο ανάπτυξης.

Θ.