ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Η ζωή του ήταν αξεχώριστη από το ΚΚΕ

Σαν σήμερα κλείνουν έντεκα χρόνια από το "φευγιό" του

«Αυτός που πέρασε δεν είναι ένα τραγούδι που τέλειωσε», έγραφε ο Χικμέτ στο «Πένθιμο Εμβατήριο» και ο Χαρίλαος Φλωράκης ενσαρκώνει αυτό το στίχο όσο λίγοι. Η προσφορά του στο Κόμμα διακόπηκε μονάχα όταν η καρδιά του έπαψε να χτυπά, στις 22 Μάη 2005.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης γεννήθηκε στις 20 Ιούλη 1914 στο χωριό Παλιοζογλώπι (Ραχούλα σήμερα) του Δήμου Ιτάμου, των θεσσαλικών Αγράφων. Ηταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του. Στην Καρδίτσα, ο Χαρίλαος Φλωράκης έζησε τους πρώτους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Οπως ο ίδιος έλεγε, «ο Παπαστράτος είχε φτιάξει εκεί μεγάλη αποθήκη επεξεργασίας καπνού, από τις πρώτες που έγιναν στη χώρα και ήταν φυτώριο για το εργατικό κίνημα. Κάθε χρόνο, κατέβαιναν χωριάτες, έσμιγαν με τους καπνεργάτες και ξεσπούσαν μεγάλα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις». Είναι μόλις 15 χρονών, όταν συνδέεται για πρώτη φορά με το κομμουνιστικό κίνημα.

Ακατάπαυστη η δράση του

Το 1929, όταν ο βενιζελισμός με το «Ιδιώνυμο» διώκει τους κομμουνιστές, εκείνος οργανώνεται στις Ομάδες Πρωτοπόρων Μαθητών της ΟΚΝΕ. Το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ. Οντας σπουδαστής, κηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών». Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Ως εργαζόμενος στη συνέχεια στην ΤΤΤ, διατελεί γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας του κλάδου.

Το 1940 παίρνει μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Το 1941 γίνεται μέλος του Κόμματος. Παίρνει μέρος στην οργάνωση και καθοδήγηση της απεργίας των ΤΤΤ και όλων των δημοσίων υπαλλήλων τον Απρίλη του 1942, την πρώτη μεγάλη απεργία υπό γερμανική κατοχή και μία από τις πρώτες απεργίες στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Προσχωρεί στο ΕΑΜ και πολεμά τους κατακτητές από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, με το ψευδώνυμο Καπετάν Γιώτης. Αναδεικνύεται λοχαγός και έπειτα ταγματάρχης. Αντιπάλεψε τον αγγλικό ιμπεριαλισμό και το ντόπιο καθεστώς στη μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη 1944.

Τον Οκτώβρη του 1945 συλλαμβάνεται. Το Γενάρη του 1946 αμνηστεύεται από την κυβέρνηση Σοφούλη και το Δεκέμβρη ανεβαίνει στο βουνό, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Πολέμησε μέσα από τις γραμμές του συμμετέχοντας σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών ομάδων του ΔΣΕ. Ορίζεται στην αρχή αντισυνταγματάρχης, το Νοέμβρη του '48 συνταγματάρχης και έφτασε έως το βαθμό του υποστρατήγου. Στη μάχη κατάληψης του Καρπενησίου από τον ΔΣΕ, ήταν διοικητής της 1ης Μεραρχίας μαζί με τον θρυλικό Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου), διοικητή της 2ης Μεραρχίας.

Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και στη συνέχεια τακτικό. Το Σεπτέμβρη 1949 περνάει στην ΕΣΣΔ. Το διάστημα 1950-1953 σπουδάζει και αποφοιτά αριστούχος από την Ακαδημία Πολέμου Φρούνζε της Μόσχας.

Στις 5 του Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη, ενώ το Μάη του 1960 ξεκινά η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 του Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Ξανασυλλαμβάνεται ανήμερα του απριλιανού πραξικοπήματος και εξορίζεται μέχρι την άνοιξη του 1971. Μετά τη διάσπαση του Κόμματος το 1968, συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.

Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Το Δεκέμβρη του '72, στη 17η Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.

Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1973, επανεκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν τη νομιμοποίηση του Κόμματος, ο Χ. Φλωράκης έρχεται στην Ελλάδα. Στην πρώτη μεταπολιτευτική συνέντευξή του, απαντώντας στις - συνήθεις τότε - προβοκάτσιες περί «ΚΚΕ εξωτερικού» είπε στον Κρις Γουντχάουζ: «Κύριε Γουντχάουζ, εγώ είμαι του ...εσωτερικού του εσωτερικού. Οταν έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ, από την οποία προέκυψε το λεγόμενο ΚΚΕ (εσωτερικού), εγώ προσωπικά βρισκόμουν στο ...εσωτερικό του εσωτερικού - δηλαδή εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου. Οπως και εκατοντάδες άλλοι σύντροφοι που βρίσκονται σήμερα στο ΚΚΕ, που εσείς το χαρακτηρίζετε ως ΚΚΕ εξωτερικού».

Στο 10οΣυνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) ο Χαρίλαος επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ.

Τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα

Το 1989, 11 του Ιούλη, σε Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του από Γραμματέας της ΚΕ. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το Φλεβάρη του 1991, το 13ο Συνέδριο του Κόμματος οδήγησε στη διάσπαση του Κόμματος, που προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών που έφυγε από το ΚΚΕ στον ΣΥΝ. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη στη διάσωση του ΚΚΕ και στην ανασυγκρότησή του υπήρξε αποφασιστικός. Το 14ο Συνέδριο τον εκλέγει Επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματος. Ο Χαρίλαος Φλωράκης, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και τους ηρωικούς αγώνες του, αναδείχθηκε λαϊκός ηγέτης κομμουνιστής.

Η διεθνιστική δράση του αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα. Βρέθηκε στη Γιουγκοσλαβία την περίοδο των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Υπερασπίστηκε την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ενωσης.

Του έχουν απονεμηθεί τα μετάλλια τιμής του ΕΛΑΣ και στρατιωτικής αξίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Επίσης, το βραβείο Φιλίας των Λαών από τον πρόεδρο του ανώτατου σοβιέτ της ΕΣΣΔ, το βραβείο «Καρλ Μαρξ» από το συμβούλιο του κράτους της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το βραβείο «Δημητρόφ» από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας.

Ιδιαίτερη στιγμή η απονομή του βραβείου «Λένιν» το Σεπτέμβρη του 1984 από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενωσης.